از دیوار تا آقای شیر

سلام خوبین؟

خب خدمت شما عرض شود که قبلا یه مدت مد بود عماد و محمدحسین سر بحثای فلسفیو باز میکردن و به این بهانه ما کمبود بحث پیدا نمیکردیم منتها الان پیدا کردیم و این تاپیکم برای اونایی زده میشه که تنشون برای یه چالش مغزی جدید می خاره.

چجوری چالشی؟

ببینین‌، فکر کنم همه مون میدونیم که چیزی به اسم ازادی مطلق نمیتونه وجود داشته باشه. همه ادمای روی زمین نمیتونن دست به هر کاری که بخوان بزنن. مثلا ما نمیتونیم از همه مردم بخوایم تمام پول و ثروتشون رو به ما بدن و برده مون باشن و انتظار نداشته باشیم کس دیگه ایم همچین خواسته ای از ما نداشته باشه. تو یک جامعه سالم، بین محدود و ازادی، این دو کلمه به ظاهر متضاد اما درواقع مکمل، اعتدلال برقراره. یا شاید حداقل اینطوری به ما القا میشه که اعتدلالی برقراره. ولی این اعتدال چجوری برقرار میشه؟ تا چه حد ازادی و محدودیت برای ما مفیده و از جامعه ما یه جامعه سالم میسازه؟ البته قبل از همه اینا، خود کلمه جامعه سالم باید تعریف بشه که در نهایت به بحثای سیاسی کشیده میشه، پس در همین حد میگم که این تاپیک درمورد نظراتیه درمورد محدودیت های ازادی‌‌، و دلایل خوب بودنش.

همونطوری که بچه های قدیمی سایت میدونن (بنده های خدا :دی ) من یکی از طرفدارای مانگای attack on titanم که حکایت زندگیه انسان هاییه که از ترس خورده شدن توسط غول ها‌، صد ساله که بین سه لایه دیوار که دور هم کشیده شدن محبوس شدن. پادشاه بیرون رفتن از دیوار سوم رو برای همه بجز جوخه گشت ممنوع کرده و برای جلوگیری از کنجکاوی های مردم تمامی اسناد مربوط به دنیای بیرون رو جمع میکنه. و این جوخه گشت پر از نظامیاییه که معتقدن اینجوری خوردن و خوابیدن و مردن بین دیوارها انسان ها رو تا حد حیوونا پایین میاره و این حق انسانه که "ازاد باشه" دنیا رو ببینه. درواقع، این "ازادی"ه که ما رو انسان نگه میداره. البته کساییم هستن که چندان درگیر افتخار جنگجوی ازادی بودن نیستن، ولی کلا فلسفه جوخه گشت همینه.

برای بعضی از خواننده ها این افراد قهرمانن. بله، دارن با مالیات مردم زندگی میکنن تا بلخره تو یه عملیات بیرون از دیوار خودشونو به کشتن بدن، ولی برای یه هدف مقدس افتخار امیز. این ازادی ارزش همه سرزنش های مالیات دهنده ها و خون های ریخته شده رو داره، حتی خون هایی که خودشون نخواستن ریخته بشن.

من برای یه مدت فکر میکردم این همه اصرار برای ازاد بودن برای اینه که چون این عده معدود فکر میکنن محدودیت بهشون زور شده لجشون گرفته. اگه هیچوقت دیوار و غولی در کار نبود، اگه همه انسان ها از زمین های پر از شن و گودال های پر از اب شور باخبر بودن، برای این به اصطلاح قهرمانان اونقدر مهم نبود که برن و همه شونو ببینن. تو این جنگ، نه افتخاری درکاره نه تقدسی. فقط لج و لجبازیه.

البته پیرو این بحث یه بحث نامربوط با این تاپیک پیش میاد که پس هدف مقدس چیه که من جوابای بد و نامربوط تری براشون دارم و باعث میشن نظر شماام بیشتر به افسردگی جلب میشه تا ازادی پس بیخی :دی

این پیش زمینه تو ذهن من بود تا وقتی که تد تاک (ted talk) دن گیلبرت درمورد شادی طبیعی و شادی مصنوعی رو خوندم. و پیشنهاد میکنم قبل از خوندن بقیه متن ۲۰ مین وقت بذارین و این ویدیو رو تماشا کنید. البته گیلبرت حرفاشو با این پیش فرض زده که هدف مردم از زندگی شاد بودنه و این رو هدف خوبی هم درنظر گرفته ولی خب شاد بودن تعاریف مختلفی داره، یکیش اینه که اگه کشتن بی دلیل مردم ما رو شاد میکنه باید انجام بشه ولی گیلبرت شادی در عین عمل به موازین اخلاقی شناخته شده در جامعه امریکایی رو درنظر گرفته. خلاصه ببینین دیگه.

راز شاد زیستن از زبان دن گیلبرت | TED Talk Subtitles and Transcript | TED

من با این پیش فرض که ویدیو رو دیدین و تمام دلایل گیلبرت برای این حرفشو شنیدین رو این حرفش تاکید دوباره ای میکنم (با کمی اصلاح):

"چه آنهایی که همان موقع انتخاب کردند و چه آنهایی که چند روز بعد از انتخاب نمی توانستند تصمیمشان را عوض کنند، یعنی انهایی که دیگر راه بازگشت نداشتند، آنهایی که انتخاب دیگری نداشتند، عکسشان را بیشتر دوست داشتند. ولی آنهایی که شانس این تغییر را داشتند که «آیا برگردم و آن یکی عکس را بگیرم؟ نکند آن عکس بهتر بود؟ شاید آن عکس را انتخاب می کردم بهتر بود؟ نکند عکس بهتر را به آنها دادم؟» اینها خودشان را کشته بودند. اینها اصلا از انتخابشان راضی نبودند. حتی وقتی که دیگر مهلت تعویض تمام شده بود، باز هم اینها عکسی که انتخاب کرده بودند را کمتر دوست داشتند."

(اقا این علامت دابل کوتیشن یا " اصلا تو فارسی وجود نداره و نباید استفاده بشه ولی مثلا قندیلیدن تو فارسی وجود نداره و ما موقع صحبتیدن و چتیدن و تاپیکیدن ازش استفاده میکنیم پس هر کی گیر بده ممکنه شقه شقه بشه باتشکر)

امروز یک روانشناس بالینی که فالورای پیج organic_minded تو اینستاگرام میشناسنش استوری های مشابهی گذاشته. و باز هم البته موضوع حرفاش ازادی نیست و بیشتر به دلایل تردید تو تصمیم گیری میپردازه. (امیدوارم عین ادم اتچ بشن -_-) (ویرایش: کیفیتش پایین بود آپلود کردم لینکشونو میذارم)

نتیجه گیری نهایی من این میشه که

ازادی در این حد خوبه که ما حق انتخاب داشته باشیم ولی گزینه ها برای ما محدود شده باشن.

با توجه به تمامی این صحبت ها نظر شما چیه؟ متاسفانه صرفا گفتن "موافقم" یا "موافق نیستم" اسپم محسوب میشه :دی ولی ازتون دعوت میکنم اگه دلیل برای مخالفت یا دلایل و نکات بیشتری برای موافقت دارین اعلام کنید.

همچنین خواهشا موضوع صحبتتون رو در حوزه "محدودیت های ازادی" نگه دارین نه شادی طبیعی و مصنوعی یا دلایل تردید تو انتخاب یا این که چقدر ارن میتونه رو مخ باشه :دی

باتشکر و پیشتاز باشین و اینا