هرگز اسمم را صدا نزن!

با درود.

ناراحت نشین از من؛ چون نظرم مثل باقی ِ دوستان نیست. ینی فکر نمی‌کنم این‌همه تحسین برانگیز باشه. امّا ایراداتشم گفتم که بدونین بی‌دلیل نمی‌گم.

خب من باید بگم که این‌متن، در انجمن داستان‌کوتاه ثبت شده؛ در حالی‌که با قطعیت می‌گم که داستان نیست. دلیل هم دارم؛ داستان، مجموعه‌ای از روایت، شخصیّت، زمان، مکان، گره، تعلیق، ایده‌پردازی و هسته هست؛ حدّاقل تا جایی‌که من می‌دونم. شاید چیزای بیشتری هم باشه. متن شما، هسته‌ی گنگی داشت؛ پیامی سردرگم و جسته و گریخته. امّا همون‌مفاهیم هم قوی و غنی بودن؛ فقط نویسنده در نحوه‌ی پرداختشون پخته نبوده. و باقی ِ مواردم که خب، نداشت؛ جز روایت یا بهتر بگم، زاویه‌دید. شما نثر خوبی دارین؛ مشکل بسیاری از قلم‌ورزها، اینه‌که نثر خوبی ندارن. مشکلاتشونم عدیده‌ست؛ یکی جمله‌بندیش خوب نیست، یکی کلاً دستور زبانش ضعیفه( گرچه یه‌ایراد ِ کوچیک ِ دستوری هم چن‌جا داشتین.)، یکی کاربرد و دایره واژگانش محدوده، یکی تکلّف‌نویسه، یکی زیاده از حد ساده می‌نویسه، یکی سرّه‌نویسه و.. امّا شما تقریباً نثر خوبی دارین. ینی با کمی تمرین، عالی می‌شه واقعاً. امّا متنی که نوشتین، یه‌جور دل‌نوشته محسوب می‌شد تا داستان. شاید طرحی هم داشتین. امّا در پرداختش به‌مشکل خوردین. روی طرحتون بیشتر فکر کنین و با توجّه به‌قالبی که گفتم، چارچوبی براش تعیین کنین؛ اگر دوست دارین داستان بشه. وگرنه اگه هدفتون دل‌نوشته بوده که خب.. دل‌نوشته حقیقتاً قاعده‌ی خاصّی نداره. قاعده‌ش هر آن‌چه‌ست که به‌دل می‌نشینه.