گاهی کتابی می‌خوانی که با تعصب انجیلی عجیبی لبریزت می‌کند، و قانع می‌شوی که دنیای در هم شکسته هرگز درست نمی‌شود. مگر تا زمانی که تمام انسان‌های زنده این کتاب را بخوانند.

از خطای ستارگان بخت ما

اگر کتابی هست که می‌خواهی بخوانی اما هنوز نوشته نشده است، پس خودت باید آن را بنویسی.

کتاب‌ها دلشکسته‌های واقعی‌اند: آن‌ها را زمین بگذارید و تا ابد منتظرتان می‌مانند؛ بهشان توجه کنید و آن‌ها همیشه دوستتان خواهند داشت.  

تسا گفت: «همواره باید در مورد کتاب‌ها، و  چیزی که داخلشان است محتاط باشیم، چرا که کلمات قدرت این را دارند که ما را دگرگون کنند.»

عذابی عظیم‌تر از این نیست که قصه‌ای ناگفته را درون خودت حمل کنی.

از من می‌دانم چرا پرندگان اسیر در قفس آواز می‌خوانند

و بدین سان در قایق نشسته، پارو بر خلاف جریان بر آب می‌کوبیم و بی امان به طرف گذشته رانده می‌شویم.

از گتسبی بزرگ