فانتزی، به ندرت فراری از واقعیت است. راهی است برای درک آن.

گاهی کتابی می‌خوانی که با تعصب انجیلی عجیبی لبریزت می‌کند، و قانع می‌شوی که دنیای در هم شکسته هرگز درست نمی‌شود. مگر تا زمانی که تمام انسان‌های زنده این کتاب را بخوانند.

از خطای ستارگان بخت ما

عذابی عظیم‌تر از این نیست که قصه‌ای ناگفته را درون خودت حمل کنی.

از من می‌دانم چرا پرندگان اسیر در قفس آواز می‌خوانند

یک کتاب خوب باید در انتها برایت تجربه‌ی بسیار و خستگی کمی باقی بگذارد. هنگام خواندن، تو چندین زندگی را زندگی می‌کنی.

من تلوزیون را بسیار آموزنده می‌دانم. هروقت کسی روشنش می‌کند، به اتاق دیگری می‌روم و کتاب می‌خوانم.

پیش از من هیچ آفریده نشده بود که جاوید نباشد، و من خود عمر جاودان دارم. ای شمایی که داخل می‌شوید، دست از هر امیدی بشویید. (لوحه جهنم)

از برزخ ـ سه گانه کمدی الهی