ایرج میرزا (۱۲۵۱ خورشیدی تبریز - ۲۲ اسفند ۱۳۰۴ خورشیدی تهران) ملقب به «جلال الممالک» و «فخرالشعرا»، از جمله شاعران برجسته ایرانی در عصر مشروطیت (اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی) و از پیشگامان تجدد در ادبیات فارسی بود. ایرج میرزا در قالب های گوناگون شعر سروده و ارزشمندترین اشعارش مضامین انتقادی، اجتماعی، احساسی و تربیتی دارند. شعر ایرج ساده و روان و گاهی دربرگیرنده واژگان و گفتارهای عامیانه است و اشعار او تأثیر عمیقی بر شعر دوره مشروطیت گذاشت.
لئون جان این که دیوان کاملش نیست ؟؟؟
دیوان کاملش یه هزلیات خفن داره در حد لالیگا . من کف کردم خوندمش
داداش من کامله حیف اسلام دستو بال مارو بسته وگرنه عنوان شعراشو می زاشتم((79))
قباهت داره چیا از من می خوای داداش این کامله
دستت درد نکنه لیون جان که این قدر پایبندی((16)) ببین اگه می تونی یه دونه از شعرهای خوبش را بزار .
سهراب بگو کدوم شعرشا تا من بزارم تو سایت ای منحرف.
این مدیر کل دهنش ذهنش لغوه ها.((54))((21))((6))((69))
میخوام سلیقه ی تو را بدونم یکی را که می پسندی بزار رو سایت .
میخوام ببینم بچه ها راست میگن که شاگی هستی ((25))((25))
طبع من این نکته چه پاکیزه گفت.......سهل بود خوردن افسوس مفت
مردم این ملک ز که تا به مه .......هیچ ندانند جز احسنت و زه
هر کسی اندر غم جان خودست......فارغ از اندیشه نیک و بدست
بعد که مردم همه یادم کنند......رحمت وافر به نهادم کنند
زانچه پس از مرگ برایم کنند..... کاش کمی حین بقایم کنند
دل به کف غصه نباید سپرد.......اول و اخر همه خواهیم مرد