جاودانگی، خوب یا بد؟

Hermes;21898:
چرا غیر قبول؟ اتفاقا اگه اون فرد یه هنرمند باشه و عاشق کارش باشه
به شدت این رو دوست خواهد داشت
مجسمه ساز یا نقاشی و یا حتی داستان نویسی که بتونه تا ابدیت خلق کنه
یا حتی یه دانشمند که عاشق کارشه
عاشق اکتشافات خواهد بود و خیلی خوشحال میشه اگه بتونه تا ابدیت کار کنه
بعضیا شغلشون براشون عزیزتره، اونها خیلی جاودانگی رو دوست خواهند داشت

فکر کن همیشه خدا مجبور باشی یه کار رو انجام بدی با اینکه بدونی هيچوقت قرار نیست بمیری و این کارا قرار نیست تموم بشه فکر کن تموم عزيزات مردن و تو نباید به هیچکس دل ببندی چون اون میمیرم و تو نه یه آدمی که عاشق سفر کرده آرزو میکنه که جاودانه بشه که بتونه تمام دیدنی های دنیا رو ببینم اما بعد که همه چی رو دید چی؟

آگه یه جاودانی بود با توانایی خودکشی خیلی خوب میشد. وقتی احساس کردی دیگه کارات تموم شده و باید بری.
البته جاودانگی رو من خودم دوست ندارم چون مرگ چیزیه که به زندگی معنا میبیخشه و قشنگش میکنه. هیچکس دوست نداره یه کتاب ناتمومو بخونه. بااینکه آخرین صفحه غمگینتون میکنه که چرا تموم شد ولی یه درد لذتبخشه

واقعا مرگ نعمته... فقط امیدوارم حالا حالاها این نعمت برای ما نازل نشه

helen praspro;41520:
آگه یه جاودانی بود با توانایی خودکشی خیلی خوب میشد. وقتی احساس کردی دیگه کارات تموم شده و باید بری.
البته جاودانگی رو من خودم دوست ندارم چون مرگ چیزیه که به زندگی معنا میبیخشه و قشنگش میکنه. هیچکس دوست نداره یه کتاب ناتمومو بخونه. بااینکه آخرین صفحه غمگینتون میکنه که چرا تموم شد ولی یه درد لذتبخشه

با حرف هلن موافقم. اگه بتونیم هرقدر که بخوایم زندگی کنیم خیلی خوب میشه. اما ندونستن این که چه موقع میمیریم هم یه محرکه. اگه بدونیم جادوانه هستیم هیچ کاری نمیکنیم و به بهونه ی این که برای ابد وقت داریم زندگیمون رو تلف میکنیم. برعکسش هم خوب نیست. اگه از زمان مرگمون خبردار بشیم وحشت میکنیم و تنها کاری که از ما برمیاد اینه که یه گوشه بشینیم و حرص بخوریم.

در کل خدا خودش میدونسته دنیا رو چجوری خلق کنه. زندگی محدودش قشنگه. اما ما نباید بدونیم تا چه زمانی ادامه داره. گذشته از اون، من یکی که دلم نمیخواد اون قدری زنده بمونم که نابودی زمین و قیامت رو به چشم ببینم.
خب دیگه خیلی مذهبی شدم نظرم رو همین جا به اتمام میرسونم.:دی