آنچه را که بیش از هر چیز به یادگیریش نیازمندی، بهتر تدریس می‌کنی.

کنار‌ی رودخانه فقیر و دامنه تپه‌ها غنی بود. کناره‌ی رودخانه پر از دزد و دامنه‌ی تپه‌ها پر از بانک‌دار... ببخشید، سارق بود.

از نام باد

لرد تیوین گفت: «هیچ شمشیری تا وقتی آب‌داده نشه، قوی نمی‌شه.»

از جلد اول: بازی تاج و تخت

بیدار شدم و می‌دانستم که رفته بود. فوراً فهمیدم که رفته بود. وقتی کسی را دوست بداری این چیزها را می‌فهمی.

از اسکیگ

میدونی،بعضی از مردم با یه سوراخ خالی وسط سینشون به دنیا اومدن، که هرگز-حتی با تمام غذاهای خوب و طلوع آفتاب- از بین نمی‌ره، بعضی از روز ها با حس عبور باد از درون بدنمون بیدار می‌شیم و فقط باید تحملش کنیم. درست مثل اون پسر.

از The Language of Thorns: Midnight Tales and Dangerous Magic

درصد عظیمی از نیروی کار را بیکار نگه می‌داریم، چون کار زیادی که از سایرین می‌کشیم امکان می‌دهد از کار این عده چشم بپوشیم. اگر مجموع این شیوه‌ها گِره‌ی از کار نگشود به جنگ متوسل می‌شویم: تعدادی را وادار می‌کنیم مواد منفجره بسازند، و تعدادی دیگر را به منفجر ساختن این مواد می‌گماریم، گویی کودکانی هستیم که تازه آتش بازی را کشف کرده‌ایم.

از در ستایش فراغت

وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد بیش‌تر تنهاست. چون نمی‌تواند به هیچ‌کس جز به همان آدم بگوید که چه احساسی دارد؛ و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق می‌کند. تنهایی تو کامل می‌شود.

از سمفونی مردگان

تنهایی را فقط در شلوغی می‌توان حس کرد.

از سمفونی مردگان

کتاب‌ها آیینه‌اند: در آن‌ها تنها چیزی را می‌بینی که درون خودت داری.

از  The Shadow of the Wind

چیزی نداشته باشی، چیزی برای از دست دادن نداری

با دو دسته نمی‌شود بحث کرد یکی با سواد، یکی بی‌سواد.

از سمفونی مردگان

استعداد در فضای آرام رشد می‌کند و شخصیت در جریان کامل زندگی…