طهران، تهران

درود، شاید بپرسی که من کیستم که خود را لایق چند لحظه ای از وقت گرانبهایت می دانم. عماد نامی هستم که تبارم از فردوسی بزرگ نیست ولی با افتخار نام فردوسی را در ادامه به همراه دارم. از خون به اصفهان بازمیگردم و از خاک تهرانی محسوب میشوم. تهرانی که زمانی با "ط" نوشته می شد و تپه هایی مانند همان حرف داشت که درختانی بر روی آن روییده بود. اما اکنون حتی حرف اول آن مانند خودش صاف و صیقلی گشته است و دو نقطه ی بالای آن مانند غباری است که گاه پیوسته می آید. حتی گاهی دو درختچه ی کوچک کنار آن زمین صاف را نیز کوتاه تر و کوتاه تر می کنند تا به حدی که دیده نمی شوند. چیزی هم نمانده تا آن غبار پیوسته بر فراز این زمین چون سطحی دیگر موازی با سطح زمین صاف ما بشود.

من نبوده ام اما شنیده ام که می گویند زمانی که تهران با "ط" نوشته میشد همه جای آن سرسبز بود. درخت داشت، هوای آزاد داشت و مردمانش به دلیل آلایش هوا و نبود اکسیژن خود را در فضای بسته خانه هایشان حبس نمی کردند. من نبودم اما شنیده ام تهران مانند ط دسته دارش درختانی بلند و کهنسال داشته است. می گویند تپه هایش حتی از گردالی "ط" نیز برآمده تر بوده اند، اما خب ... باز هم نبوده ام تا ببینم. می گویند زمانی مردم برای آزادی از شهر های شلوغ خود به تهرانی با "ط" پناه می آوردند. برای دیدن درختانش، برای هوای معتدلش، برای زیبایی هایش. اما کجاست آن درخت هایی که از آن دم میزنند؟ اکنون حتی باقی مانده ی آنها را نیز نمی بینم. آیا این شهر عظیم و بی درخت همان واقعا همانی است که زمانی با "ط" نوشته می شد؟ آیا این همان شهری است که بر روی هر تپه اش درختانی بود؟؟ آیا این همان تهرانی است که می گفتند کاش می شد تا به جای یک بلندا چندین نهال دیگر بر روی تپه ی "ط" آن کاشت؟

البته شاید دیر نباشد! شاید هنوز وقتمان تمام نشده است. درست است که تپه های مارا صاف کرده اند و بر آن لایه ای از غبار گذاشته اند اما شاید بتوانیم با کاشتن چند درخت و یاد آوری طهران با "ط" آن را به اوج قدیمش بازگردانیم. شاید نشود تا بلندی تپه هایش و زیبایی کوه هایش را بازگرداند ولی حداقل بیایید تا تلاش کنیم و بار دیگر درختچه های اطراف این زمین صاف را بالا ببریم تا رنگ غبار را از آسمان زیبای خود بزداییم. امیدوارم سرتان را درد نیاورده باشم، اما یادتان باشد اگر کمی این ابر غبار و دود کنار برود برخی دیگر از سردرد ها و دردسرهای بسیاری رها می شوند. به راستی ممکن است تهران با "ت" هم زیبا باشد به شرطی که نقاطش ستاره های اسمان شب باشند.

متشکرم.