لازم نیست برای ثابت کردن خوبی حتما خوبی کرد. همین که سرت در زندگی خودت باشد خودش یک نوع خوبی است.

درصد عظیمی از نیروی کار را بیکار نگه می‌داریم، چون کار زیادی که از سایرین می‌کشیم امکان می‌دهد از کار این عده چشم بپوشیم. اگر مجموع این شیوه‌ها گِره‌ی از کار نگشود به جنگ متوسل می‌شویم: تعدادی را وادار می‌کنیم مواد منفجره بسازند، و تعدادی دیگر را به منفجر ساختن این مواد می‌گماریم، گویی کودکانی هستیم که تازه آتش بازی را کشف کرده‌ایم.

از در ستایش فراغت

«تنهایی من در شور و شوق ما حل شده بود.» بارها این جمله را شنیده‌ام! این جمله وجه مشترک همه‌ی اَشکال سعادت -عاطفی، جنسی، سیاسی، مذهبی و عارفانه- بود. همه به این ادغام سعادتمند علاقه دارند و از آن استقبال می‌کنند.

از دژخیم عشق

اِندر گفت: «باشه، بختتو امتحان کن. تو هرچی بلدی خودم یادت دادم ولی تموم چیزایی که بلدمو یادت ندادم.» - همیشه می‌دونستم یه چیزهایی رو ازم قایم می‌کنی، اِندر. درنگی پدید آمد. خرس اِندر روی نمایشگر به دردسر افتاده بود. از درختی بالا رفت. - نه، آلای، همچین کاری نکردم. هرگز چیزی رو قایم نکردم. آلای گفت: «میدونم. من هم همین‌طور.» _ السلام، آلای. - افسوس که ممکن نیست. - چی ممکن نیست؟ - صلح و آرامش. معنای السلام همینه. صلح و آرامش از آن تو باد.

از بازی اندر

اگر برای مدتی تمرین کنید که تخیلی باشید. خواهید دانست که شخصیت‌های تخیلی گاهی وقت‌ها از مردمی با بدن‌ها و ضربان قلب. حقیقی‌تر هستند.

دوستانت در نخستین لحظه‌ی دیدار. تو را خواهند شناخت؛ بهتر از آشنایانت که تو را در طی هزار سال بشناسند.

آنچه را که بیش از هر چیز به یادگیریش نیازمندی، بهتر تدریس می‌کنی.

زندگی دقیقا به ما همان چیزی را می دهد که می‌خواهیم. پس نخستین کاری که باید کرد این است که دقیقا آنچه را که می‌خواهی درخواست کنی. اگر تقاضای تو مبهم باشد، همان قدر نتیجه درهم و بر هم خواهد بود. اگر حداقل را بخواهی، حداقل را بدست خواهی آورد.

جــهان چیزی جز بازتاب ضمیر درونت نیست.

استعداد در فضای آرام رشد می‌کند و شخصیت در جریان کامل زندگی…

وقتی بدانی چه چیزی می‌خواهی. و به شدت آن را بخواهی. راهی برای رسیدن به آن میابی.

آرزو نکن که زندگی آسان‌تر باشد. آرزو کن که خودت بهتر باشی برای مشکلات کم‌تر آرزو نکن. برای مهارت‌های بیشتر آرزو کن برای چالش‌های کمتر آرزو نکن. برای خردمندی بیشتر آرزو کن.