نواده ی ادگار الن پو

لیوان قهوه را تا نزدیکی لبهایش بالا برد، سرش را کج کرد و با لحن حق به جانبی گفت : " یک زمانی هم خانم پو صدایم می زدند. "

روزنامه نگار عینک ته استکانیِ روی بینی کوچکش را رو به بالا سر داد و با تعجب تکرار کرد : " پو؟ "

"بله،" انگار که به او اهانت کرده باشند، اخمهایش را در هم کرد و به تندی گفت :" نکند می خواهید بگویید شما ادگار الن پو معروف را نمی شناسید؟ همان نویسنده ی اهل بوستون را میگویم."

"اوه پو، درسته."

پشت چشمی نازک کرد، شانه ای بالا انداخت و بی اعتنا به خنگیِ بیش از حد جوان روزنامه نگار ادامه داد:" کجا بودم؟ اوه بله... چهره ی جن زده ای داشت. بخاطر اشعاری که می سرود، مردم می گفتند انگار ارتباط عجیب و غریبی با ارواح دارد. " از گوشه ی چشم پسرک را که جا خورده و با چشمان از حدقه در آمده، نگاهش می کرد، برانداز کرد. پوزخندی زد و گفت : " جلوی دهان مردم را که نمیشود گرفت، چرندیات زیاد می گویند. حتی پشت سر هنرمندهایشان هم حرف می زدند. ارتباط با ارواح ؟ " خنده ی کوتاهی کرد. " مسخره ست، مگر نه؟"

جوانک آب دهانش را قورت داد، چند خط دیگری را در دفترچه یادداشتی که در دستش بود، نوشت و سپس با تردید پرسید : " ولی خانمِ اسکالونا، شما در مورد شایعاتی که در مورد خودتون مطرح میشه چه دارید که بگید؟"

خانم اسکالونا دستی روی موهای قرمز و فرفریش کشید، سپس در حالیکه به مبل تکیه می داد و پایش را روی پای می انداخت، با بی خیالی پرسید : " کدام شایعات؟"

"این-اینکه شما برای نوشتن داستان "مادرِ هیولا" واقعاً دو دختر خودتون رو شکنجه می کردید. "

ابرویی بالا انداخت. " خب ؟ "

" راسته؟ "

دستش را روی قلبش گذاشت و انگار که احساساتش را جریحه دار کرده باشند، گفت : " آه خدای من، جونزِ عزیز، شما نفرت انگیز هستید."

"جیمز، خانم اسکالونا، " جیمز با حالت عصبی پشت سرش را خاراند و گفت : " اسم من جیمزه."

لبخند تمسخر آمیزی زد : " چه اهمیتی دارد؟ مادر من هم نامم را الیزابت گذاشت ولی همیشه ویکتوریا صدایم می زد. " لبهایش را روی هم فشرد و با حرص ناخن های بلندش را در دسته های مبل فرو کرد. " و من هم چقدر از این نام نفرت داشتم. "

" می تونم بپرسم چرا؟"

"ویکتوریا نامیست که شما معمولاً برای قربانی داستانتان انتخاب می کنید. زن ضعیف و بیماری که احتمالاً اگر از خونریزی مغزی نمیرد، به دست یک مرد به قتل می رسد." جیمز بار دیگر با وحشت آب دهانش را قورت داد و به لبخند دیوانه واری که روی صورت الیزابت حک شده بود نگریست.

الیزابت بی توجه به واکنش جیمز ادامه داد : " احتمالاً به قلبش شلیک می شود و سپس برای پنهان کردن جسدش اعضای بدنش را به قطعات ریز تقسیم می کنند و در سطل زباله می اندازند."

" این نفرت انگیزه خانم اسکالونا!"

"البته! برای همین هم جذاب است و خواننده ها را به خود جذب می کند، چون همه ی ما یک بخش نفرت انگیز و دیوانه ای درون خودمان داریم که دوست دارد زن ویکتوریا نامی را بکشد و تکه تکه کند و – "

" خانم اسکالونا!"

"بله ؟ "

جیمز عرق روی پیشانی اش را با پشت دست پاک کرد، نفس عمیقی کشید و با صدای بلندی که بیشتر تلاش بر این داشت تا لرزش صدایش را پنهان کند، پرسید " شیلا و شیما، دخترهای شما، الان کجان؟ "

" همم، دخترهای الیزابت؟" جیمز با حالت عصبی سری تکان داد، نیم خیز شده و حالا به دقت سر تا پای خانم اسکالونا را برانداز می کرد.

زن، لباس بلند قرمز به تن داشت و موهایی که تنها یک درجه از لباسش روشن تر بود، را فرِ ریز کرده بود و کلاه کوچکی از جنس پر طاووس به سر داشت. در سال 2015 همانند زنان اروپایی سال 1890 لباس می پوشی و با آن لباس مسخره همه جا هم می رفت.

اسکالونا به فکر فرو رفته بود و این درنگ او در پاسخ به سوال جیمز، جوان را وحشت زده کرده بود. بالاخره آهی کشید و پس از سکوت طولانی پاسخ داد :

"الیزابت، چاقوی میوه خوری را در چشم چپ شیما فرو می کند. ولی حقیقت این است که او متوجه کاری که می کند نیست، بعد از تقلای دخترک می فهمد که او را کشته پس جسدش را کمد جالباسی به دار می آویزد. این از بدشانسی شیلاست که تصادفاً درب کمد را باز می کند و جسد شیما را می یابد. الیزابت وحشت می کند و این بار با کوبیدن پاره آجری بر سر او، دختر را به قتل می رساند و جسد او را در دیوار زیر زمین خانه دفن می کند. "

رنگ از رخسار جیمز پرید، از جایش بلند شد، دست لرزانش را در جیب کت خاکیش فرو کرد و با وحشت گفت : " پس-پس تو... تو شیلا رو کشتی؟ تو شیلای منو کشتی؟ "

خانم اسکالونا، ابروانش را در هم کشید ولی از جایش تکان نخورد با تعجب پرسید : " شیلای تو ؟ "

" شی-شیلای من... عشق من.... تو.... تو.... " جیمز دستش را از جیبش بیرون آورد و لوله ی اسلحه ی کوچک نقره ای را به طرف زن نشانه گرفت : " تو... تو اونو کشتی!!! تو یه هیولایی!!"

خانم اسکالونا با خونسردی به لوله ی اسلحه چشم دوخته بود. " کار الیزابت بود. "

جیمز با دست دیگر عرق روی پیشانیش را پاک کرد، تمام بدنش می لرزید و عرق از سر و رویش جاری بود. عینکش را در آورد و گوشه ای پرت کرد و فریاد زد : " کار تو بود!" و در یک آن، بی آنکه به راستی قصد شلیک داشته باشد، انگشت اشاره اش را بر روی ماشه فشرد.

سمت چپ لباس قرمز اسکالونا را دایره ی پهن و سرخ رنگی، حتی قرمز تر از لباسی که به تن داشت در بر گرفت. این اولین باری بود که چهره ی خونسرد خانم اسکالونا تغییر می کرد، چشمهایش در کاسه چرخید و بر روی سینه اش نشست. دهانش را باز کرد که چیزی بگوید ولی صدایی از گلویش خارج نشد. با وحشت به جیمز خیره شد، دستهایش را روی دسته های مبل فشرد تا نیرویی برای بلند کردنش باشد اما کرختی ناخوشایندی وجودش را گرفته بود.

جیمز که حالا صورتش از اشک خیس شده بود، دو دستش را روی سرش گذاشت و زمزمه وار گفت : " تو... تو هیولایی... "

سکوت بی سابقه ی اتاق نشیمن خیلی زود با صدای قدم های تند و چابکی بر روی پلکان چوبی طبقه ی بالا به گوش رسید. در همین لحظه دختر نوجوانی با موهای قرمز کوتاه که لباس آبی و بلند ویکتوریایی به تن کرده بود، وارد اتاق نشیمن شد.

"شیلا؟" قلب جیمز از حرکت ایستاد.

با دیدن جسد اسکالونا بر روی مبل، دخترک دستهایش را روی صورتش گذاشت و با تمام توان جیغ کشید.

-----------------------------------------------------------------------

-توضیحات :

Elizabeth Escalona
الیزابت اسکالونا : زنی که دستهای بچه ی دو ساله ش رو به دیوار چسبوند و اون تا سر حد وارد شدن به کما کتک زد و به 99 سال زندان با اعمال شاقه محکوم شد در سال 2015.

Victoria
ویکتوریا : نام ملکه ی انگلستان که در اثر خون ریزی مغزی فوت کرد.

Edgar Allan Poe
ادگار الن پو هم که نویسنده ی آمریکایی سال 1880 داستان های ترسناک و رمز آلود.