گناه او چه بود؟ (قسمت سوم اضافه شد)

خب خیلی خلاصه بود.
نظری نمیشه داد.
یه زمان بندی نداری کِی ها مینویسی؟

خوب من خودم داستان نویسیو اصلا خوب نسیت اما به عنوان یه خواننده میتونم بت بگم ک کشش زیادی نداشت و خلاصه و کم بود
منتظر کارهای بعدییییییییتم
موفقققققققققققققققق باشییییی:53:

انشاالله هر وقت تمام شد تگ بزن بیام بخوانم نظر بدم.
الان داستانو نمی خوانم چون اینطور نقد کردن در حالی که روند داستان مشخص نشده درست نیست.
بی صبرانه منتظر تمام شدنش هستم

قسمت دوم
----
بعد از تقتيش بدني، هنگامي كه از در اصلي ساختمان مركزي پليس وارد ساختمان مي‌شوم با يك سالن بزرگ مواجه مي‌شوم كه در صورتي كه صداي ازدحام جمعيت نباشد حتما صداي پايتان چنديدن بار در سالن رفت و برگشت مي‌كند. مردم به نوبت مانند بانك با صداي پيجر كه شماره آن ها را ميخواند به پشت باجه مورد نظر مي‌روند مسئله هايشان را با پليس راهنماي پشت باجه در ميان مي‌گذارند و پليس هاي بي حالي را مي‌بينم كه پشت باجه در حال تنظيم شكايت نامه و يا مشغول كار هاي ديگر هستند.
با قدم هاي تند جمعيت در حال حرف زدن و گاها در حال جرو بحث كردن را پشت سر مي‌گذارم و به سمت ميز اطلاعات مي‌روم.
در جلويم سه نفر ايستاده اند و خانم كلافه‌اي در پشت ميز نشسته است و نسبتا با بد خلقي جواب ارباب رجوع ها را مي‌دهد. كمي بد رفتار است اما با وجود اين همه شلوغي و ازدحام و شمار بسيار ارباب رجوع ها به او كمي حق مي‌دهم كه بد اخلاق شود. بالاخره بعد از پنج دقيقه نوبت من مي‌رسد. بر روي ميز ميزنم تا حواس كارمند پشت ميز را جلب خودم كنم.
- ببخشيد خانم، امروز قبل از ساعت 8 يك آقايي به نام نيكولاس پاركر به بنده زنگ زد وخودشو بازرس پليس معرفي كرد...
در حالي كه با نگاهي نابود كننده به من خيره شد، با بي ميلي گفت: اسمتون؟
ـتوماس ترنر هستم.
انگار كه كمي مضطرب شده باشد جواب داد: آه، بله. لطفا كارت شناسايي تونو بديد و چند لحظه منتظر بايستيد.
من كارت شناسايي‌ام را از داخل كيف مداركم در آوردم و به او دادم. او چيز هايي را در كامپيوتر ثبت كرد و بعد از يك تماس تلفني نه چندان بلند گفت: همكارم تا چند لحظه ديگه‌مياد و شما رو به اتاق بازرس راهنمايي ميكنه. بفرمائيد، اين هم از كارت شناساييتون.
كارت را از دستش گرفتم و با نگاه كردن به اطراف منتظر آن همكاري كه گفته بود شدم. بعد از چند لحظه مردي بلند قد با لباسي رسمي از پله ها پايين آمد و به سمت من حركت كرد. نگاهي به او انداختم. هنگامي كه به من رسيد با صدايي خشك گفت: شما بايد آقاي ترنر باشيد؟
من كه كمي استرس داشتم آب دهانم را قورت دادم و گفتم: بله.
ـلطفا همراه من بياييد.
همراه با او از پله ها بالا رفتم و سوار آسانسور بالاي پله هاي شديم.
در آسانسور من سرم را بالا آوردم و به صورت مرد نگاه كردم. صورتش هيچ احساسي را نشان نمي‌داد. تنها به رو به رو خيره شده بود و منتظر بود كه درب هاي آسانسور باز شوند. دستمالي را كه در جيب سمت راست كتم بود را در آوردم و با آن عرق روي پيشاني‌ام را گرفتم و همزمان با اين كارم درب آسانسور باز شد. مرد با صداي خشك و بي‌روحش از من‌ خواهش كرد كه او را همراهي كنم. من هم كه نمي‌دانستم موضوع از چه قرار است تنها كاري كه مي‌توانستم انجام دهم اين بود كه در پشت او به راهم ادامه دهم.
به كارمنداني كه در حال نظاره من و مرد بودم نگاه كردم. همه آن‌ها يا سرشان را بالا مي‌آوردند و به من نگاه مي‌كردند و يا از زير چشمانشان مرا مي‌پاييدند. مرد وارد اتاقي در سمت چپ ميز كارمندان شد و به من گفت چند لحظه‌ي كوتاه پشت در بايستم. من هم كه به جز اطاعت نمي دانستم چه‌كار كنم فقط پشت در ايستادم و سعي كردم نگاه سنگين باقي كارمندان را ناديده بگيرم.
بعد از چند لحظه كوتاه مرد از اتاق خارج شد و مرا به داخل راهنمايي كرد.
اتاق را در يك نگاه زير و رو كردم. اتاق ساده‌اي بود با يك سري وسايل معمول اداري. در انتهاي اتاق، در جلوي پنجره كوچكي مردي نسبتا هيكلي پشت ميز نشسته بود و با نگاهي سنگين مرا به جلو مي‌خواند. آهسته به جلو رفتم و با اجازه مرد پشت ميز كه مي‌گفت: بفرماييد بشينيد.بر روي يكي از صندلي‌هاي جلو ميز او نشستم.
-----
ادامه دارد...

قسمت سوم
با اين كه اتاق يك اتاق ساده است و تنها من و بازرس در اتاق نشسته ايم اما سنگيني جو اتاق كاملا براي من قابل درك است. نگاهم را به لبه ميز قهوه‌اي رنگ نوپاني بازرس دوخته ام و انگشتان پاهايم را در كفش‌هايم تكان مي‌دهم. با اين كه دلم مي‌خواهد ناخن انگشتان دستانم را بجوم اما خودم را از اين كار منع ميكنم تا بازرس فكر نكند كه من استرس دارم. با اين حال از عرق سردي كه روي پيشاني‌ام نشسته است احتمال مي‌دهم كه بازرس با آن نگاه تيز بينش متوجه‌ استرس من شده باشد.
سكوت ايجاد شده بين ما با صداي ضربه خودكار بازرس بر روي ميز شكسته مي‌شود. من با عجله سرم را بالا مي‌آوردم. قطره‌اي از عرق از روي پيشاني‌ام بر روي دستم مي‌افتاد و از شوك برخورد قطره عرق براي يك ثانيه دلم مي‌خواست فريادي از ته دل بكشم اما خودم كنترل مي‌كنم. دليل اين همه استرس را نمي‌دانم، من كه در همه مكان ها احساس راحتي مي‌كردم حالا استرس را در تك تك سلول هاي بدنم احساس مي‌كنم.
بازرس ناگهان لب به سخن ميگشايد و مي‌گويد: آقاي ترنر لطفا راحت باشيد.
صدايش با اين كه كمي ناصاف است اما گرماي دلنشيني دارد. صداي او به من كمي احساس امنيت و آرامش مي‌دهد. نفسي ميكشم و سعي مي‌كنم كمي راحت تر باشم. اين كار را با يك لبخند نمادي شروع ميكنم و بر روي پشتي صندلي تكيه مي‌زنم.
-خب حالا مي‌تونيم بريم سر كارمون.
بلافاصله بعد از بازرس ميگويم: بله، البته.
بازرس خودكار را بر روي ميز مي‌اندازد و نگاهش را به من مي‌دوزد. از اين كار او اصلا خوشم نمي آيد ولي سعي ميكنم كه تحمل كنم.
ـآقاي ترنر، نمي‌خوام شما رو زياد نگران كنم اما موضوع در مورد بانو جواني هست به نام اليزا كه اگه اشتباه نكنم شما با ايشون در ارتباط هستيد.
كمي كنجكاو و در كنار آن نگران شده ام كه موضوع از چه قرار است. آيا قرار است با يك خبر ناگوار مواجه بشوم؟ نميدانم پس سعي ميكنم كاملا منطقي بنظر بيايم و حرف بازرس را قطع نكنم.
بازرس ادامه مي‌دهد: بله، داشتم ميگفتم كه شما با ايشون در ارتباط هستيد. ميدونيد نميخوام نگرانتون كنم اما يه مشكلي پيش آمده كه بايد شما هم در جريان باشيد و البته به كمك شما به شدت نيازمنديم.
حال كمي مضطرب تر مي‌شوم و مي‌پرسم: اتفاقي براي اليزا افتاده؟
بازرس سرش را پايين مي اندازد و در حالي كه سرش را به آرامي تكان مي‌دهد، ميگويد: متاسفم آقاي ترنر، اما خانم اليزا جونز بر اثر برخورد چندين گلوله به قفسه سينه‌شون كشته شدن.
بلند مي‌شوم و به بازرس نگاه مي‌كنم. حرفي را كه چند لحظه پيش شنيدم را باور نمي كنم. اين يه دروغ محض است. ما ديشب با هم بوديم پس او بايد حالا زنده باشد.
.
.
.
.
ادامه دارد...

خب داستان داره جالب میشه اما ی چند تا نکته
از کلمات زیاد تکراری استفاده نکن مثلا اگه ی جا مگی اتاق ی جا دیگه (ب دلیل استرس داشتن)بگو دخمه .یا مثلا بد خلق و بد اخلاق رو میتونی با کلمه ی "عبوس"یکم تغیرشون بدی و اینکه چرا از علائم نگارشی کمی استفاده کردی؟هرچی بیشتر بهره ببری خواننده بیشتر مکث میکنه بیشتر جذب میشه.و اینکه یکم حالت توصیفاتو قوی کن .میدونی وثلا وقتی بازرسو دیدی بیشتر توصیفش میکردی تا با طرز برخوردش و اینکه چ حالتی با اون ارباب رجوع داره اشنا بشیم.راستی این کلمه ارباب رجوعم دوبار گفتی ک اگه با ی چیز دیگه جاگزین بشه خوبه.
دستت درد نکنه خسته نباشی منتظر کار های بعدیییتم:53: