عجایب دنیای باستان چگونه ساخته شدند؟!

در سال 1722،‌ مکتشفان هلندی برای نخستین بار قدم به این جزیره دور افتاده گذاشتند. اما پس از ورود نشانه‌ها و علائمی ‌از ساکنان اولیه این سرزمین را مشاهده کردند که شامل...

قرن‌ها پیش از به وجود آمدن وسایل حمل و نقل سنگین همچون کامیونت‌ها و جرثقیل‌های عظیم، معماران و ساختمان‌سازان باستان با استفاده از ابزار آلاتی بسیار ساده –و هوش‌شان- در حرکت دادن یا بلند کردن اشیا سنگین می‌پرداختند. اما این فقر تکنولوژی مانع از ساخت اهرام مصر یا سنگ‌های نگهبان نشد.

اما امروز، دانشمدان و باستان‌شناسان با کنار هم گذاشتن فرضیه‌های خود، به نتایج قابل توجهی دست یافتند. نتایجی که تا حدودی گره از پرسش‌هایی برمی‌دارد که سالیان متمادی باعث خیره ماندن نگاه آنها به این بناها می‌شده است.

گزارش‌های به دست آمده کارشناسان از سه بنای معروف جهان، استون هنج، اهرام ثلاثه و مجسمه‌های جزیره شرقی منطقه آسیا اقیانوسیه، که در ادامه این مطالب آمده است، تنها فرضیه‌هایی است که هنوز هم صحت و سقم آنها در بیان درست نحوه به وجود آمدن این بناها مشخص نشده است.

آنچه خواهد آمد، تنها محرک حس کنجکاوی و اندیشیدن به مهارت و توانایی گذشتگان در خلق چنین عجایبی است.

استون هنج (سنگ‌های نگهبان):

مسئله یا پرسش اصلی درباره بنای سنگ‌های نگهبان، چگونه حمل شدن این صخره‌های بزرگ در مکان فعلی‌شان توسط سازندگان آنها است. بزرگ‌ترین سنگ این مجموعه، که به سنگ‌های سارسن (Sarsen) معروف است، نزدیک به 40 تن وزن داشته و از منطقه مارلبورو داونز ولز، پس از طی مسافتی 200 مایلی به مکان کنونی منتقل شده‌اند.

چگونگی ساخت این بنای چهار هزار ساله، هنوز هم مسئله مهم مباحث محققان و باستان‌شناسان است. برای پی بردن به این اسرار، دست اندرکاران سریالی تلویزیونی به اسم "اسرار امپراتوری‌های از دسته رفته" که در اواخر دهه 90 نشان داده می‌شده سعی کردند با خلق دوباره شرایط آن دوران بلوک‌های سیمانی را تنها با به کارگیری تکنولوژی باستانی جابه‌جا کند.

اولین تجربه این گروه حرکت سنگ‌ها به کمک الوار‌های چوبی غلطان در زیر آنها بود، اما فشار سنگین بیش از حد سنگ‌ها منجر به فرو ریختن الوارها در سطح گلی زمین شد.

تنها راه‌ موفقیت‌آمیز استفاده از وسیله‌ای سورتمه مانند از چوب درخت بلوط برای حرکت دادن سنگ‌های سیمانی روی الوارهای چوبی لیز بود. دراین میان و برای فائق آمدن بر مقاومت وارده بر روی الوارها و تخته‌های سیمانی دو گروه چهار نفره با استفاده از اهرم‌هایی اقدام به بلند کرن سنگ کرده و گروهی دیگر ریسمان‌های نگهدارنده و متعادل کننده را نگاه می‌داشتند.

علی‌رغم تمام تلاش‌های طاقت فرسای محققان، به تازگی یک نجار بازنشسته از موفقیت خود در حرکت دادن ستونی به اندازه سنگ‌های استون هنج با استفاده از ابزارآلات ساده و به کارگیری قوانین فیزیک خبر داد. وی موفق به نصب بنایی به بزرگی سنگ‌های نگهبان در حیاط خانه خود تنها با استفاده از چند میله و چند تخته سنگ شد. اقدامی ‌که در آن هیچ نیازی به الوارهای غلطان و ریسمان‌های محکم و بلند نبود.

اهرام ثلاثه:

سال‌ها است که پرشس‌های متعددی در مورد نحوه و ساخت اهرام بزرگ مصر، ذهن بسیاری از محققان و مصرشناسان را به خود مشغول کرده است.

بزرگ‌ترین این بناها، هرم بزرگ گیزا نام دارد که در سال 2550 پیش از میلاد ساخته و 488 پا ارتفاع دارد. هرمی ‌متشکل از دو میلیون و 300 هزار قالب سنگی که وزنی معادل 5/2 تا 15 تن دارند.

نتایج به دست آمده از سال‌ها تحقیق و پژوهش دانشمندان این فرضیه را برای آنها به وجود آورد که هر قالب سنگی در مدت زمانی 5/2 دقیقه‌ای در جای خود قرار می‌گرفته است.

اما نکته بحث‌ برانگیزی که مدت‌ها تمرکز دانشمندان را به سوی خود معطوف کرده بود، نحوه چینش چنین سنگ‌های عظیم و سنگین همزمان با بالا رفتن ارتفاع اهرام بوده است.

برخی فرضیه‌ها بر این است که سازندگان برای انجام این کار از رمپ‌ها یاپاگردهایی صاف به سمت بیرون برای حرکت سنگ‌ها به سمت بالا همزمان با ساخته شدن اهرام استفاده می‌کردند. از این رو محققان معتقدند رمپ‌ها یا پاگردها شیبی کمتر از هشت درجه داشتند تا مسیری متعادل را برای حرکت سنگ‌ها به دست کارگران به سمت بالا به وجود آورند. چنین پاگردهایی با این مقدار شیب، در فواصل یک مایلی از یکدیگر در طول این بنا قرار می‌گرفتند.

اما اکثر محققان بر این باورند، برای نگاه داشتن اهرام، رمپی خارجی و مدور مورد استفاده قرار می‌گرفت. اگرچه ایجاد چنین رمپی عملی آسان به نظر می‌رسید اما مشکلات و معایبی را نیز به دنبال داشت. یکی از این مشکلات به اتمام نرسیدنزوایای اهرام بود، نقصی که نشان می‌داد معمارها قادر به مراجعه به آنها برای حصول اطمینان از اتمام ساخت بناهایی اینچنین نبودند.

اما تحقیقات اخیر، حامل نتایجی کاملا متضاد بوده است. تحقیقاتی که نشان می‌داد اهرام مصر را رمپی مدور اما داخلی نگاه داشته است.

مجسمه‌های جزیره شرقی:

جزیره شرقی یا ایسترآیلند، یکی از دورافتاده‌ترین مناطق مسکونی جهان است که در منطقه جنوب‌شرقی اقیانس اطلس قرار داد. در سال 1722،‌ مکتشفان هلندی برای نخستین بار قدم به این جزیره دور افتاده گذاشتند. اما پس از ورود نشانه‌ها و علائمی ‌از ساکنان اولیه این سرزمین را مشاهده کردند که شامل صدها مجسمه سنگی عظیم‌الجثه به حالت ایستاده بودند.

این مجسمه‌ها که در زبان محلی موآی (moai) نامیده می‌شوند اندازه و وزن‌های مختلفی داشته و وزن آنها بین یک تا 86 تن بوده است. نمای ظاهری سنگ نشان می‌دهد که این اجسام غول‌پیکر در معدن سنگ آماده و سپس به این محل منتقل شده بودند. اما در این میان نحوه حمل این مجسمه‌ها از مبدا تا مقصد نهایی است که برخی شکل آنها حین حرکت راه افقی و برخی عمودی‌ دانسته‌اند.

برخی محققان به تازگی با حرکت قطعه جسمی ‌مشابه با مجسمه‌های جزیره شرقی به صورت عمودی تا حدودی معماهای این پرشس نادر را گشودند. دانشمندان با قرار دادن مجسمه به صورت عمودی و حرکت دو کنده درخت شبیه به تخته‌های اسکی روی آب اقدام به حرکت عمودی مجسمه‌ ساخته شده کردند.

حاصل دو دقیقه نتایج گروهی 25 نفره در جابه‌جایی سنگی 9 تنی با این وضعیت، تنها به انتقال آن تا 150 فوت انجامید. اگرچه دانشمندان هنوز استفاده از این روش در حدود چند صد سال پیش را قطعی نمی‌دانند اما بر این عقیده استوارند که تمام مجسمه‌ها به صورت عمودی حمل و جمع‌آوری شدند. برای اثبات این فرضیه محققان از داستا‌ن‌هایی افسانه‌اس نیز بهره جستند که از راه رفتن عمودی این اجسام خبر می‌داد.

با این وجود، گروه دیگری افقی بودن مجسمه‌ در هنگام انتقالشان به محل کنونی را محتمل‌تر ارزیابی کرده‌اند. آنها دریافته‌اند استفاده از یک وسیله کشاننده سورتمه مانند به همراه چند الوار غلطان امری غیرممکن بوده زیرا باعث متوقف شدن الوارها هنگام حرکت می‌شده است. اما پس از متصل کردن غلطک‌ها به این وسیله سورتمه مانند و چرخاندن آنها،
مجسمه‌ها نیز به حرکت درآمدند. عمودی کردن مجسمه‌ها نیز، با چند اهرم و دیلم به آسانی صورت گرفت.

هم اکنون محققان به منظور دست‌یابی به پاسخ‌ها و اطلاعاتی جامع و دقیق‌تر، در حال بررسی جاده‌هایی هستند که مسیر حمل مجسمه‌ها به شمار می‌رفتند.

منبع: chtn.ir