کلاس معجون سازی

سلام به همه ی دوستان پیشتاز. هم اکنون، قرار است اولین یا شاید هم آخرین کلاس جادوگری هاگوارتز را راه بیاندازیم. کلاس معجون سازی. مدرسش کیه؟

مــــــــــن. هلن اورسینه پراسپرو. معلم 30 ساله ی معجون سازی، برنده ی جایزه ی مرلین درجه 2

وحالا، نحوه ی برگزاری.

1.نام ایفای نقشتون رو توی پیام خصوصی برای من حقیر می فرستید

2.در کلاس ثبت نام شده اید. روز سه شنبه 9 مرداد کلاس ها شروع می شن. من اولین پست رو می زنم و بعد شما پست بعدی رو بزنید. اولین پست رو بزنم متوجه میشین چی به چیه.

3.حتما حتما حتما شرکت کنید.

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست‌ها ادغام شدند - - - - - - - - -

از دفتر دامبلدور بیرون اومدم. شاد و شنگول بودم که بالاخره یک شغل پیدا کرده بودم. آن هم چی؟ تدریس در مکانی که از همه جا بیشتر دوستش داشتم. همانکه از دروازه بیرون پریدم، احساس تلخی عجیبی مرا گزید. آن را عقب راندم. هیچ کس قرار نبود که بفهمد هلن اورسینه پراسپرو، واقعا چه کسی است. هیچکس به جز خودش.

با این ایده ی خوشبینانه غیب شدم و خودم را مقابل خانه ی درب و داغانم ظاهر کردم. خانه ام در قسمت جنوبی هاگزمید بود. ترجیح می دادم همچین خانه ی آواری را در یک محله ی جادویی داشته باشم تا یک خانه ی شیک و پیک در میدان گراس ونور لندن، همانجایی که مخصوص از ما بهتران است. وقتی وارد اتاقم شدم، که تمیز ترین قسمت خانه ام به حساب می آمد، یک بطری نوشیدنی عسلی که در کابینت انتظارم را می کشید بیرون آوردم و یک ضرب سر کشیدم. همانکه خواستم دومین بطری را هم در بیاورم، صدای خوردن نوک ظریفی را شنیدم. جغد ریزه و میزه ای که به نظر می رسید چند هفته است که نخوابیده است؛ نامه ای دوبرابر خودش را حمل می کرد، پشت پنجره بود. پنجره را باز کردم و جغد مثل فشنگ توی اتاق پرید. نامه را از پای بی رمقش باز کردم. با دیدن نام رویش، گوشه ای پرتش کردم. اما نامه دست بردار نبود و دوباره به دستم چسبید. نامه را باز کردم. ودستم را کشیدم تا گازم نگیرد. نامه ی عربده کش جیغ زد:

شغل جدیدت مبارک. مواطب دور و اطرافت نباش. من به جای تو مواظبم.

پ.ن:این پست نیمه اوله. اگه نفهمیدی مشکلی نیست. پست اول تازه مونده

پ.ن:به دلیل حمایت بسیار زیاد این تاریخ تا 15 مرداد تمدید می شود. نام ایفای نقشتونم با پیام خصوصی برام بفرستید.