یک یاد عاشقانه!!!

ای که با ناز و خَرامان است رَهَت
وی که یک منحنی است لبخندت
ای که باشد تُره های تو سیاه
وی که داری صورت گردی چو ماه
ای که چشمان درشت تو چو میش
وی هر آنچه گویمت از آن بیش
ای که چون آهو پر از ناز و غرور
من در این نامه کنم یادت مرور
مهر خود را داشتی از ما دریغ
«کافتاب نعمتم شد زیر میغ»
مهر خود را چه گران میداشتی
تخم محنت در دلم میکاشتی
ای که هستی در دلم صاحب سریر
عشق من را تو به بازیچه مگیر
هر سخن از عشق تو باشد کثیر
این زبان از گفتنش ماند قصیر
ف.ن
***