امام حسین و عاشورا در کلام مشاهیر جهان

" در بندر مارسیل، عربی را دیدم كه پیرو مذهب تشیع بود و گویا تبعیت بحرین را اختیار نموده بود. در مهمانخانه جنب اتاق من مسكن داشت در روز عاشورای امام حسین علیه السلام به تنهایی احوالات امام حسین را می خواند و گریه می كرد و سپس مقداری آش كه با شكر و برنج تهیه نموده بود بین فقرا تقسیم می نمود."شیعیان عقیده دارند كه در روزهای عاشورا و تاسوعا بایستی فقرا را اطعام نمود از این جهت همه ساله از اموال خود به قدر استطاعت خویش به فقرا كمك می نمایند و بعضی اوقات این كمك ها از میلیون ها دلار هم می گذرد. دسته دیگری از شیعیان برای اقامه مجلس سوگواری وقفیاتی نموده اند كه ارزش آن بالغ بر میلیون ها دلار می گردد. باید اعتراف نمود كه شیعیان از بذل جان و مال خود در راه مذهب و سوگواری امام حسین علیه السلام دریغ ندارند.امروز در هر نقطه از عالم مسلمانان شایسته ترین افرادی هستند كه به معرفت علم واقف شده و به خصوص فرقه شیعه بر سایر فرق اسلام مزیت و برتری دارند. (15)

چارلز دیكنز درباره نهضت امام حسین اینگونه می گوید

اگر منظور امام حسین جنگ در راه خواسته های دنیائی خود بود، من نمی فهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند، پس عقل چنین حكم می نماید كه او فقط به خاطر اسلام فداكاری خویش را انجام داد. (7)

◄ نهضت امام حسین از نظر مهاتما گاندی

من زندگی امام حسین علیه السلام آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده ام و توجه كافی به صفحات كربلا نموده ام و بر من روشن است كه اگر هندوستان بخواهد یك كشور پیروز گردد، بایستی از سرمشق امام حسین علیه السلام پیروی كند. (1)◄ امام حسین علیه السلام از نظر توماس كارلایل

بهترین درسی كه از تراژدی كربلا می گیریم، این است كه امام حسین و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند، آنها با عمل خود روشن كردند كه تفوق عددی در جایی كه حق با باطل روبه رو می شود، اهمیت ندارد و پیروزی امام حسین با وجود اقلیتی كه داشت باعث شگفتی من است.(

آیا اقلیتی پیدا می شود كه وقتی درباره كربلا سخن می شنود، آغشته با حزن و الم نگردد، حتی غیرمسلمانان نیز نمی توانند پاكی روحی را كه این جنگ اسلامی در تحت لوای آن انجام گرفت، انكار كنند. (9)

نهضت امام حسین از نظر فردریك جمس

درس امام حسین علیه السلام و هر قهرمان شهید دیگری این است كه در دنیا اصول ابدی عدالت و ترحم و محبت وجود دارد كه تغییر ناپذیرند و همچنین می رساند كه هرگاه كسی برای این صفات ابدی مقاومت كند و بشر در راه آن پافشاری نماید، آن اصول همیشه در دنیا باقی و پایدار خواهد ماند.(10)

ل. م. بویددر طی قرون افراد بشر همیشه جرات و پردلی و عظمت روح و بزرگی قلب و شهامت روانی را دوست داشته اند و در همین هاست كه آزادی و عدالت هرگز به نیروی ظلم و فساد تسلیم نمی شود. این بود شهامت و این بود عظمت امام حسین علیه السلام و من مسرورم كه با كسانی كه این فداكاری عظیم را از جان و دل ثنا می گویند، همنوا بوده ام، هر چند كه 1300 سال از تاریخ آن گذشته است.(11)

امام حسین از نظر واشنگتن ایروینك مورخ آمریكایى

برای امام حسین علیه السلام ممكن بود كه زندگی خود را با تسلیم شدن اراده یزید نجات بخشد، لیكن مسئولیت پیشوا و نهضت بخش اسلام اجازه نمی داد كه او یزید را به عنوان خلافت بشناسد. او به زودی خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه آماده ساخت. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشك و در روی ریگ های تفتیده عربستان روح امام حسین فناناپذیر است. ای پهلوان و ای نمونه شجاعت و ای شهسوار من، ای امام حسین.(12)از اساتید برجسته دانشگاه فرهنگ و هنر:

اگر امام حسین از مدینه خارج نمی‌شد؛ ترور می‌شد!

کتاب (پس از پنجاه سال)،‌ نَه روایت زندگی حسین (ع)، بلکه تحلیل و علت شناسی عاشوراست که به قلم توانمند و شیوای سید جعفر شهیدی در سال ۱۳۳۰ نگاشته شده است. دکتر شهیدی، در بررسی تاریخی حرکت امام حسین، دیدگاه اجتماعی را تبیین می کنند در این کتاب آمده:

امام حسین (ع) با یزید بیعت نکرده بود و حکومت او را به رسمیت نشناخته بود. بنابراین هیچ‌گونه تعهدی -شرعی یا اخلاقی، مقابل این مرد که ادعای رهبری مسلمانان را می‌کرد نداشت.

و اما از زبان خود امام بزرگوار بشنویم که فرمود:

امام، قیام خود را چنین مشخص فرمود که برای احقاق حق و نابودی باطل بوده است. آن حضرت به نام حق، امت را فرا خواند که برگرد

وصیت امام هنگام خروج

آنگاه امام حسین (ع) مرکب و کاغذی طلبید و این وصیت‌نامه را برای برادرش محمد حنفیه نگاشت:

بسم‌الله الرحمن الرحیم. این، وصیت حسین بن علی به برادرش محمد حنفیه است: حسین گواهی می‌دهد که جز خدای یکتا و بی‌شریک، معبودی نیست. محمد، بنده و فرستاده اوست، حق را از سوی حق آورده است. بهشت و دوزخ حق است، قیامت بی‌شک خواهد آمد و خداوند، خفتگان در گورها را برمی‌انگیزد. من هرگز از روی هوس و طغیان و فساد انگیزی و ستم، خروج نکردم، بلکه برای طلب اصلاح در امت جدم خروج کردم. می‌خواهم امربه‌معروف و نهی از منکر کنم و به سیره و روش جدم و پدرم علی بن ابی‌طالب حرکت کنم. هر کس با پذیرش حق، مرا بپذیرد، خداوند به حق سزاوارتر است و هر کس بر من رد کند، صبر می‌کنم تا خداوند میان من و قوم من به حق داوری کند که او بهترین داوران است. این وصیت من به توست. برادرم! توفیقم جز از خدا نیست. بر او توکل کردم و به‌سوی او بازمی‌گردم.

گوید: حسین (ع) نامه را پیچید و به آن مهر زد و به برادرش محمد حنفیه سپرد. سپس از او خداحافظی کرد.

***********************************************

الفتوح. ابن اعثم کوفی. ج۵. ص۲۱؛ خوارزمی، مقتل ۱۸۹ - ۱۸۸/۱

15- قیام امام حسین و یارانش، ص 24، به نقل از ریدرز دایجست، چاپ نیویورك

مابقی منابع :

سایت تبیان

سایت کرب و بلا