بخشی کتاب آزمایش انجل:

چیز جالبی که در رو به رو شدن با مرگ ناگهانی وجود دارد این است که همه چیز جلوی چشم می‌آید. این یک نمونه: «بدو! زود باش بدو! می دونی که می تونی انجامش بدی!» نفس عمیقی کشیدم. فشار زیادی به مغزم وارد می‌شد، داشتم برای زندگیم می‌جنگیدم، تنها هدفم فرار بود، هیچ چیز دیگری اهمیت نداشت. اگر بازوهایم با گل‌های خارداری که میانشان می‌دوم پاره پاره شود؟ اهمیتی ندارد. اگر پا های برهنه‌ی من با هر ریشه‌ی سفت و زبر یا تکه چوب‌های سوراخ کننده برخورد کند؟ مشکلی نیست. اگر ریه‌هایم بخاطر نفس‌ها از درد تیر بکشد؟ با آن کنار می‌آیم. تا زمانی که بتوانم بیشترین فاصله ممکن را بین خودم و نابودگرها ایجاد کنم. بله نابودگرها، تغییرشکل داده‌ها: نیمه انسان، نیمه گرگ.