از افسانه تا به واقعیت

به نام افریننده ای که حتی برای تفکرات ما رویاییخلق کرد که در عالم تفکر گسترشش بدیم.........آتلانتیس!.....برگترین و معروفترین تمدن افسانه ای.......تمدنی بزرگ در نزدیکی کرت......سرزمینی با قدمتی به درازای بشریت.....و تمدنی که هیچ چیز از اون نماند.....و بزرگترین محیط مجازی تفکرات فلسفی و ماورای تفکرات امروزی برای فلسفه خوب زیستن!!

حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد ' افلاطون در رساله‌ای تیمائوس (Timaeus) چنین نوشت: «۱۲ هزار سال پیش از این جزیره‌ای بوده‌است بزرگ با تمدنی ستایش انگیز موسوم به آتلانتیس که...» به این ترتیب نام قاره آتلانتیس برای نخستین بار بر قلم افلاطون جاری شد و به زودی بر سر زبانها افتاد. وی در رساله دیگری به نام کریتیاس (Critias) شرح بیشتری از قاره آتلانتیس و تمدن آن نوشت «آتلانتها افزون بر ۲۰ میلیون نفر بودند که در جزیره‌ای خوش آب وهوا به وسعت ۱۵۴ هزار مایل مربع زندگی می‌کردند در جنگلهای انبوه آتلانتیس انواع جانوران بزرگ وکوچک می‌زیستند و شهرهای آباد آن با ساختمانهای عظیم با شکل هرم درخشش نور بود و مرمر...»

مطابق گزارش افلاطون «... بر این سرزمین اطلس حکومت می‌راند که مردم او را ستون آسمان می‌دانستند و در مرکز جزیره در بزرگداشت اطلس معبدی با شکوه ساخته بودند که دیوارهای عظیم داشت و درهای آن تزیین یافته بود از سنگها و فلزات قیمتی در زیر تابش نور خورشید همچون الماس می‌درخشید.» افلاطون ادامه می‌دهد:«مقدس‌ترین حیوان در نزد مردمان آتلانتیس گاو نر بود که مظهر قدرت بشمار می‌رفت و به عنوان برترین هدیه به پیشگاه اطلس با مراسمی شکوهمند در برابر معبد بزرگ قربانی می‌شد تا فوران خون سنگ‌های مرمر را رنگ‌آمیزی کند.» به نوشته افلاطون: «در قاره آتلانتیس شهرها به شکلی هندسی و زیبا ساخته شده بودند و کانال‌های آب که همچون رگها در بدن به هر سو امتداد داشتند مزرعه‌ها و باغها را سیراب می‌کردند. اساس فرهنگ و تمدن این مردمان سعادتمند همانا برادری و صفات عالی انسانی بود. اما چون قدرت ایشان روز افزون شد به تدریج شروع به دست درازی به دیگر سرزمینها کردند افلاطون می‌گوید: روح احساس و کمک در آنها دیگر از بین رفته بود آنها اعتقاد و ایمان خود را از دست داده بودند آنها با سپاهیانی بی شمار قصد فتح آتن و سرزمین‌های شرق را داشتند.» اما زئوس طوفانی بر انها نازل کرد. مجازاتی که به هیچ وجه قابل تصور نبود. افلاطون در این باره نوشت «طوفان سبب زمین لرزه و سیل‌های بزرگی شد که به مدت یک شبانه روز به شدت ادامه داشت وقتی دریا جزیره آتلانتیس را به زیر خود فرو برد و ناپدید گشت» افلا طون تردید داشت که هرگز نشانه‌ای از این سرزمین گمشده به دست آید. او نوشت «اقیانوس در آن نقطه به مکانی غیر قابل عبور و جستجو تبدیل شده است».

افلاطون جدا از این گزارشات نوشته هایی حاکی از نظم،فناوری و مهارت ای پیشرفته ای در این سرزمین دارد که انرا چون بهشت مینمایاند...

ایا واقعا اتلانتیس بهشت است؟ ایا واقعی است؟؟؟ افلاطون برای نخستین بار نام تمدنی را به قلم اورد که هیچ کس انرا اکنون نمی شناسد و در تار و پود عجایب جهان ریشه کرده و جز نقطه ی مبهم دیگری در تاریخ بزرگ بشریت نیست!!

جالب اینجاست که افلاطون ادعا کرده که میداند تا به ابد کسی انرا پیدا نمی کند زیرا در نقطه ای غیر قابل جستجو مدفون شده.........می گویند منابع افلاطون دریانوردان باستانی و مردانی بوده اند که اتلانتیس را دیده اند...چطور ممکن است شهری که ویران شده دیده شود....ایا این سری در ماوراءالطبیعه دارد؟؟.......ایا منابع درستند و افلاطون درست فکر میکند.....نظرتون راجه به این گزارش مردی که گاه سخنانش معیاری برای بهتر پیش رفتن در عقاید و افزایش علم تفکر و فلسفه است،چیست؟

نتیجه: ایا اتلانتیس اون بهشتیه که میگن؟؟ایا اصن اتلانتیس واقعیه؟؟؟