چرا افسردگی؟
وقتی زنده ای
وقتی انسانی
وقتیکه می تونی شعر بگی
چرا افسردگی؟
وقتی کتابی هست و قلمی
می تونی در خیالت پر بکشی
می تونی جهان رو به آغوش بکشی.
اجازه زندگی داری
اما نه افسردگی
پس راحت باش
نفس بکش
گریه کن
بخند
بخندان
در همون طبیعتی که توش دراز می کشی،
پر بکش و بدو
زیر بارون برقص
در علفزار ها بدو و بوی خاک نرم رو نفس بکش.
افسردگی، وقتی میتونی نفسی بکشی، وقتی می تونی بخندی، وقتی می تونی ورق بزنی
هیچ معنایی نداره
به جز کلمه ای که تو کتابا می خونیش.
معنا نداره؟
چرا افسردگی نه؟
وقتی زنده ای، اما مردی.
وقتی نفس می کشید، اما بریده بریده.
وقتی انسانی، اما حیوانگونه
وقتی می خندی، اما مصنوعی
وقتی علفزاری نیست که توش بدویی
وقتی بارونی نیست که زیرش برقصی
چرا....
بسی زیبا بود و عالی ، یه سوال این یجور شعر نو بود یا دلنوشته؟
خیلی قشنگ بود واقعا لذت بردم ������������������
بسی زیبا بود و عالی ، یه سوال این یجور شعر نو بود یا دلنوشته؟
نمی دونم. دقیقا
- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -
خیلی قشنگ بود واقعا لذت بردم ������������������������������������������������������
ممنون 🙂
فقط زیاد قافیه نداشت دیگ ببخشید
شعر خیلی خوبی بود.
واقعا لذت بردم. شعر های کوتاه همیشه یه چیز دیگن.