[مهم] نقد فن فیکشن های ایرانی

من هم کاملا با تو موافقم بی نام ونشون فوق العاده بود . چون از یه طرف هم فضا را عوض کرده بود هم کمی غافلگیر کننده بود . مثلا شخصیت ها جاشون عوض می شد. ( منظورم خوب و بده )

بست ویزارد هم خوب بود ولی به شخصیت ها بیش از حد توانایی میداد مثل ششگانه . این مسئله کمی فضا را خراب میکرد .

ولی فنی که هیچ وقت فراموشش نمی کنم شوالیه هفده ساله است . معرکه بود . هر دو جلدش فوق العاده بود . برای من حداقل خیلی جالب بود که خون آشام ها وارد داستان شدند . اون هم با شخصیت مثبت و نه منفی . کاش اون هم ادامه پیدا می کرد . جا برای کار داشت.

بی نام و نشون یکی از بهترین فنها بود.((200)) من این که خیلی طول کشید تا ولدمورتو شکست بدن و حتی کار به بچه های هری و اینا کشیدو خیلی دوست داشتم. ولی این داستان یه بدی داشت اونم پایانش بود. اصلا هیچی معلوم نشد و این خوب نیست.

داستانای بست ویزاردو من یکی که دوست نداشتم. خیلی بی مزه بودن توی همشون ولدمورت یه جوجه بود و هری یه شبه صدبرابر ولدمورت قوی میشد.((200)) اخه یکی نیست به این نویسنده اش بگه اگه هری میتونه یه شبه اینهمه قدرت پیدا کنه پس ولدمورت چرا بیکار نشسته؟

شوالیه 17 ساله ام عالی بود((200))هرچند به نظر من هری اصلا یه شخصیت اضافه بود تو این داستان((200)) من قدرت شیطانیو بیشتر دوست داشتم چون شخصیت اولش قدرت خیلی زیادی داشت که شیطانی هم بود ولی برای خوبی ازش استفاده میکرد. عیب این داستان شیوه ی روایتش بود که هی از اینجا به اونجا می پرید و کلا انسجام نداشت. این داستانو میتونستن خیلی قشنگترم درش بیارن ولی خب دیگه نشد.((200))

راستی هری پاتر وهفتمین جاودانه ساز یا همون نبرد نهایی هم خوب بودش. فکر کنم پروتی نوشته بودش. فعلا داستانش درست یادم نیست پس نقدش نمیکنیم.((200))

چهار وارث هم قشنگ بود خیلی. هری توش هیچ قدرتی بدست نمیاورد و فقط با تمرین کردن مهارتشو افزایش میداد. ولی حیف که نصفه کاره ولش کردن. به نظرم توش دامبلدور و سیریوس هم زنده بودن.((200))

دیگه همین((200))فعلا چیز بیشتری به ذهنم نمی رسه((200))

منکه از پایان راه و اخرین وارث خوشم اومد.البته در مورد شوالیه هفده ساله هم خیلی خوب بود .

سلام به بچه های لایف گیت

من تموم فن های توی لیستو خوندم. همشون جای کار دارن مخصوصا فن های نیمه کاره

ولی بی نام و نشان واقعا یکی از بهترین ها بود با مجید جان مخالفم the best wizard واقعا بهترینا رو نوشت تازه همیشه ولدی هم قدرتمند بود

دو جلد شوالیه رو دوست داشتم مطمعنا هری اضافه بود اگه نویسنده یه دنیای جادویی جدا درست میکرد بهترم میشد

به پایان راه متوسط رو به بالا میدم

لرد سی شاید باور نکنید ولی دیروز و امروز برای بار چهارم فن های شوالیه ( هر دو جلد ) را دوباره خوندم .

یه چیز جالب فهمیدم اون هم اینه که خیلی فانتزی سفیر کبیر به این کتاب نزدیکه !!

نظر شما چیه ؟

احساس میکنم دیگه موجودات خیالی تکراری شدن باید نویسنده های عزیزمون دست به کار بشن برای موجودات جدید !

باور کنی یا نه من همه فن ها یا فانتزی هایی رو که دارم رو دوبار خوندم چه برسه به داستان هایی که دوست دارم فعلان رکورد ها دست داستان های the best wizard هست

هرکدوم پنج یا شش بار آره با نظرت کاملا موافقم

من عاشق داستان هاى نوشته هرميون هستم مخصوصاً دره فراموش شده كه از وقتى دانلودش كردم حداقل ٤بار خوندمش((31))

داستان شواليه رو هم دوست داشتم ولى به نظرم تعداد صفحات زيادى زياد بود و به همين دليل از نيمه جلد يك به اون ور داستان افت داشت ومن حوصلم ازش سر رفت((95))

@Mr.Sohrab 1727 گفته:

لرد سی شاید باور نکنید ولی دیروز و امروز برای بار چهارم فن های شوالیه ( هر دو جلد ) را دوباره خوندم .

یه چیز جالب فهمیدم اون هم اینه که خیلی فانتزی سفیر کبیر به این کتاب نزدیکه !!

نظر شما چیه ؟

احساس میکنم دیگه موجودات خیالی تکراری شدن باید نویسنده های عزیزمون دست به کار بشن برای موجودات جدید !

منم قبلا متوجه این موضوع شده بودم!

شباهتهای کوچیکی هم به بعضی داستانای دیگه داشت! برای مثال شخصیت هودور توی نغمه شباهت زیادی به هادور داره!تنها فرقشون اینه که هادور عقل داره و هودور نه!

یه سری شباهت دیگه هم بود که الان از خاطرم رفته شاید تابستون دوباره سفیر کبیرو بخونم اونوقت اونا رو اگه یادم بیاد میام اینجا میگم.

آهان یکی دیگه هم یادم اومد! شاید کسایی باشن که فن جادوی خاطرات (مال هری پاتره) رو خونده باشن! ایده ی ذهن پردازها و قدرت زیادشون برای اولین بار توی اون کتاب مطرح شده بود که در قدرت ذهن هم مورد استفاده قرار گرفت!

البته یه نکته رو باید ذکر کنم اونم اینه که تموم این شباهتها مال اوائل این کتاب هست و با جلو رفتن داستان نویسنده تلاش کرده یه داستان یونیک بنویسه!

با نظراتتون موافقم . هرچند اینجا جاش نیس و شاید سینای عزیز از دستمون ناراحت بشه ولی من هم راستش کمی از سفیر کبیر خسته شدم . کتاب بسیار فوق العاده قوی بود تا جایی که بلوغ شروع شد. از اون به بعد کتاب خیلی کلیشه ای شد و من خودم به شخصه فعلا کنار گذاشتمتش چون شاید 300 صفحه اخری این کتاب واقعا یه جورایی جذابیت داستان را از بین برده و کلا محوریت زیادی تو داستان ندارن . ولی کتابی مثل شوالیه جلد 1و 2 واقعا قوی بود و هیچ جاش من خسته نشدم از کتاب.

از نظر جنگ و قدرت دادن صحيح به هر يك از شخصيت ها مى شه گفت شواليه لنگه نداره !

ولى اگه كسى بخواد جنبه ى ديگه ى داستانو بخونه بايد ششگانه رو دان كنه!

شواليه ١٧ ساله اولين فنى بود كه من دان كردم و به دنياى فن فيكشن با اون وارد شدم!ولى فقط نقطه ضعفش اين بود كه هرى هيچ نقشى در اين داستان نداشت.در كتاب هاى رولينگ ما شاهد هستيم كه داستان يا از زبان يك راوى نامريى ويا از زبان هرى بيان مى شه و در شواليه بيشتر شاهد بيان داستان از زبان شواليه هستيم!

بین کتابهای ترجمه شده کف دریاچه و طلسم تقدیر زیبا بودن

از فن فیکشن ها بی نام و نشان ، شوالیه هفده ساله و کتابی که مرلین نیمه کاره گذاشت رو دوست داشتم

مخصوصا گزینه اولش چون در جریان نوشتنش بودم ازش لذت بردم

@Majid 922 گفته:

بی نام و نشون یکی از بهترین فنها بود.((200)) من این که خیلی طول کشید تا ولدمورتو شکست بدن و حتی کار به بچه های هری و اینا کشیدو خیلی دوست داشتم. ولی این داستان یه بدی داشت اونم پایانش بود. اصلا هیچی معلوم نشد و این خوب نیست.

د

.((200))

ه((200))

من در جریان هستم که نویسنده ش دارن پایان کتاب رو بازنویسی میکنن

اون پاییان رو خود ایشون هم قبول نداشتن و احتمالا پایان جدیدی ارائه خواهد شد