دانلود کمیک " آکوامن : گودال "

خب، این اولین کمیکی بود که بعد از بت من خوندم و ... باور نکردنی بود!
نباید از این شماره انتظار زیادی داشته باشید. چون جزو اولین شماره هاست. ولی پر از رمز و رازه :دی
خب، آکوامن یک شخصیت نسبتا ناشناخته ست. و ... من بااینکه مورد کم لطفی قرار گرفته، کاملا موافق هستم.
میدونید، شاید به خاطر وجود شخصیت هایی مثل بت من، سوپرمن، گرین آرو، گرین لنترن و ... ، شخصیت های خاصی مثل آکوامن از یاد برن و " بهشون کم لطفی بشه ".
و این ... خیلی راحت تجربه ی صحنه های اکشن، سیر داستانی پر کشش، شخصیت های جذاب و ... رو از ما می گیره.
من نمی خوام مبالغه کنم، اما لازمه بگم که آکوامن یک قهرمان کامل هست. و می تونم دلیل هم بیارم :

1. شخصیت های مکمل : خب شخصیتی مثل سوپرمن و مرد عنکبوتی ( بی طرفانه عمل کردم و از هر دو کمپانی مثال زدم ) که در بیشتر ماجراهاشون تنها هستن و یک فرد همراه ثابت ندارن. و مثل بت من، بیش تر روی یک بعد ( شخصیت های مذکر ) متمرکز نیست. آکوامن یک همراه مونث دارد؛ و آن هم یک شخصیت ثابت! چنین چیزی توی کم کمیکی به چشم میخوره.
این انتخاب شخصیت، تعادل رو برقرار میکنه و باعث میشه که از هر دو جنسیت، بتونن حداقل با یکی از شخصیت ها رابطه برقرار کنن.

2. شحصیت طبیعی در قالب یک فرد غیر طبیعی! : آکوامن یک اسم عادی ( آرتور ) دارد. علایق عادی دارد. رنجش های عادی دارد. شادی های عادی دارد و ... . می تونیم اون رو نسبتا هم پای پیتر پارکر در نظر بگیریم.
یک سوال چالش بر انگیز : " شما کدوم قهرمان رو بدون اینکه لباسش رو بر تن داشته باشه، می پسندین و میتونین تحمل کنین؟"
بت من؟ خب مسلما یک فرد میلیاردر که کاری جز خوش گذرانی نداره شاید بعد از مدت کوتاهی کسل کننده بشه. ولورین؟ خب چه کسی یه فرد وحشی خو رو دوست داره که همه ش دنبال دعواست؟
آکوامن و پیتر پارکر؟ خب این دو بهترین انتخاب ها هستن. فقط کافیه که آکوامن رو به جای یک شخصیت انسانی تصور کنین تا متوجه بشین که همه ی چالش های زندگی او، بر مبنای انسان هاست!

3. کمی بیشتر در رابطه با احساسات آکوامن :
آکوامن عالی است. نه به خاطر رونمایی از اتفاقات مهمی که پس از «برخاستن آتلانتیس» افتاد. نه به خاطر اینکه جف جانز با قلم جادویی اش آرک جدیدی را آغاز کرد. نه به خاطر شخصیت های جذاب و جدید و همینطور دشمن جدیدی که معرفی شد و نه به خاطر اینکه همه اتفاقات شماره‌های پیشین به هم مرتبط شده اند و تاثیرشان را میبینیم.

حتی نه به دلیل طراحی های زیبایش. طراحی هایی که هر پنل‌اش ارزش پوستر شدن دارد و خودتان میتوانید تصور کنید که یک تصویر دوصفحه‌ای چقدر خارق العاده خواهد بود.

بلکه به این دلیل که بر شخصیت و غم درونی آرتور تمرکز کرده است.

آکوامن پادشاه جایی است که همسرش مرا (mera) نمیتواند به آنجا برود. فرمانده مردمی است که هیچ احترامی برای او قائل نیستند و همچنان شاه قبلی را می‌ستایند و به انسان‌هایی کمک میکند که او را تروریست و تهدید تلقی میکنند.

در کمیک هایش بار ها از او پرسیده میشود: برای چه تلاش میکنی؟ به چه کسی وفاداری؟ زمین یا دریا؟ آتلانتیس یا انسان‌ها؟

و او با غمی نهفته در پاسخ به این سوال ها سکوت میکند. چرا که هیچ کس جز خودش پاسخ این سوال را نمیداند. چرا که او تک است. و هیچ کس در دنیا نمی‌تواند او را درک کند.

هیچ کسی کمک او را نمیخواهد. هیچ کس او را دوست ندارد. و نمیتواند پیش کسی که دوستش دارد (mera) زندگی کند. ولی همچنان برای انجام کارهای درست تلاش میکند.

و همین است که یک قهرمان را جذاب و دوست داشتنی میکند.

خب امیدوارم نظرم باعث نشه که به کسی بر بخوره ... چون کاملا بی طرفانه بود! 🙂