زندگی به وامی کوتاه‌مدت می‌ماند و این جهان هیچ نیست مگر تصویری معوج از واقعیت. تنها بچه‌ها هستند که اسباب بازی را با وسیله واقعی یکی می‌انگارند ولی انسان بالغ یا شیفته و واله این اسباب بازی می‌شود یا بی هیچ ملاحظه‌ای آن را در هم می‌شکند و کنار می‌گذارد. در این زندگی از افراط و تفریط دوری کن، چون تعادل درونی تو را بر هم خواهد زد. صوفی افراط و تفریط نمی‌کند، صوفی همیشه آرام می‌ماند و راه میانه را پیش می‌گیرد.

از چهل قانون عشق

حس میکردم یک باد شدید ممکن است بدنم را باخود به پایان دنیا ببرد،به سرزمینی که هیچگاه نه چیزی از آن دیده بودم و نه چیزی از آن شنیده بودم . جایی که ذهن و بدنم برای همیشه از هم جدا شوند. به خودم می گفتم : محکم بچسب! اما چیزی نبود که آن را بگیرم...

ما همیشه یا در جای درست بودیم در زمان غلط، و یا جای غلط بودیم در زمان درست. و همیشه همین‌گونه همدیگر را از دست دادیم.

از مون پالاس

به یاد داشته باش که روزها و لحظه‌ها هیچ‌گاه باز نمی‌گردند. به زمان بیندیش. و شبیخون ظالمانه‌ی زمان: زمستانی طولانی و سخت در پیش خواهیم داشت زمستانی که از یاد نخواهد رفت دیگر چه می‌توانم بگویم جز اینکه لباس‌های زمستانی‌ات را فراموش مکن

از سمفونی مردگان

هیچکس تو را به خاطر نخواهد آورد اگر افکارت را چون رازی در سینه محفوظ داری. خودت را مجبور به بیان آن‌ها کن. به دوستان و همه‌ی آنهایی که دوستشان داری بگو چقدر برایت ارزش دارند. اگر نگویی فردایت مثل امروز خواهد بود و روز بی ارزشی خواهی داشت. ... .

یکی از راهبان صومعه اسکاتا به پدر روحانی ماتئوس گفت: - زبانم برایم دردسرآفرین است. نمی‌توانم در میان جمع، جلوی زبانم را بگیرم و همیشه کارهای غلطشان را محکوم می کنم. کشیش پیر به برادر روحانی گفت: - اگر نمی‌توانی زبانت را مهار کنی، درس را رها کن و به صحرا برگرد. اما خودت را فریب نده: انتخاب نهایی برای گریز از یک مشکل همیشه دلیل ضعف است. - چه‌کار کنم؟ - اجازه بده چند خطا از تو سر بزند، این‌گونه از احساس کشنده‌ی برتری نسبت به دیگران رها می‌شوی. و هرچه را که دیگران هم می‌توانند درست انجام دهند درست انجام بده.

از قصه هایی برای پدران ، فرزندان ، نوه ها

- حرف‌هایت را نمی‌فهمم. - حرف‌های من برای فهمیدن نیست. این دستور نیست، قانون نیست، قرارداد نیست که بفهمی. این حس است و حس را فقط باید حس کرد .

از آزاده خانم و نویسنده‌اش

ذهن شما یک کارخانه تفکر است. آن‌چه کارخانه‌ی شلوغی است که هر روز در آن فکر تولید می‌شود.

از جادوی فکر بزرگ

ما ممکن است به درختی در فصل پاییز نگاه کنیم که برگ‌های رنگارنگ و درخشانش چنان زیبا باشند که احساس اشک ریختن به ما دست دهد؛ یا ممکن است قطعه موسیقی دلربایی را بشنویم که ما را سرشار از اندوه کند. در این حال ممکن است فکری به درون ضمیر هشیار ما راه یابد که ای کاش اصلا آن درخت را نمی‌دیدیم یا آن قطعه موسیقی را نمی‌شنیدیم.

احساس بر عقل حکم‌فرمایی می‌کند.

از جلد سوم: مسلک پارسایان

در سالهاي ۱۳۳۹تا۱۳۴۰قريب دو سوم جمعيت ايران در دهات و مناطق كوهستاني ايران زندگي ميكردند. تخمين زده مي شد كه در سراسر ايران قريب ۶۵هزار ده وجود دارد اما حكومت مركزي به علت فساد دروني اش از وضعيت اين دهات و مردم آن بي خبر بود. بطوريكه گاهگاهي مطالبي درباره «كشف دهات جديد» در روزنامه هاي كشور انتشار مي يافت. نشر اين مطالب در حالي صورت مي گرفتند كه شاه ادعا مي كرد «به دروازه هاي تمدن بزرگ نزديك شده است» طبق آمار رسمي كشور در بيست و يك هزار پارچه از دهات ايران، در هر ده كمتر از پنجاه نفر زندگي مي كردند و اين امر نشان مي داد كه شرايط اقتصادي و اجتماعي عقب مانده اي در اين دهات حاكم بودند و مردم حاضر به ادامه زندگي در اين مناطق نبودند و براي امرار معاش و يافتن كار به نقاط ديگر كشور مهاجرت مي كردند. از طرف ديگر، زندگي متحرك چادر نشيني، مناسبات اقتصادي بسته و ما قبل سرمايه داري در بخش بزرگي از ايران حاكم بود. ملاكين بزرگ، رهبران ايلات و عشاير و همچنين بخشي از روحانيت، با در اختيار داشتن اراضي و موقوفات، هنوز نقش برجسته اي در مناسبات اقتصادي، سياسي و فرهنگي ايران ايفا مي كردند

از از انقلاب سفید تا انقلاب اسلامی

هیچ چیز مثل حسادت نمی‌تواند فکر انسان را یک‌جا تصرف کند.

از والس خداحافظی