شوق دیدار

آسمان ماه به من هدیه دهد

ماه مهتاب به من هدیه دهد

و مهتاب یادی از عشق تو را

یادی از عشق تو هم داد به من

غمی از جنس بلور

این بلور غمناک، به دل من بخشید

اشکی از ماه درخشان تر و پاک

واین درخشش جاری است

تا به دستان تو گردد پاک...

چشم من کور، اگر دیده زِ راهت بکشم.

یاد لبخند تو خورشید به من هدیه دهد

یاد الطاف تو امّید به من هدیه دهد

و امّید، شوق دیدار تو را...

شوق دیدار تو جاریست چو خون در بدنم

وگر روزی فلک یادت را، از دلم برگیرد

خون من خشکیده است...

یادگار تو همه زندگی است

گر نباشد تن من زنده مباد

این فلک هرچه کند با تنم است

روحم اما تا جهان پابرجاست

لحظه ای نیست که بی یاد تو آرام شود.