زندگی دقیقا به ما همان چیزی را می دهد که می‌خواهیم. پس نخستین کاری که باید کرد این است که دقیقا آنچه را که می‌خواهی درخواست کنی. اگر تقاضای تو مبهم باشد، همان قدر نتیجه درهم و بر هم خواهد بود. اگر حداقل را بخواهی، حداقل را بدست خواهی آورد.

جــهان چیزی جز بازتاب ضمیر درونت نیست.

استعداد در فضای آرام رشد می‌کند و شخصیت در جریان کامل زندگی…

وقتی بدانی چه چیزی می‌خواهی. و به شدت آن را بخواهی. راهی برای رسیدن به آن میابی.

آرزو نکن که زندگی آسان‌تر باشد. آرزو کن که خودت بهتر باشی برای مشکلات کم‌تر آرزو نکن. برای مهارت‌های بیشتر آرزو کن برای چالش‌های کمتر آرزو نکن. برای خردمندی بیشتر آرزو کن.

من بخاطر چیزی که دنیا در مورد من می‌اندیشد زندگی نمی‌کنم. بلکه بخاطر چیزی که خودم در مورد خودم می‌اندیشم زندگی می‌کنم.

زندگی‌ات را تبدیل به یک سفر کن، به سمت چیزی که می‌خواهی حرکت کن و هر چیزی را که زیاد از حد سنگین است و نمی‌توانی حمل کنی؛ پشت سر بگذار.

از جنگ ملکه‌ی سرخ

چند ماه پیش وقتی گیتاری به منظور تصنیف و تنظیم سرودهایی که می‌خواستم بخوانم، خریدم، ماری وحشت‌زده این اقدام مرا «کسر شأن» دانست و من به او گفتم پایین‌تر از سطح جویبار فقط فاضلاب قرار دارد. اما ماری متوجه مقصود من از این قیاس نشد و من هم از تشریح و توضیح چنین تصویرهایی نفرت دارم. مردم یا متوجه منظور من می‌شوند یا نمی‌شوند. من یک مفسر نیستم.

از عقاید یک دلقک

آدم‌بزرگ‌ها ارقام را دوست دارند. وقتی با ایشان از دوست تازه‌ای صحبت می‌کنید هیچ‌وقت از شما راجع به آنچه اصل است نمی‌پرسند. هیچ‌وقت به شما نمی‌گویند که مثلا آهنگ صدای او چطور است؟ چه بازی‌هایی را بیشتر دوست دارد؟ آیا پروانه جمع می‌کند؟ بلکه از شما می‌پرسند: «چند سال دارد؟ چند برادر دارد؟ وزنش چقدر است؟ پدرش چقدر درآمد دارد؟» و تنها در آن وقت است که خیال می‌کنند او را می‌شناسند. اگر شما به آدم‌بزرگ‌ها بگویید: «من خانه زیبایی دیدم پشت‌بامش کبوتران…»، نمی‌توانند آن خانه را در نظر مجسم کنند. باید به ایشان گفت: «یک خانه صدهزار فرانکی دیدم!» آن وقت به بانگ بلند خواهند گفت: «به به! چه خانه قشنگی!»

از شازده کوچولو

بیست سال بعد بیشتر به خاطر کارهای نکرده ناراحت می‌شوید تا کارهایی که انجام داده‌اید.

انتخاب‌هایی که در طول زندگی می‌کنیم بیشتر از توانایی‌های ما حقیقت وجودی‌مان را نشان می‌دهند.

ما عاشق چیزی هستیم که به آن عشق می‌ورزیم. استدلال در این مکان نمی‌گنجد. در بسیاری موارد، عشق حقیقی آن است که با عقل درنیامیزد. هرکسی می‌تواند به خاطر «زیرا» عاشق شود. این به سادگی لغزاندن یک پنی به جیب‌تان می‌ماند؛ اما شیدایی‌ای که با وجود عیوب و کاستی باشد، نادر، ناب و خالص است.

از ترس مرد فرزانه(جلد دوم شاهکش)