آگاه‌سازی‌ها
پاک‌کردن همه
دل‌نوشته
5
ارسال
4
کاربران
8
Reactions
845
نمایش
شروع کننده موضوع 1394/09/20 14:36
وقتی صحبتی از انسان و انسانیت می شود بلافاصله جنسیت و تفاوتها و طیقه بند و دیانت در ذهن افراد تجلی می کند .
در تعجبم چرا اولین چیزی که به ذهن خطور نمکند همین انسان بودن است . آیا تعریفی برایش داری؟ آیا خود را انسان میدانی ؟ آیا تو نیز از این احساس لبریز هستی که به تو تکه گوشت و جنسیت نگاه نکنند ؟ آیا تحقیر و اهانت را در مغز استخوانت حس می کنی؟
بیایید در این تاپیک به دور از هر تعصبی خود را تخلیه فکری و احساسی کنید بهترین نظریه پایه کتابی خواهد شد که همگی شما فصلی از آن خواهید بود
بیایید با هم از احساس هایمان بنویسیم .
1394/09/22 15:28
تا به حال خیلی به این مسئله فکر کردم ...
انسان ها از ابتدا با هدف بهترین بودن در میان موجودات پیشرفت کردن و همیشه موفق ترین ها بودند.
نمیشه گفت چه جور موجوداتین... داخل دسته وحشی و اهلی نمی گنجن و با این که از گوشت و خون هستن خودشون رو فقط اسما در رده بندی جانوران قرار میدن ولی اعتقادی به جانور بودن خود ندارن
انسان به طور قطع موجودات جالبی هستن... هرکاری دلشون میخواد انجام میدن مغرورا خود بزرگبینن و در عین حال برخی انسان ها بزرگن بخشندن خستگی ناپذیر و کوشائن...
اگر مفهوم و معنای زندگی رو مانند یک محور عمودی تصور کنیم انسان ها در تمام این محور پخش شدن برای این که نه میشه گفت موجودات بدین نه میشه گفت موجودات خوبین... ما انسان ها برای ازادی و راحتی خودمون کل جهان هستی رو ویرون کردیم و تقریبا در هر کیلومتر این جهان بزرگ یکی از ما هست!! هیچ موجودی از دست ما راحت نیست...
انسان ها باعثین جنگ ها هستن... تا بحال کسی نشنیده که موجوداتی سر زمین یا اعتقادات یا حتی نفت و گاز و اب با هم بجنگن و همدیگه رو قتل عام کنن... و این که تا بحال موجودی فقط برای داشتن خانه ای بزرگتر از نیازش محیطی رو تخریب و الوده نکرده و یا همجنس خودش رو به لجن نکشیده... شیر ها سر همدیگه کلاه نمیزارن و روباه ها هم برای همدیگه پاپوش نمیدوزن... حتی ببر وحشی از کشتن اهویی که بچه داره دریغ می کنه...
وقتی با این دیدگاه نگاه میکنی به این فکر میافتی که انسان ها چه موجوداتی پست و حقیرین که این همه نعمت رو به باد فنا میدن و از بین میبرن و . یا اینکه هیچ وقت به هم رحم نمیکنن و از جنگیدن و حتی بدتر از اون از جنگیدن به اسم صلح دست بر نمیدارن...
اما یکم که بیشتر فکر میکنی میبینی نه... همه ادما این طوری نیستن... بعضیاشون احساس دارن... کسایی که برای محافظت از یک نفر دیگه جون خودشونو به خطر میندازن... کسایی که برای محافظت از یک منطقه دست به اعتراض می برن ... کسایی که برای محافظت از یک اسم و یک خاطره می جنگن... خوب طبیعتا این ها تضاد هایی هستن که در فلسفه انسانیت وجود دارن...
یه سریا هستن که همه تخریبات افراد دیگه رو روپوشی میکنن... سعی میکنن تا جلوی حیله ها رو بگیرن ... همیشه برای رسیدن به اهداف ارزشمند خودشون می جنگن ...
برا همین میگم... خیلی سخته راجه به انسان ها فکر کنی... چون انسان ها بر اساس سه چیز تصمیم میگیرن... فلسفه منطق و احساس...برای همین هر انسانی برای خودش به صورت جدا روش و سبک زندگی ای داره... پس نمی تونیم همه انسان ها رو داخل دسته بندی بد یا پست و یا خوب و والا قرار بدیم... پس شاید ارزش معنوی انسان رو به راحتی نتونیم درک کنیم...
بعد از اون می رسیم به ارزشی که یک انسان در جهان بزرگ دارد... روی زمین ما انسان ها از ابتدا موجودات ضعیفی بودیم... در ابتدای خلقت انسان هیچ معنایی به جز غذای موجودات ما قبل تاریخ معنایی نداشت... اما بعد از گدشت چند هزار یا شاید چند میلیون سال ما الان به قدرتمند ترین موجودات زمین شده ایم... اما حالا به اینجا میرسیم که اگر ما در زمین بهترینیم در جهان چیستیم...
میگن که در چند میلیون یا چند میلیارد سال دیگه بر اثر انبساط فضا ممکن است کهکشان اندرومدا و کهکشان راه شیری با هم برخورد کنن... این مثال این میمونه که :
موجودی وجود دارد که میانگین طول عمر گونه اش 0.005 ثانیه است و زیستگاه این موجود بر روی سپر ماشین است... وقتی دو ماشین با هم برخورد می کنن زمان برخورد یک ثاینه طول میکشد... در این صورت ان موجود هیچ چیزی رو حس نمیکنه!! برای اینکه در زمان تصادف 200 نسل از این موجود به دنیا می آید و می میرد! ما انسان ها هم همین حالت رو در قضیه برخورد کهکشانی داریم! پس چطور میتونیم بگیم که موجودات بزرگ و ارزشمندی در جهان هستی هستیم؟؟
نظر من این بود.
پ.ن: شاید خیلی ناقص حرف زده باشم ولی خوب قصدم بیان نظر خودم و کمک به ایده مند شدن شما بود ^__^
ممنون
1394/09/22 15:36
@Percy Jackson 93325 گفته:
تا به حال خیلی به این مسئله فکر کردم ...
انسان ها از ابتدا با هدف بهترین بودن در میان موجودات پیشرفت کردن و همیشه موفق ترین ها بودند.
نمیشه گفت چه جور موجوداتین... داخل دسته وحشی و اهلی نمی گنجن و با این که از گوشت و خون هستن خودشون رو فقط اسما در رده بندی جانوران قرار میدن ولی اعتقادی به جانور بودن خود ندارن
انسان به طور قطع موجودات جالبی هستن... هرکاری دلشون میخواد انجام میدن مغرورا خود بزرگبینن و در عین حال برخی انسان ها بزرگن بخشندن خستگی ناپذیر و کوشائن...
اگر مفهوم و معنای زندگی رو مانند یک محور عمودی تصور کنیم انسان ها در تمام این محور پخش شدن برای این که نه میشه گفت موجودات بدین نه میشه گفت موجودات خوبین... ما انسان ها برای ازادی و راحتی خودمون کل جهان هستی رو ویرون کردیم و تقریبا در هر کیلومتر این جهان بزرگ یکی از ما هست!! هیچ موجودی از دست ما راحت نیست...
انسان ها باعثین جنگ ها هستن... تا بحال کسی نشنیده که موجوداتی سر زمین یا اعتقادات یا حتی نفت و گاز و اب با هم بجنگن و همدیگه رو قتل عام کنن... و این که تا بحال موجودی فقط برای داشتن خانه ای بزرگتر از نیازش محیطی رو تخریب و الوده نکرده و یا همجنس خودش رو به لجن نکشیده... شیر ها سر همدیگه کلاه نمیزارن و روباه ها هم برای همدیگه پاپوش نمیدوزن... حتی ببر وحشی از کشتن اهویی که بچه داره دریغ می کنه...
وقتی با این دیدگاه نگاه میکنی به این فکر میافتی که انسان ها چه موجوداتی پست و حقیرین که این همه نعمت رو به باد فنا میدن و از بین میبرن و . یا اینکه هیچ وقت به هم رحم نمیکنن و از جنگیدن و حتی بدتر از اون از جنگیدن به اسم صلح دست بر نمیدارن...
اما یکم که بیشتر فکر میکنی میبینی نه... همه ادما این طوری نیستن... بعضیاشون احساس دارن... کسایی که برای محافظت از یک نفر دیگه جون خودشونو به خطر میندازن... کسایی که برای محافظت از یک منطقه دست به اعتراض می برن ... کسایی که برای محافظت از یک اسم و یک خاطره می جنگن... خوب طبیعتا این ها تضاد هایی هستن که در فلسفه انسانیت وجود دارن...
یه سریا هستن که همه تخریبات افراد دیگه رو روپوشی میکنن... سعی میکنن تا جلوی حیله ها رو بگیرن ... همیشه برای رسیدن به اهداف ارزشمند خودشون می جنگن ...
برا همین میگم... خیلی سخته راجه به انسان ها فکر کنی... چون انسان ها بر اساس سه چیز تصمیم میگیرن... فلسفه منطق و احساس...برای همین هر انسانی برای خودش به صورت جدا روش و سبک زندگی ای داره... پس نمی تونیم همه انسان ها رو داخل دسته بندی بد یا پست و یا خوب و والا قرار بدیم... پس شاید ارزش معنوی انسان رو به راحتی نتونیم درک کنیم...
بعد از اون می رسیم به ارزشی که یک انسان در جهان بزرگ دارد... روی زمین ما انسان ها از ابتدا موجودات ضعیفی بودیم... در ابتدای خلقت انسان هیچ معنایی به جز غذای موجودات ما قبل تاریخ معنایی نداشت... اما بعد از گدشت چند هزار یا شاید چند میلیون سال ما الان به قدرتمند ترین موجودات زمین شده ایم... اما حالا به اینجا میرسیم که اگر ما در زمین بهترینیم در جهان چیستیم...
میگن که در چند میلیون یا چند میلیارد سال دیگه بر اثر انبساط فضا ممکن است کهکشان اندرومدا و کهکشان راه شیری با هم برخورد کنن... این مثال این میمونه که :
موجودی وجود دارد که میانگین طول عمر گونه اش 0.005 ثانیه است و زیستگاه این موجود بر روی سپر ماشین است... وقتی دو ماشین با هم برخورد می کنن زمان برخورد یک ثاینه طول میکشد... در این صورت ان موجود هیچ چیزی رو حس نمیکنه!! برای اینکه در زمان تصادف 200 نسل از این موجود به دنیا می آید و می میرد! ما انسان ها هم همین حالت رو در قضیه برخورد کهکشانی داریم! پس چطور میتونیم بگیم که موجودات بزرگ و ارزشمندی در جهان هستی هستیم؟؟
نظر من این بود.
پ.ن: شاید خیلی ناقص حرف زده باشم ولی خوب قصدم بیان نظر خودم و کمک به ایده مند شدن شما بود ^__^
ممنون
خلاصه ی اینا رو بنویس دوباره!
1394/09/22 20:24
بزرگی انسانیت در گرو فهمیدن کوچکی خودش است.کوچکی در برابر پروردگارش
Azi و sheyton-divane واکنش نشان دادند
1394/09/22 22:33
امام علی میگه: ( نقل به مضمون) کسی که فهمید از کجا اومده، کجا قرار داره و کجا میره ادم خوبیه!
اصلم همینه! ادم باید بفهمه اندازشو در مقابل چیزهای مختلف، موقعیت های مختلف و ... اونوقت میشه ادم!
