گئوکرن یا درخت اساطیری هوم سفید

گئوکرن یا گائوکرن یا گائوکرنا، در افسانه‌های فارسی زبان و ایرانی، اسطوره ای از گیاه هوم بود که با نام گئوکرن توانا نیز خوانده می‌شد. این اسطوره هرگاه که خورده شود، دارای خواص شفابخش خواهد بود و همچنین از طریق احیاء بدنهای مُرده، جاودانگی را اعطا خواهد نمود. همچنین عصاره یا افشره‌ای که از میوه این درخت حاصل می‌شود، حاوی اکسیر جاودانگی خواهد بود. به لحاظ لغوی نام گئوکرن، به معنای «شاخ گاو» می‌باشد.اهریمن یا شیطان، به طور طبیعی در تلاش است تااین درخت طول عمر را نابود سازد.

بنابر متن پهلوی بندهشن،اهریمن برای از بین بردن این درخت وزغی را در دریای فراخکرد به وجود می‌آورد اما در مقابل، اورمزد، دو ماهی مینوی (دو ماسی، دو بزرگوار یا در اصل دو تن منسوب به ایزد ماه) به نام «کَرَ» (جنگی) می‌آفریند که مامور نگاهبانی از این درخت می‌شوند و همواره یکی از این ماهی‌ها وزغ (مخاصم جنبنده)را زیر نظر دارد.در قیامت، کسانی که از آب حیات بخش این گیاه می‌نوشند، بهروزی و رفاه کامل، و از جمله نامیرایی را دریافت می‌کنند.در منابع مربوط به اساطیر ایران، آشیان سیمرغ در البرزکوه اسطوره‌ای قرار دارد امّا در آثار زرتشتی، گفته شده که آشیان و قرارگاه سیمرغ بر فراز درخت شگفت انگیز گئوکرن یا درختی در میانهٔ دریای فراخکرد، واقع است. این درخت دربردارندهٔ تخمه همه رستنی‌ها است. هرگاه سیمرغ از این درخت برمی خیزد، هزار شاخه از درخت می‌روید و هرگاه که بر درخت می‌نشیند، هزار شاخهٔ درخت می‌شکند و با پراکنده شدن تخمه‌ها، گیاهان مختلف از این تخمک‌ها هستی می‌یابند.