لالایی مادر

همه جارا گشتم ولی هیچ جا هیچ صدایی همچون صدای او نشنیدم . هیچ آواز و موسیقی را نشنیدم که بتوانم با لالایی او مقایسه اش بکنم . برای شنیدن لالایی ها از لحن محزون مادر و پژواک غمناک آن در فضا دلم تنگ شده است . گویا هر صدا و لحنی برای زیباتر شدن و رسیدن به اوج نیاز دارد که از لبان زیبای مادر خارج شود . گویا ....گویا هر لالایئ که کسی می خواند غذایی باشد و لحن محزون مادر ادویه ای باشد برای خوشمزه تر کردن آن . گوشم از بس که لالایی مادر را نشنیده درد می کند و تنم کرخت شده از بس درون تخت های ننویی تاب نخورده است . اما حیف که زمان مجال هیچ چیز را نمی دهد .... هیچ چیز