خلاصه کتاب گوژپشت نتردام:

اسمرالدا ، دختر کولی گرانسر وخاموش و در نهان بسیار حساس است که برای آنکه نانی دربیاورد، به اتفاق بزغاله وفاداری به اسم جالی، میرقصد و طالع میبیند. این دختر کولی که پیش از دوره رشد کامل، زنی شهر آشوب شده است در دل همه و به ویژه در دل کلود فرولو، رئیس مفتش های نتردام و مفتشی که نفْس شکنجه اش میدهد، و نیز در دل کازیمودو مدهش، ناقوسزن کلیسا، گوژپشت فقیری نیرومند مثل هرکول، عشق برمی انگیزد. و فرولو که از راه ترحم کازیمودو را بزرگ کرده است، مأمورش می کند که دخترک را برباید. نتردام دو پاری، از این گذشته عرصه جماعت پرجنب وجوش محله گدایان و دزدان نیز هست؛ همان محله ممنوعه نزدیک میدان گرو که گدایان قلابی و معلول های قلابی و همه توده گستاخ و وحشت بار ولگردها و گداهای حرفه ای در آن گردهم می آیند؛ اجتماعی که سلسله مراتب بسیار نیرومندی دارد و اسمرالدا، که همه دوستش می دارند و با حسد و غیرت جانب احترامش را نگه می دارند در آن زندگی می کند.

هوگو در نتردام دوپاری و به همین گونه هم چندی بعد در بینوایان توفیق می یابد که به رویاهای سترگ و شگرف ذهن خود روح و جسم بدهد و به نمادهای حیات ارزانی بدارد و شخصی ترین و اغلب قابل اعتراض ترین نظرهای خودش را مثل واقعیتی تاریخی تحمیل کند. همین الهام و قدرت خلاقه است که به توصیف های شایان تحسینی که هوگو از تالار بزرگ کاخ دادگستری و میدان گرو رقم زده است، روح میدهد و همه رنگ و بوی حقیقت را به دنیای ولگردها و گداها ارزانی می دارد که به وجهی غریب جامعه شناس آن شد؛ در صورتی که این دنیا را تا اندازه ای خودش آفریده بود. هوگو که از حس دراماتیک مسلمی برخوردار است و رئالیسمی حیرت انگیز به این حس نیرو میدهد در این رمان پاره ای از گیراترین و حیرت بارترین صفحه هایی را که در عمر خود نگاشته، به ارمغان آورده است. برای آنکه به این نکته اعتقاد پیدا کنیم، باید یک بار دیگر شرح سقوط کلود فرولو را از برج های نتردام بخوانیم و به همه این دلایل است که این اثر همواره مایه هیجان و شیفتگی خوانندگان بسیاری بوده است.

این رمان معروف مایه الهام چند منظومه برای اپرا شده است. شخص ویکتور هوگو منظومه ای به نام اسمرالدا از نتردام دوپاری فراهم آورد که منظومه ای در چهار پرده بود و این اپرا، که لوئیز برتن موسیقی متوسطی برای آن نوشته است در ۱۸۳۶ بر صحنه «اپرای پاریس» به اجرا درآمد. در میان اسمرالداهای دیگر میتوان از اسمرالدای آلکساندر دارگامیشکی (۱۸۱۳-۱۸۶۹) آهنگساز روس، که نخستین اثر او بود و در ۱۸۴۷ در مسکو به صحنه آورده شد، اسمرالدای فایبو کامپانا (۱۸۱۹-۱۸۸۲) که در ۱۸۶۲ با توفیقی عظیم در لندن نمایش داده شد و از اسمرالداهای گورینک توماس ، پونیاتوفسکی ، فرای و مانوئل خیرو یاد کنیم. با این همه هیچیک از این آثار از حیث اصالت و بداعت یا از حیث سبک، چندان نشانهای در تاریخ موسیقی به جای نگذاشته است.

ویکتور هوگو

ویکتور هوگو در ۲۶ فوریه ۱۸۰۲ در بزانسون، فرانسه، به دنیا آمد و در ۲۲ مه ۱۸۸۵ بدرود حیات گفت. وی شاعر، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس پیروی سبک رمانتیسم فرانسوی بود. او به‌عنوان یکی از بهترین نویسندگان فرانسوی شهرتی جهانی دارد. آثار او به بسیاری از اندیشه‌های سیاسی و هنری رایج در زمان خویش اشاره‌کرده و […]
مشاهده بیوگرافیِ ویکتور هوگو