Header Background day #27
آگاه‌سازی‌ها
پاک‌کردن همه

شعر از مولانا

2 ارسال‌
2 کاربران
8 Reactions
6,054 نمایش‌
perseus
(@perseus)
Estimable Member
عضو شده: 6 سال قبل
ارسال‌: 93
شروع کننده موضوع  

چند وقت پیش به این شعر تو دیوان شمس برخوردم و واقعا به دلم نشست. امیدوارم شما هم لذت ببرید.

گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو

که مرا دیدن تو بهتر از ایشان تو مرو

آفتاب و فلک اندر کنف سایه توست

گر رود این فلک و اختر تابان تو مرو

ای که درد سخنت صافتر از طبع لطیف

گر رود صفوت این طبع سخندان تو مرو

اهل ایمان همه در خوف دم خاتمتند

خوفم از رفتن توست ای شه ایمان تو مرو

تو مرو گر بروی جان مرا با خود بر

ور مرا می‌نبری با خود از این خوان تو مرو

با تو هر جزو جهان باغچه و بستان است

در خزان گر برود رونق بستان تو مرو

هجر خویشم منما هجر تو بس سنگ دل است

ای شده لعل ز تو سنگ بدخشان تو مرو

کی بود ذره که گوید تو مرو ای خورشید

کی بود بنده که گوید به تو سلطان تو مرو

لیک تو آب حیاتی همه خلقان ماهی

از کمال کرم و رحمت و احسان تو مرو

هست طومار دل من به درازی ابد

برنوشته ز سرش تا سوی پایان تو مرو

گر نترسم ز ملال تو بخوانم صد بیت

که ز صد بهتر وز هجده هزاران تو مرو

مولانا

   
girl.of.wind، marymary، SIR M.H.E و 4 نفر دیگر واکنش نشان دادند
نقل‌قول
H20
 H20
(@seyed)
Estimable Member
عضو شده: 6 سال قبل
ارسال‌: 127
 

شاید شعر ابتدایی مثنوی مولانای بزرگ رو یه مقدمه جذاب بدانیم

ناگفته نماند که علامه جعفری بزرگ چنان نکاتب از این شعر بیرون می کشند که خواندن شرح ایشان خالی از لطف نبست


   
marymary واکنش نشان داد
پاسخنقل‌قول
اشتراک: