آگاهسازیها
پاککردن همه
اسطوره
1
ارسال
1
کاربران
5
Reactions
1,850
نمایش
شروع کننده موضوع 1395/05/31 22:43
وایو،الهه باد
وایو vayu یا وایوی دوگانهیا دیو وایو یا وایبد از ایزدان مشترک ایرانی و هندی و خدای باد است. وای چهرهای دوگانه دارد، خوب وبد زیرا باد از هر دو جهان نیک وبد میگذرد. او نیکوکار است ودر عینحال میتواند با نیروی ویرانگر خود همهچیز و همهکس را نابود سازد. در اساطیر سایر تمدنها با نامهای دیگر حضور دارد.در تمدن هندی هم وجود دارد و در اساطیر هند از نفس غول جهانی و ارواح خدایان پدید آمدهاست. در اساطیر ایران وای نماد بیطرفی است و در خلا میان دنیای نور و ظلمت جاری است. هم آفرینندهٔ مرگ است و هم زندگیبخش و هم برای اورمزد و هم برای اهریمن قربانی میکند.
وایو با دو مفهوم بکار رفتهاست، یکی ایزد نگهبان هوا و دیگری دیوی که مظهر هوای ناپاک و زیانآور است. او ایزد سربازان و مردگان و نیز ایزد برکت است. در ادبیات پهلوی دارای دو نیمهٔ بد و خوب است که در اوستا نیمهٔ نیک او که دشمن دیوان است ستوده شده. ایزد وایو در یشت پانزدهم اوستا به عنوان ایزدی مهم مورد ستایش قرار گرفته و این ستایش تا دوران اشکانی و ساسانی ادامه داشتهاست. در فرهنگ ایران قدیم ایزد یا الههٔ باد است.
وایو ایزد باد در متون اوستایی
باد پدید اورنده زندگی در ابر باران زا ومرگ در توفان یکی از اسرار آمیزترین خدایان هندو-ایرانی است.
در یکی از متون هندی آمده است که وایو از نفس غول جهانی(پوروشه)، که همه چیز از تن او هستی یافت پدیدار شد.
بدین روایت وایو بر گردونه ای که آنرا صد یا هزار اسب تیزرو میکشند سوار است و همچنین اوست که آذرخش و سپیده دم را پدید میاورد.
وایو در ایران از نقشی مهم برخوردار ودر همان حال خدای راز انگیزی است که آفریدگار خیر (اهورامزدا) و نیز شر (انگره مینو) به او قربانی هدیه میکنند و در روایتی آفریدگار بر سریری از طلا و به زیر سایبانی زرین که آنرا ستونهایی از طلا بر پا داشته به او قربانی می دهد و از او میخواهد که آفریده های شر را نابود و آفریده گان نیکو را حفظ کند.
وایو vayu یا وایوی دوگانهیا دیو وایو یا وایبد از ایزدان مشترک ایرانی و هندی و خدای باد است. وای چهرهای دوگانه دارد، خوب وبد زیرا باد از هر دو جهان نیک وبد میگذرد. او نیکوکار است ودر عینحال میتواند با نیروی ویرانگر خود همهچیز و همهکس را نابود سازد. در اساطیر سایر تمدنها با نامهای دیگر حضور دارد.در تمدن هندی هم وجود دارد و در اساطیر هند از نفس غول جهانی و ارواح خدایان پدید آمدهاست. در اساطیر ایران وای نماد بیطرفی است و در خلا میان دنیای نور و ظلمت جاری است. هم آفرینندهٔ مرگ است و هم زندگیبخش و هم برای اورمزد و هم برای اهریمن قربانی میکند.
وایو با دو مفهوم بکار رفتهاست، یکی ایزد نگهبان هوا و دیگری دیوی که مظهر هوای ناپاک و زیانآور است. او ایزد سربازان و مردگان و نیز ایزد برکت است. در ادبیات پهلوی دارای دو نیمهٔ بد و خوب است که در اوستا نیمهٔ نیک او که دشمن دیوان است ستوده شده. ایزد وایو در یشت پانزدهم اوستا به عنوان ایزدی مهم مورد ستایش قرار گرفته و این ستایش تا دوران اشکانی و ساسانی ادامه داشتهاست. در فرهنگ ایران قدیم ایزد یا الههٔ باد است.
وایو ایزد باد در متون اوستایی
باد پدید اورنده زندگی در ابر باران زا ومرگ در توفان یکی از اسرار آمیزترین خدایان هندو-ایرانی است.
در یکی از متون هندی آمده است که وایو از نفس غول جهانی(پوروشه)، که همه چیز از تن او هستی یافت پدیدار شد.
بدین روایت وایو بر گردونه ای که آنرا صد یا هزار اسب تیزرو میکشند سوار است و همچنین اوست که آذرخش و سپیده دم را پدید میاورد.
وایو در ایران از نقشی مهم برخوردار ودر همان حال خدای راز انگیزی است که آفریدگار خیر (اهورامزدا) و نیز شر (انگره مینو) به او قربانی هدیه میکنند و در روایتی آفریدگار بر سریری از طلا و به زیر سایبانی زرین که آنرا ستونهایی از طلا بر پا داشته به او قربانی می دهد و از او میخواهد که آفریده های شر را نابود و آفریده گان نیکو را حفظ کند.
بدین روایت خواست آفریده گار برآورده شده و تمناهای ویرانگر شر ناکام می ماند. از آنجا که وایو خدایی قدرتمند وحشت آوری است انسانها بویژه هنگام خطر به پیشگاه او نیایش می کنند و وایو جامه نبرد بر تنو مسلح به جنگ افزار های زرین به تعقیب دشمنان می پردازد تا روح شر را نابود و آفریده های نیک اهوره مزدا را پاسداری کند.
در حالی که اهورامزدا بر فراز و در نور و انگره مینو در زیر و در ظلمت فرمانروایی می کنند مقر فرمانروایی وایو در فضای میان این دو یعنی در خلا قرار دارد.
برخی بر این باورند که دو وایو وجود دارد یکی وایوی خوب و دیگری وایوی بد واین بدان دلیل است که وایو از سویی آورنده باران و زندگی و از سویی دیگر شخصیت وحشت انگیز و شومی است که با مرگ پیوند دارد و هیچ کس توانای مقابله با او را ندارد.