دایره

عمر شعر به قدمت اولین نگاه است

اگر تاریخ پیوسته تکرار می شود

دلیلش ثابت بودن امیال ماست

من همانقدر می ترسم که انسان نخستین

و تو همانقدر تنهایی که فرزندمان در سیاره ای دیگر

آنچه در این دایره های متشابه تکرار نمی شود

زل زدن به تصویر دنیایی از خود غریب

در مردمک های سیاه چشمانت در روز اول است

گرچه باور داشتیم به مرگ

با این حال زیاد از حساب و کتاب این دنیا سر در نمی اوردیم

و گرچه صدا زدن نام هم را تازه یاد گرفته بودیم

خواستیم که بمانیم

اگر شعری می ماند و بر لبها تکرار می شود

دلیلش این نیست که در این چرخه اسیر مانده

به یگانگی منحنی لبخند تو ایمان آورده...

(از طرف کاج به چمن)