معرفی کتاب "خانه"

درباره کتاب
"خانه" سومین کتاب مریلین رابین سون است که در سال 2008 منتشر شد و جایزه ملی آن سال را نصیب خود کرد. این کتاب از میان 156 عنوان از سوی 123 کتابخانه از سراسر دنیا نامزد جایزهء "ایمپک دوبلین" 2010شد که به عنوان گران ترین جایزه ادبی شناخته می شود.
"خانه" کتابی است تاثیرگذار و التیام بخش; تجسمی است فراموش نشدنی از عمیق ترین احساسات درمورد خانواده، اسرار آن و تقابل نسل ها با یکدیگر و همین طور کتابی است در باره عشق، مرگ و ایمان.
داستان "خانه" همزمان با داستان "گیلیاد"(معرفی کتاب "گیلیاد") اتفاق می افتد. ولی اینبار داستان درباره "گلوری" کوچک ترین دختر کشیشی به اسم "بوتون" بهترین دوست "ایمز" است. گلوری که شخصیتی حساس و خجالتی ای دارد،بعد از سالها به خانه برگشته و باید از از پدر پیرش نگه داری کند و خانه را برای بازگشت برادرش "جک" که فرزند مورد حمایت پدر است آماده کند.
.
.
.
بخشی ازکتاب "خانه"
درخت بلوط جلو خانه که پیاده رو را زیر پایش خرد کرده بود از تمام محل، حتی بیشتر از تمام شهر، عمر داشت و شاخه های بیشمارش، کلفت تر از تنه ی درختان معمولی، بر خیابان و حیاط سایه افکنده بود. پیچشی که در تنه اش وجود داشت، درویشی قوی هیکل را در ذهنشان مجسم می کرد. پدرشان می گفت اگر قادر بودند دوره های زمین شناسی را ببینند، آن طور که خدا می بیند، آن وقت می فهمیدند که این درخت چطور سر از خاک در می آورد، شاخه هایش را رو به خورشید می گستراند و سرمست از اینکه درخت بلوطی در آیوواست در نور خورشید لم میدهد. آن وقت ها چهار تاب از شاخه های آن آویزان بود تا دنیا بداند اهل خانه بچه دارند. درخت بلوط هنوز هم شکوفا بود و درحال رشد، همچنین درخت سیب، گیلاس، آلو و بوته های یاس کبود، پیچک و سوسن زرد. چند تا از زنبق های مادرش هم به زودی شکوفه می دادند. باز هم وقتی عید پاک می رسید، گلوری و خواهرانش می توانستند یک بغل گل بچینند، آن وقت چشمان پدر پر می شد از اشک و می گفت:" آه...بله....بله" انگار که هنر گل، فقط زنده کردن خاطرات دلچسب گذشته بود.
.
.
.
.
داستان زیباییه که به همه توصیه میکنم بخونن.