هیچ‌وقت نمی‌توانید برای من، فنجان چایی به قدر کافی بزرگ پیدا کنید، یا کتابی به قدر کافی طولانی.  

و بدین سان در قایق نشسته، پارو بر خلاف جریان بر آب می‌کوبیم و بی امان به طرف گذشته رانده می‌شویم.

از گتسبی بزرگ

همیشه تصور کرده‌ام بهشت یک جور کتابخانه خواهد بود.  

گاهی کتابی می‌خوانی که با تعصب انجیلی عجیبی لبریزت می‌کند، و قانع می‌شوی که دنیای در هم شکسته هرگز درست نمی‌شود. مگر تا زمانی که تمام انسان‌های زنده این کتاب را بخوانند.

از خطای ستارگان بخت ما

من تلوزیون را بسیار آموزنده می‌دانم. هروقت کسی روشنش می‌کند، به اتاق دیگری می‌روم و کتاب می‌خوانم.

عذابی عظیم‌تر از این نیست که قصه‌ای ناگفته را درون خودت حمل کنی.

از من می‌دانم چرا پرندگان اسیر در قفس آواز می‌خوانند