تهاجم فرهنگی یا...

ZAHRA*J;41278:
2030 که منحل شد! نشد؟؟؟!!!

ظاهرا منحل شد ولی باطنا اجرا میشه.

چند ماه قبل برادرم و گروهش کتابی تهیه کرده بودن درباره شهید حججی. یه کتاب کم حجم با ادبیات ساده برای درک راحته گروه سنی نوجوان.
رفتن برای توزیع بین مدارس ولی رئیس آموزش و پرورش گفت این کتاب ترویج خشونت و کشتار هست (جهاد) که خلافِ سیاست های سند 2030 هستش.

با این شرایط، عجیب نیست اگر مشکل محتوا و عدم نظارت داریم.

قضیه اینه که به راحتی میتونن توجیه کنن. همینو برو به وزارت ارشاد بگو، اگه بتونه حرف بزنه (نبابنا) بهت میگه اونها خارجی ان اینجورین ما ایرانی ها باید درست باشیم. مسئله دیگه اینه که وزارت ارشاد نمیاد از خودش رده سنی مشخص کنه. رده سنی روی کتاب زبان اصلیه در بیشتر موارد هم همون روی نسخه فارسی اعمال میشه.

سلام
خیلی خوشحالم که در جمع افرادی حضور دارم که اهل مطالعه و اندیشه و حساس به وقایع جامعه هستند . این دغدغه های شما را خیلی از افرادجامعه قبول ندارند که بخشی از این خیلی ها را هم افراد سطح بالا و دارای مسئولیت های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی در جامعه تشکیل می دهند . نمی خواهم خیلی وارد مسائل مذهبی یا سیاسی شوم و می خواهم تنها به عنوان انسان هایی که دارای عقل هستیم و احساس این را داریم که خوب و بد را تشخیص می دهیم به این چیزها گاه کنیم .
هر راهی قدم به قدم طی می شود و هر صعودی از پله اول آغاز می شود . این که چیزهایی را می بینیم و احساس ناخوشایند تحمیل به خود را داریم ناشی از وقایع گذشته است . شاید سالها پیش چیزهایی برای ما تابو و خط قرمز محسوب می شد و امروز آنها را عادی می بینیم . یک روند آرام و هماهنگ طی شده تا به اینجا رسیده ایم و این روند هنوز هم ادامه خواهد داشت . حالا درست یا غلط بودنش بر عهده خودتان .
از ملا نصرالدین پرسیدند : فقر تا چند روز سخت است ؟ پاسخ داد : تا چهل روز . بعد پرسیدند : پس از این چهل روز ثروتمند می شویم ؟ جواب داد : نه ! عادت می کنیم !!!
مسئله فرهنگ هم همین است . در عصر انفجار اطلاعات و دهکده جهانی به هر حال برخورد فرهنگها را خواهیم داشت و تبادل فرهنگی هم صورت خواهد گرفت و این ناگزیر است .زمانی این تبادل به تهاجم و شبیخون و قتل عام فرهنگی تبدیل می شود که ما در قبال فرهنگ خودمان کاری نکرده باشیم و در خصوص شناخت و درستی و نادرستی و نقاط و ضعف و قوت آن مطالعه و عملی نداشته باشیم . آن وقت است که مانند کلاغی می شویم که خواست راه رفتن کبک را بیاموزد و راه رفتن خود را فراموش کرد .
موضوع بحث ما نگرانی در خصوص ورود مسائلی به کتابهای سطح سنی خاصی است که به نظر ما برای آشنایی با آنها این سن و سال مناسب نیست . این ناشی از فرهنگ ما است . در گوشه دیگری از دنیا نوع فرهنگ به گونه ای است که آشنایی با این مسائل را در این سن و سال درست می دانند و توجیه های خودشان را می آورند و برای آنها در همان سن و سال و کلاس و آموزش می گذارند و در فیلمها و کارتونها به آنها اشاره می کنند و محدود به جامعه خود هم نمی کنند و به سراسر دنیا از طریق ماهواره و اینترنت و کتاب و برنامه های رادیویی و تلویزیونی و سایر ابزارهای رسانه ای منتشر می کنند . دنیا هم از طریق ترجمه و باز تولید آنها را برای جامعه خود قابل فهم و پذیرش می کند . کسی می تواند با این روشها مخالفت کند که خود آنها را قبول نداشته باشد ولی وقتی به هر دلیلی آن را پذیرفت و مانند آن فکر کرد دیگر انتظار ممیزی و ***** نمی توان داشت .
پس پرسش این است : ما چگونه باید باشیم ؟
و قبل از آن باید به این پرسش پاسخ داد : ما چگونه هستیم ؟ و این چگونگی فعلی ما آیا خوب است یا بد ؟ اگر خوب است که آن را حفظ کنیم و اگر بد است که خود را تغییر دهیم .
بعد می توانیم تصمیم بگیریم با هر پدیده جدیدی که وارد جامعه ما می شود چگونه باید برخورد کنیم .
روزگاری روشنفکران ما معتقد بودند برای پیشرفت باید از فرق سر تا نوک پا فرنگی شد . آن دوره تاریخی گذشت و آثار آن پیش روی ما است . در پی آن روزگاری دیگر هم رسید که انقلاب شد و از اساس با آنچه فرنگی بود لااقل در بعد فرهنگی آن و به ظاهر مخالفت شد . حال راه های طی شده پیش روی ما است و این ما هستیم که تصمیم می گیریم آینده خود را چگونه ترسیم کنیم .
فراموش نکنیم آنچه دیگران کاشتند ما خوردیم و آنچه ما می کاریم دیگران خواهند خورد . حال از الان می توانیم تصمیم بگیریم دیگران در مورد این کاشته ها ما را دعا کنند یا نفرین .

helen praspro;41241:
سلام
خب فکر کنم نیاز به تاپیک نبود چون تاپیک یک پراگراف درد عمومی وجود داره برای این صحبت ها. به هرحال، پاسختون
خود من یک نوجوان تازه چهارده ساله هستم. و یک نمونه سالم و درست حسابی خیتم از حرفیکه شمازدید
بحث من اینه:محدودیت سن ها تغییر کرده. یه زمانی 20 ساله ها این چیزا رو میخوندن و شرم میکردن، یه زمان 16 ساله ها. هرچه زمان بیشتر میگذره دسترسی کوکان و نو جوانان(از جمله من) به اینترنت و کتاب زیاد میشه. بچه های هارج ازایران و همسن ما هم مستثنی نیستن از این موضوع. یعنی وضعیت طوری شده که من بچه خودم توی کتاب هام از این جور مسادل(نه خیلی شدید. فقط به صورتی که داستان منطقی باشه) استفاده می کنم. این به معنای منحرف بودن نیست.
مایی که از الان نغمه رو اینترنتی میخونیم، زودتر با واقعیت ها آشنا میشیم و زودتر میتونیم باهاش کنار بیایم. ببینید اگه من خودم انسان بی شعوری باشم چه از سن 12 سالگی چه 16 سالگی با دونستن این مصایل میرم کارای خلاف می کنم. ولی اگه آدمی باشم که درس میگیره از ای ها... خب دیگه چه بهتر.
در ضمن آدمهایی که کتاب میخونن آدمایی نیستن که بخوان با این چیزها به انحراف کشیده بشن. توی کتاب ها(کتاب های خوب حداقل) اینجور چیزها رو اشتباه و اپسند نشونمیده و ادم وقتی ببینه شخصیت بد داستان همچین حرکاتی میکنه خب میگه شصیت بدیه و من نمی وام بد باشم. پس اینکارا رو نمی کنم.
تازه تاثیر مثبت میذاره

جان من تاثیر مثبت می زاره ؟؟؟:24:
ای خدا .. اره والا زهرا خانوم منم کاملا موافقم .. من خودم 12 سالم که بود به خدا یه بچه مثبت درس خون از اون عینکی ها که دندون جلویشون یه کم بزرگ میزنه ( خخ یکم خالی بستم ) توی کتاب خونه مدرسه میچرخیدم .. یه کتاب دیدم نوشته بود برای نوجوانان .منم برداشتم نگاش کنم صفحه دوم رو تموم نکرده .... 0_0 به خدا میدادی به ننم هنگ می کرد چه برسه به من . من اون موقع هنوز فک می کردممم.. لعنت بابا بزارین یه خورده بچگی کنیم چرا انقد مسائل ... رو توی کتابای نوجوانان میزارین 0_0
اصلا یه چیزایی نوشته بود هوفففففففف بیا و ببین من اون موقع به عمق فاجعه پی بردم .که اصلا دارم توی چه دنیایی سیر می کنم :104::24:

اسپویل برای نغمه

پس نتیجه میگیریم کتاب به هرکس اونچیزی رو یاد میده که میخواد

سلام
خوب از متن ها چنین بر می آید که همگی توافق دارند هر چیزی بدرد هر سنی نمی خورد و باید چارچوب و محدودیتی در نظر داشت . گمان می کنم غیر از کشور ما سایر کشورها هم با این اصل موافق باشند . چرا که در فیلمها و بازی ها و کتابها و سایر محصولات فرهنگی یا غیر فرهنگی نیز یک سیستم رده بندی قائل هستند . اخیرا می بینم تلویزیون ما هم یک رده بندی محدودیت سنی روی فیلمها و سریالها در نظر گرفته است . مثلا شبکه پویا که انیمیشن های مخصوص کودکان و نوجوانان را پخش می کند روی بخشی از آنها علامت 10+ می گذارد و ساعات پخش این برنامه ها را اواخر شب در نظر می گیرد . ولی آیا صرف گذاشتن محدودیت برای رسیدن به هدف ما کفایت می کند و مثلا مسئولین فرهنگی و رسانه ای می توانند بگویند ما با این هشدار به وظیفه خود عمل کرده ایم و دیگر مسئولیتی بر عهده ما نیست ؟ حال شما این محدودیت ها را می توانید به موارد دیگر هم گسترش دهید . مثل درجه خشونت مطالب و فیلمها و بازی ها به خصوص در مورد بچه ها ( جدیدترین مورد جان باختن کودکی هنگام اجرای تقلیدی حرکات آکرو باتیک برنامه عصر جدید بود که تازه این چیزها را جزو رده بندی حساب هم نمی کنند ) یا حق کپی رایتی که ابتدای هر نسخه دی وی دی و سی دی مخصوص فلان بنگاه پخش کننده محصولات از حقوق قوانین مولفین و مصنفین می گوید و احتمالا همه دکمه کنترل را می زنیم تا این تکه اش رد شود و به اصل فیلم برسیم . آیا به عنوان اعضای یک خانواده یا اعضای یک جامعه صرف اطلاع داشتن از این موارد برای ما کافی است و اقدامی دیگر نیاز نیست ؟ در خصوص کپی که فکر نکنم خیلی تاثیر داشته باشد . این همه سی دی رایت و کپی شده یا برنامه ها و اپلیکیشن هایی که به راحتی تبادل می شوند یا نرم افزارهای قفل شکسته یا هک شده ای که در بازار موجود است که نشان می دهد اگر منظور نهاد مسئول مورد نظر این بوده در کارش موفق نبوده است .
مورد دیگر وظیفه هر فرد در قبال خویش است . ما همیشه از مسئولیت در برابر دیگران و جامعه و کشو ر و جهان شنیده ایم . چقدر در قبال خودمان باید مسئول باشیم ؟ آیا هر چیزی را باید خواند یا دید یا شنید یا امتحان کرد ؟ و اصولا ارزش دارد که برای هر چیزی وقت بگذاریم ؟ البته تشخیص این مسئله بر عهده خود فرد است و او این آزادی را دارد که از وقتش هر طور که دوست دارد استفاده کند . محدودیت داشتن هم چیز خوشایندی نیست و کسی از آن استقبال نمی کند مگر آنکه بداند در قبال چیزی که از دست می دهد چیز بهتری بدست می آورد .
یک نویسنده وقتی را برای نوشتن اختصاص می دهد و طبیعی است در این وقت نمی تواند مثلا هم زمان درگیر مسابقه فوتبال با هم محلی هایش باشد . او از تفریحش می گذرد تا چیزی که به نظرش ارزش بیشتری دارد را بدست آورد . او با برنامه ریزی صحیح می تواند به هر دو هدف برسد ولی به صورت هم زمان این اتفاق نمی افتد .
یک ورزشکار حرفه ای برای رسیدن به هدفش باید دور خیلی از چیزها را خط بکشد . در غیر این صورت موفق نیست . یک بازیگر سینما . یک استاد دانشگاه یا یک راننده یا یک دانشجو یا حتی دانش آموز در آستانه کنکور .
اگر زندگی را نیز یک کنکور فرض کنیم چگونه با آن باید برخورد کرد ؟

نکته قابل توجه اینه که کتاب هایی که مخاطب هاش بزرگ سالان هستن( مثل سینوهه) میاد عملا سانسور می کنه! ولی کتاب های کودکان رو نه! چرا واقعا؟فکر می کنن بچه ها سرشون نمیشه؟ یا اهمیتی نداره براشون؟ چرا این همه اعتراض رو کسسی نمی بینه؟؟؟

ZAHRA*J;41391:
نکته قابل توجه اینه که کتاب هایی که مخاطب هاش بزرگ سالان هستن( مثل سینوهه) میاد عملا سانسور می کنه! ولی کتاب های کودکان رو نه! چرا واقعا؟فکر می کنن بچه ها سرشون نمیشه؟ یا اهمیتی نداره براشون؟ چرا این همه اعتراض رو کسسی نمی بینه؟؟؟

چرا ببینه؟

حالا این نمونه ای که میگی اسمش چیه؟

ahmaad;41398:
چرا ببینه؟

حالا این نمونه ای که میگی اسمش چیه؟

نمونه چی؟نمونه ای که دارم در موردش اعتراض می کنم؟ یکی دوتا نیستن که

ZAHRA*J;41404:
نمونه چی؟نمونه ای که دارم در موردش اعتراض می کنم؟ یکی دوتا نیستن که

محض کنجکاوی... یکیشو معرفی کن

ahmaad;41405:
محض کنجکاوی... یکیشو معرفی کن

شاه کش. یه قسمت هاییش. البته بیشتر از یه قسمت هاییش.

شاه کش ک عالیه
همون صحنه ها ک باعث جذابیت بیشتر میشه :دی

ZAHRA*J;41407:
شاه کش. یه قسمت هاییش. البته بیشتر از یه قسمت هاییش.

و این کتاب برای چه ردی سنی هست؟ تحت مجوز وزارت ارشاد چاپ شده؟

ahmaad;41409:
و این کتاب برای چه ردی سنی هست؟ تحت مجوز وزارت ارشاد چاپ شده؟

بله چاپ شده. رده سنی کودکان و نوجوانان.

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

Dark_rider;41408:
شاه کش ک عالیه
همون صحنه ها ک باعث جذابیت بیشتر میشه :دی

در عالی بودنش شکی نیست. اما برای رده سنی مناسب نه برای یه بچه 10 ساله!

ZAHRA*J;41410:
بله چاپ شده. رده سنی کودکان و نوجوانان.

نسل جدید با این کتابا بزرگ می شه؟ :23:
اون وزارت ارشاد رو باید گل گرفت.