سلام خدمت دوستان عزيز
يكي از موضوعات يا بهتره بگم سبك يا روش هايي كه داره كم كم باب ميشه توي دنياي فانتزي مخصوصا فانتزي ايران، بومي نويسي هست و اما ما هنوز زياد آشنايي دقيقي با مبحث بومي نويسي نداريم و همچنين من هم علاقه دارم بومي بنويسم اما متاسفانه اون طور كه بايد و شايسته است بلد نيستم. به همين دليل تصميم گرفتم اين تاپيك رو بزنم تا دوستان تجربه ها و تعريف هاي خودشونو در مورد بومي نويسي بزارن و بتونن به بنده و دوستاني كه ميخوان و دوست دارن بومي بنويسن كمك شاياني كنن...
لطفا ما را از تجربه هاي خودتون محروم نكنيد
پيشاپيش از دوستاني كه در اين بحث ما را همراهي ميكنن بسيار متشكرم:53::53::53:
- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -
مديران محترم من نميدونم تاپيك مشابه وجود داره يا نه اگه هست لطفا ادغامشون كنيد
با تشكر
ویرایش پروتی:
تمرین اول
یه تمرین اضافه میکنم
توی یکی از محله های شهرتون یه در مخفی وجود داره
اون در کجاست ؟ چطور بهش راه پیدا میکنید و به کجا باز میشه
این تمرین اولمونه
یادتون باشه شهر خودتون. اسم خیابون و فضا سازی یادتون نره.و خواهشا تقلب ممنوع
خیلی سخته!!!!!
ممنن ه اینقدر به اطلاعاتمو افزایش دادی. نمی فتی فر می کردم مثل آب خوردنه :دی
حداقل امضات رو عوض میکردی :دی
خوب چی بگم خوش انصاف، بگم اصولش چیه؟
ایده ی خیلی خوبیه چون تو اکثر داستانا اصا در مورد تاریخ و آداب و رسوم ویا مذهب ما ایرانیه اشاره ای نمیشه اگرم بشه خیلی کمه.من فک میکنم انقد گذشته ی پر افتخار کشورمون داره که هرچقدم داستان توی سبکهای مختلف در موردش بنویسیم بازم کمه.مرسی به خاطر این ایده ی خوبت. نوشتنو شروع کن من خودم قول میدم یکی از طرفدارات باشم:77:.موفق باشی
سلام. خیلی موضوع مهمی رو مطرح کردی اتفاقا اینکه برای اینکه داستانمون رو جذاب تر نشون بدیم میایم حتی اسم های کارکتر ها رو غیر ایرانی تنخاب می کنیم (چه برسه به شیوه داستان نویسی) موضوعی هست که همیشه لذت داستان های لذت بخشی رو که میخونیم ازمون میگیره .
حقیقتی که وجود داره اینه که برای اینکه بتونیم به سبک خودمون بنویسیم باید اول خودمون خیلی عمیق تر بشناسیم آثار نویسندگانمون در گذشته و حتی نویسندگان حال حاضر. برای مثال بین کسانی که دارند داستان فانتزی مینویسند (یا خودتون از اون دسته افراد هستید یا اینکه احتمالا یکی دو نفر میشناسید) به نظرتون چند نفر هستند که حداقل چند جلد وارکرفت نخونده باشند؟؟؟ تو همین افراد چند نفر میتونن بگن موضوع کلی هفت خوان رستم چی بود؟؟؟ معلومه وقتی من دو خط شاهنامه نخونده باشم و مغزمو با داستانای شاهنامه پر نکرده باشم یا حتی ندونم قصه امیر ارسلان نامدار چی هست نباید ناراحت باشم از اینکه چرا هرچی که ذهنم ترشح میکنه شکل بومی نداره.
ت این انجمن هم برای شروع کاری که میشه کرد اینه که یک "پویش بازنویسی یک داستان اصیل ایرانی " راه بندازیم .
سلام. خیلی موضوع مهمی رو مطرح کردی اتفاقا اینکه برای اینکه داستانمون رو جذاب تر نشون بدیم میایم حتی اسم های کارکتر ها رو غیر ایرانی تنخاب می کنیم (چه برسه به شیوه داستان نویسی) موضوعی هست که همیشه لذت داستان های لذت بخشی رو که میخونیم ازمون میگیره .
حقیقتی که وجود داره اینه که برای اینکه بتونیم به سبک خودمون بنویسیم باید اول خودمون خیلی عمیق تر بشناسیم آثار نویسندگانمون در گذشته و حتی نویسندگان حال حاضر. برای مثال بین کسانی که دارند داستان فانتزی مینویسند (یا خودتون از اون دسته افراد هستید یا اینکه احتمالا یکی دو نفر میشناسید) به نظرتون چند نفر هستند که حداقل چند جلد وارکرفت نخونده باشند؟؟؟ تو همین افراد چند نفر میتونن بگن موضوع کلی هفت خوان رستم چی بود؟؟؟ معلومه وقتی من دو خط شاهنامه نخونده باشم و مغزمو با داستانای شاهنامه پر نکرده باشم یا حتی ندونم قصه امیر ارسلان نامدار چی هست نباید ناراحت باشم از اینکه چرا هرچی که ذهنم ترشح میکنه شکل بومی نداره.
ت این انجمن هم برای شروع کاری که میشه کرد اینه که یک "پویش بازنویسی یک داستان اصیل ایرانی " راه بندازیم .
كاملا با شما موافقم
اما چه ميشود كرد كه من با بومي نويسي آشنايي كامل ندارم و از همه دوستان اين درخواست رو دارم كه تو اين راه همراهي كنن
اما چه ميشود كرد كه من با بومي نويسي آشنايي كامل ندارم و از همه دوستان اين درخواست رو دارم كه تو اين راه همراهي كنن
هیچ کدوممون بومی نویسی نکردیم رسما
ماها اکثرا از فن اومدیم و داستانهامون ایرانی نبوده
اما مگه داستان ایرانی چیزی جدا از زندگی ماس؟ من تو اون ...
مسئله جا انداختنشه
این یه شیوه هستش که کم کم ایجاد میشه توسط خود ماخوبیش اینه که خالق سبکشم خودمونیم
هیچ کدوممون بومی نویسی نکردیم رسما
ماها اکثرا از فن اومدیم و داستانهامون ایرانی نبوده
اما مگه داستان ایرانی چیزی جدا از زندگی ماس؟ من تو اون ...
مسئله جا انداختنشه
این یه شیوه هستش که کم کم ایجاد میشه توسط خود ماخوبیش اینه که خالق سبکشم خودمونیم
يعني حالت بيوگرافي نوشتن داره؟
يعني حالت بيوگرافي نوشتن داره؟
نه. منظورش اینه که باید برای نوشتن تو یه محیط توش زندگی کرده باشی تا باهاش آشنا باشی. خیلی کم پیش می یاد که یه نویسنده ساکن آمریکا تو انگلیس داستان بنویسه یا برعکسش، با اینکه فرهنگ اونا به هم نزدیک تره تا ما به اونا، در این حالت ما هم اگه داستانمون تو کشورهای دیگه بگذره بر اساس اطلاعاتیه که از کتاب های دیگه به دست می یاریم نه بر اساس زندگی کردن تو این کشورها تا درک کنیم فرهنگشون رو.
يعني حالت بيوگرافي نوشتن داره؟
نه نه اصلا
منظورم داستان در فضای ایران با مردم ایران و البته موجودات تخیلی ایرانه
توی سی چهل سال اخیر به خاطر سرکوب تخیل در کشور خیلی از چیزا حتی از کتابها ناپدید شده اما اگه دسترسی به فرهنگ شفاهی داشته باشید خیلی ایده های نابی میاد وسط
هیچ کدوممون بومی نویسی نکردیم رسما
ماها اکثرا از فن اومدیم و داستانهامون ایرانی نبوده
اما مگه داستان ایرانی چیزی جدا از زندگی ماس؟ من تو اون ...
مسئله جا انداختنشه
این یه شیوه هستش که کم کم ایجاد میشه توسط خود ماخوبیش اینه که خالق سبکشم خودمونیم
یکی از مسایل اینه که داستان های به اصطلاح بومیمون عمدتا تاثیر زیادی از داستان های خارجی گرفتن. اگه واقعا به سمت ساخت سبک جدید کسی حرکتی نکنه، یا یه اثر بزرگی ننویسه که بقیه ی نویسنده هارو تحت تاثیر قرار بده، بومی ما همون روند خارجی خواهد داشت، با اسم های ایرانی
یکی از مسایل اینه که داستان های به اصطلاح بومیمون عمدتا تاثیر زیادی از داستان های خارجی گرفتن. اگه واقعا به سمت ساخت سبک جدید کسی حرکتی نکنه، یا یه اثر بزرگی ننویسه که بقیه ی نویسنده هارو تحت تاثیر قرار بده، بومی ما همون روند خارجی خواهد داشت، با اسم های ایرانی
مرتضی جان قدم به قدم
یواش یواش
یاد میگیریم میریم جلو
آسه آسه
مرتضی جان قدم به قدم
یواش یواش
یاد میگیریم میریم جلو
آسه آسه
درسته. نمیشه به سرعت سبک فانتزی ایرانی ساخته شه
اما اگه فانتزی خارجی با پوسته ی ایرانی رایج بشه، اونوقت از هدف دور میشیم، شاید هیچوقت این موفق نشه