آلینور (رهجو)

فصل ششم رو هم این هفته می زاری یا میره برا هفته بعد
گفتی می خوای روز فصل دهی اگه می شه چهار شنبه پنج شنبه و جمعه نباشه

نیمه شب;33303:
خوندم مثل همیشه عالی بود
حتی فکر نمی کردم چشم راسموس برای دیدن اینده باشه
خیلی خوب بود دختره نامزد داره وقتی ادریان بفهمه ذوقش پرپر می شه
ولی حتما برا داشتن این راسموسه باید کور بشه

خیلی ظالمی

واقعا به اینش دقت نکرده بودم
ایول داداش

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

این فصل هم فوق‌العاده بود
کلا چیزی واسه گفتن..
اها راستی از علائم نگارشی کم استفاده می‌کنی.
گاهی درک جمله سخت میشه.
دیگه.. همین
چیز خواصی به ذهنم نمی‌رسه

نیمه شب;33303:
خوندم مثل همیشه عالی بود
حتی فکر نمی کردم چشم راسموس برای دیدن اینده باشه
خیلی خوب بود دختره نامزد داره وقتی ادریان بفهمه ذوقش پرپر می شه
ولی حتما برا داشتن این راسموسه باید کور بشه

خیلی ظالمی

شک دارم کور بشه یا احتمالا برای مدتی کور بشه
احتمالا دارنده های قبلی سعی در کنترلش کردن وشکست خوردن برای همین کور شدن

مثل همیشه عالی بود به امید فصل های پرهیجان در اینده

چه داستان جالبی
من تازه فصل اول خوندم
خیلی خوشم اومده از داستان
داره جذاب میشه

با سلام و خسته نباشید خدمت نویسنده و ویراستار عزیز
شاید سوالی که میپرسم تکراری باشه، ببخشید رک میپرسم ولی این داستان به سرانجام میرسه تا اینجا خیلی از دوستان داستان های خوب و جذابی و رو شروع کردن ولی به سرانجام نرسید از بابت این داستان انصافاً خوب میتونیم مطمئن باشیم؟

eregon;33328:
با سلام و خسته نباشید خدمت نویسنده و ویراستار عزیز
شاید سوالی که میپرسم تکراری باشه، ببخشید رک میپرسم ولی این داستان به سرانجام میرسه تا اینجا خیلی از دوستان داستان های خوب و جذابی و رو شروع کردن ولی به سرانجام نرسید از بابت این داستان انصافاً خوب میتونیم مطمئن باشیم؟

اولا از هیچی نمی‌شه اطمینان داشت
ولی نویسنده قول دادن تا حداقل آخر این کتاب رو قرار بدن.

eregon;33328:
با سلام و خسته نباشید خدمت نویسنده و ویراستار عزیز
شاید سوالی که میپرسم تکراری باشه، ببخشید رک میپرسم ولی این داستان به سرانجام میرسه تا اینجا خیلی از دوستان داستان های خوب و جذابی و رو شروع کردن ولی به سرانجام نرسید از بابت این داستان انصافاً خوب میتونیم مطمئن باشیم؟

این کتاب قطعا تموم میشه. جلد اولش رو قول میدم. البته لازم به ذکره که اگر با این فرمون پیش بریم شاید این جلد بیشتر از صد فصل داشته باشه واسه همین ممکنه به سه بخش تقسیم بشه و بینشون یه بازه چند هفته ای یا چند ماهه بیفته. از اونجایی که درس و دانشگاه هست و مسائل دیگه ای هم در کنارش طبیعیه که به آهستگی پیش بریم. مثلا شاید تا آبان ادامه بدیم و بعد مدتی فصلی نباشه و باز دوباره که سرم خلوت شد شروع کنیم اما به سرانجام خواهد رسید. ممکنه طول بکشه اما اینطوری نیست که کلا ولش کنم و بزارم برم حتما تمومش میکنم اگر سالم بمونم به امید خدا

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

Arya;33312:
واقعا به اینش دقت نکرده بودم
ایول داداش

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

این فصل هم فوق‌العاده بود
کلا چیزی واسه گفتن..
اها راستی از علائم نگارشی کم استفاده می‌کنی.
گاهی درک جمله سخت میشه.
دیگه.. همین
چیز خواصی به ذهنم نمی‌رسه

آره حق میدم اینو. خودم وقتی مینویسم اولش کلا هیچی نداره. بعدش اضافه میکنم و ویراستارم باز بقیشو اضافه میکنه اما بازم حتما جا میمونه یکم. هرچند فکر نکنم اونقدری باشه که به فهم متن صدمه بزنه اما سختش میکنه.
ممنون از نظر.

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

sorosh;33315:
شک دارم کور بشه یا احتمالا برای مدتی کور بشه
احتمالا دارنده های قبلی سعی در کنترلش کردن وشکست خوردن برای همین کور شدن

زیاد عجله نکنید. روی این موضوع خیلی مسائل تاثیر دارن که هنوز هیچی در موردشون گفته نشده. اصلا هنوز نظام جادویی رو توضیح ندادم که البته به اون صورت توضیحم نخواهم داد ولی شک ندارم کم کم متوجه میشید

زیاد عجله نکنید. روی این موضوع خیلی مسائل تاثیر دارن که هنوز هیچی در موردشون گفته نشده. اصلا هنوز نظام جادویی رو توضیح ندادم که البته به اون صورت توضیحم نخواهم داد ولی شک ندارم کم کم متوجه میشید

نمیدونم برای شما هم این طور یا نه ولی یکی از قسمت لذت بخش و هیجان انگیزه داستان خوندن
حدس زدن ادامه داستانه و تصوراتیه که راجب پایان کتاب دارم

sorosh;33348:
نمیدونم برای شما هم این طور یا نه ولی یکی از قسمت لذت بخش و هیجان انگیزه داستان خوندن
حدس زدن ادامه داستانه و تصوراتیه که راجب پایان کتاب دارم

خب همه همینیم دیگه
در غیر این صورت کلی وقت برای پیش‌بینی‌امون نمی‌زاشتیم
اصلا خیالبافی اتفاقاتی که ممکنه بیوفته اصل اساسی داستانه??

خوب... خوب... خوب...
آلینور، اول از همه اسم قشنیگه، باحاله... کمی شبیه والینوره البته ولی قشنگه.
مقدمه:
بذارید اول احساسم رو نسبت به مقدمه احساسی که نمیدونم چطور باید بگمش، مقدمه کنجکاوی برانگیز بود، تا حدودی ولی برای من هیجان شروع یه حماسه رو نداشت، شاید گفتن چنین چیزی مته به خشاش گذاشتن باشه، وقتی به یک مقدمه نگاه میکنم، انتظار یه معرفی دارم حداقل، یا یه سیری از داستان که بخواد اولین قطعه دومینو باشه، ولی چنین چیزی رو در مقدمه آلینور ندیدم، البته مقدمه میتونه چیزای دیگه هم باشه، ولی این دوتا رو گفتم رو چون نزدیکترن به این مقدمه.
بذارید یکم نزدیک تر بشیم به مقدمه، مقدمه سعی داره یه لحن خاص داشته باشه، برای من و با توجه به اون برداشتی از طریقه گفتن اتفاقات دارم، میخواد یه چیز بزرگ و شکوهمند رو در گذشته دور بگه، چیزی که از دست رفته اتفاقاتی که مه آلود و رازآلودن، چنین متنی اغلب با توانایی و ذوق نویسنده نوشته میشه، با توجه به اون پیشینه ذهنی که از چنین متنی داشته. این متن لحن یکدستی نداره، گاهی ریتم و نواختش می افته، و گاهی جاهایی که باید توضیحات بیشتری داده بشه توضیحی داده نمیشه، و جاهایی که میتونه کمی اغماض بشه گفته میشه، منظورم توضیحاتی نیست که بخشی از داستانه، بخشی از رازهای داستان، منظورم توضیحاتیه که خواننده نیاز داره برای برقراری ارتباط داشته باشه.
گاهی هم توضیحات و نواختی از اتفاقات که از پی اش میاد تطابق نداره، مثلا، که به نظرم نمونه بارزشه، وقتی هست که یه مقدمه چینی برای حمله دوم تاریکی میشه، یه مقدمه چینی بزرگ و بعد یک مرتبه وقتی وارد موقعیتی میشیم که قراره اتفاق بیافته یک مرتبه انگار فاصله میگیره از مقدمه چینی قبلش.
البته باید بگم اینا صرفا نظر منه، یه برداشت شخصی.
فصل یک:
شروع فصل اول یه شروع گیج کننده است، با توصیفات در هم ریخته، نمیدونم چرا انگار نویسنده خود رو برای نوشتن اذیت میکنه، انگار میخواد هر جمله و هر نکته به یه شکل خاص عطا بشه، و این کار باعث میشه کمی به داستان گویی صدمه بزنه، هرچند عبارت های خوبی برای توصیف میاره ولی با این حال یه مرتبه بین این توصیفا پاره نمیدونم شاید خیلی ایده آل دارم میبینم. و اینکه وقتی توصیفات وقتی در طی روایت به کار میرن، وقتی داستان همپای توصیفات حرکت میکنه، تاثیر بهتری دارن، راحت تر هضم میشن، توصیفات داخل این داستان و داخل این فصل مثل اینکه این توضیحاتی میشه برای ادامه داستان یه توضیحاتی میشه که خواننده باید تو ذهنش نگهداره تا داستان به اون نقطه برسه، اینجور شاید یه کمی کاری کنه نویسنده مجبور به تکرار بعضی از چیزا بشه. البته ممکنه خود نویسنده ترجیحش همین باشه تا دستش برای داستانگویی باز باشه.
و البته صحنه آخر فصل و اینکه رازی وجود داره که همه میدونن به جز خواننده خیلی باحاله، خیلی بامزه است و البته جذاب برای من. هرچند به نظرم هنوز نویسنده داخل تصویر کردن و معرفی دنیاش کمی مشکل داره. البته من فقط مقدمه و فصل اول رو خوندم.
فصل دو:
فصل دو، خوب بود از اون فصلا هست که خواننده رو به خوندن ادامه داستان ترغیب میکنه، که خواننده آماده میشه با داستان همراه باشه، با شخصیت ها ارتباط برقرار کنه.
تو این فصل هم انگار نویسنده تو معرفی شخصیت و جهانش کمی مشکل داره، هرچند نویسنده دستش روونتر شده با اینحال گاهی یکی دو مورد شاید راوی گم میشد. البته چون تو این فصل دیالوگ بیشتر داریم، انگار نویسنده نمیتونه توصیفات و احساس شخصیت ها رو هم پای دیالوگ ها بیاره. که اگه بیشتر بنویسه احتمالا بهتر بشه. و اینکه چرا باید توضیحاتی که میشه در حین متن توضیحش داد تو پانویس بیاد، ممکنه روند داستان رو بشکنه.
فصل سه:
فصل سه، فصل هیجان انگیزی بود، از اون فصلا که کمک میکنه مخاطب جذب داستان بشه، و لازمه چنین چیزی، حالا خواننده میخواد توانایی هایی که قبلا تو فصل پیش معرفی شدن براش رو ببینه که تو فصل بد گفته میشه. موضوع اینه، به نظر میرسه نویسنده تو دادن اطلاعات شتابزده عمل میکنه، خیلی سریع میخواد همه چیز رو بگه. البته نویسنده انگار راحت تر مینویسه، یعنی حداقل گیرهای اول داستان دیگه داخلش نیست، یعنی کلمات و داستان راحت تر نوشته، نمیدونم تونستم بگم چیزی رو که میخواستم یا نه، امیدارم خوب گفته باشم، به هر حال، و تشخیص راوی ها ساده تر شده، شاید چون اول شناختی ازشون نداشتم کمی برام سخت بود، به هر حال الان تشخیص کسی که داریم دنیا رو از چشماش میبینیم راحتتره و به نوعی منو یاد راوی داخل داستانای گمل میندازه، هم سوم شخصه و هم از چشم یکی از شخصیت ها برای نشون دادن دنیاش استفاده میکنه. و اینکه چطور خلق شدن اون موجود خلاقانه بود. ایده خوبی بود. هرچند نه خیلی لطیف.
و یه نکته دیگه، موضوع درباره توصیفاست، موضوع اینه که توصیفا بهتره با هم متناسب باشن. مثلا اول داستان یه بهشت رو توصیف کردید و انتظار داشتم ادامه اش جهنم باشه، کوبنده تر و قویتر.
فصل چهار:
فصل چهار فصل عجیبی بود، با یه مبارزه شروع شد و با یه راز تموم شد، رازی که شاید به راز فصل اول هم مربوط باشه.
نمیدونم، واقعا چیزی به ذهنم نمیرسه که چرا، ولی ارتباط برقرار کردن با داستان و شخصیت ها برام آسون نیست، نه برای اینکه لحن داستان یه لحنی هست که شاید حالا کمتر نوشته میشه، موضوع اینه که انگار داستان روایت های پراکنده از یه چیزه، داستان انسجامی که تمام شخصیت ها و محیط و اتفاقات رو پوشش بده رو انگار نداره، البته صرفا برای من. نممیدونم دقیق، انگار داستان یه داستان منسجم نیست، یه داستان که بتونم به خوبی دنبالش کنم، مثلا این داستان سه تا بخش داشت، ولی اینکه فکر کنم همون فصلی که اولش شروع شد.، همون فصلیه که تموم شد نیست.
و فکر کنم همون مشکل شتابزدگی داخل قلم نویسنده هست، شاید اگه نویسنده بتونه داستانش رو و فصلاش رو بخونه کمکش کنه.
فصل پنج:
خیلی هم عالی، خیلی خوبه نویسنده تصمیم گرفته که هر فصل علی رغم اینکه داستان پیش میره نخواد حتما یه اتفاق حیرت انگیز و خاص بیافته. خیلی خوبه که نویسنده اجازه میده شخصیت ها هم بخوان جذاب باشن. خیلی خوبه. احساس میکنم که قلم نویسنده داره به یه ثباتی میرسه، یکی قلمش خیلی تغییر زیادی نمیکنه، خوبه این شرایطی هست که به نویسنده اجازه میده ایده هاش و شخصیت ها رو با دستای بازتری بیان کنه. هرچند هنوز شخصیت ها و اتفاقاتی که براشون میافته یا افتاده به خوبی دنبال نمیشه داخل طول فصل. و باز داستانی که تعریف میشه قطعه های پراکنده ای از یه داستان بزرگترن. ارتباط بین متن گاهی قطع میشه، و انگار نویسنده داخل بیان توصیف حال و احساس شخصیت ها مشکل داره. شخصا نمیتونستم احساسشون درک کنم. و البته تعادل بین نوشته هم. نمیدونم. داستان سختیه و امیدوارم نویسنده بتونه ازش به خوبی بر بیاد.

و یه چیز دیگه، تو همه اینا کمی مشکلات علائم نگارشی بود، از بعضی از جمله ها چندتا برداشت میشد کرد.
امیدوارم نویسنده به داستان گوییش ادامه بده. این ایده از اون داستاناییه که ارزش منتظر موندن داره.

:67:فصل جدید:20:

bahani;33363:
خوب... خوب... خوب...
آلینور، اول از همه اسم قشنیگه، باحاله... کمی شبیه والینوره البته ولی قشنگه.
مقدمه:
بذارید اول احساسم رو نسبت به مقدمه احساسی که نمیدونم چطور باید بگمش، مقدمه کنجکاوی برانگیز بود، تا حدودی ولی برای من هیجان شروع یه حماسه رو نداشت، شاید گفتن چنین چیزی مته به خشاش گذاشتن باشه، وقتی به یک مقدمه نگاه میکنم، انتظار یه معرفی دارم حداقل، یا یه سیری از داستان که بخواد اولین قطعه دومینو باشه، ولی چنین چیزی رو در مقدمه آلینور ندیدم، البته مقدمه میتونه چیزای دیگه هم باشه، ولی این دوتا رو گفتم رو چون نزدیکترن به این مقدمه.
بذارید یکم نزدیک تر بشیم به مقدمه، مقدمه سعی داره یه لحن خاص داشته باشه، برای من و با توجه به اون برداشتی از طریقه گفتن اتفاقات دارم، میخواد یه چیز بزرگ و شکوهمند رو در گذشته دور بگه، چیزی که از دست رفته اتفاقاتی که مه آلود و رازآلودن، چنین متنی اغلب با توانایی و ذوق نویسنده نوشته میشه، با توجه به اون پیشینه ذهنی که از چنین متنی داشته. این متن لحن یکدستی نداره، گاهی ریتم و نواختش می افته، و گاهی جاهایی که باید توضیحات بیشتری داده بشه توضیحی داده نمیشه، و جاهایی که میتونه کمی اغماض بشه گفته میشه، منظورم توضیحاتی نیست که بخشی از داستانه، بخشی از رازهای داستان، منظورم توضیحاتیه که خواننده نیاز داره برای برقراری ارتباط داشته باشه.
گاهی هم توضیحات و نواختی از اتفاقات که از پی اش میاد تطابق نداره، مثلا، که به نظرم نمونه بارزشه، وقتی هست که یه مقدمه چینی برای حمله دوم تاریکی میشه، یه مقدمه چینی بزرگ و بعد یک مرتبه وقتی وارد موقعیتی میشیم که قراره اتفاق بیافته یک مرتبه انگار فاصله میگیره از مقدمه چینی قبلش.
البته باید بگم اینا صرفا نظر منه، یه برداشت شخصی.
فصل یک:
شروع فصل اول یه شروع گیج کننده است، با توصیفات در هم ریخته، نمیدونم چرا انگار نویسنده خود رو برای نوشتن اذیت میکنه، انگار میخواد هر جمله و هر نکته به یه شکل خاص عطا بشه، و این کار باعث میشه کمی به داستان گویی صدمه بزنه، هرچند عبارت های خوبی برای توصیف میاره ولی با این حال یه مرتبه بین این توصیفا پاره نمیدونم شاید خیلی ایده آل دارم میبینم. و اینکه وقتی توصیفات وقتی در طی روایت به کار میرن، وقتی داستان همپای توصیفات حرکت میکنه، تاثیر بهتری دارن، راحت تر هضم میشن، توصیفات داخل این داستان و داخل این فصل مثل اینکه این توضیحاتی میشه برای ادامه داستان یه توضیحاتی میشه که خواننده باید تو ذهنش نگهداره تا داستان به اون نقطه برسه، اینجور شاید یه کمی کاری کنه نویسنده مجبور به تکرار بعضی از چیزا بشه. البته ممکنه خود نویسنده ترجیحش همین باشه تا دستش برای داستانگویی باز باشه.
و البته صحنه آخر فصل و اینکه رازی وجود داره که همه میدونن به جز خواننده خیلی باحاله، خیلی بامزه است و البته جذاب برای من. هرچند به نظرم هنوز نویسنده داخل تصویر کردن و معرفی دنیاش کمی مشکل داره. البته من فقط مقدمه و فصل اول رو خوندم.
فصل دو:
فصل دو، خوب بود از اون فصلا هست که خواننده رو به خوندن ادامه داستان ترغیب میکنه، که خواننده آماده میشه با داستان همراه باشه، با شخصیت ها ارتباط برقرار کنه.
تو این فصل هم انگار نویسنده تو معرفی شخصیت و جهانش کمی مشکل داره، هرچند نویسنده دستش روونتر شده با اینحال گاهی یکی دو مورد شاید راوی گم میشد. البته چون تو این فصل دیالوگ بیشتر داریم، انگار نویسنده نمیتونه توصیفات و احساس شخصیت ها رو هم پای دیالوگ ها بیاره. که اگه بیشتر بنویسه احتمالا بهتر بشه. و اینکه چرا باید توضیحاتی که میشه در حین متن توضیحش داد تو پانویس بیاد، ممکنه روند داستان رو بشکنه.
فصل سه:
فصل سه، فصل هیجان انگیزی بود، از اون فصلا که کمک میکنه مخاطب جذب داستان بشه، و لازمه چنین چیزی، حالا خواننده میخواد توانایی هایی که قبلا تو فصل پیش معرفی شدن براش رو ببینه که تو فصل بد گفته میشه. موضوع اینه، به نظر میرسه نویسنده تو دادن اطلاعات شتابزده عمل میکنه، خیلی سریع میخواد همه چیز رو بگه. البته نویسنده انگار راحت تر مینویسه، یعنی حداقل گیرهای اول داستان دیگه داخلش نیست، یعنی کلمات و داستان راحت تر نوشته، نمیدونم تونستم بگم چیزی رو که میخواستم یا نه، امیدارم خوب گفته باشم، به هر حال، و تشخیص راوی ها ساده تر شده، شاید چون اول شناختی ازشون نداشتم کمی برام سخت بود، به هر حال الان تشخیص کسی که داریم دنیا رو از چشماش میبینیم راحتتره و به نوعی منو یاد راوی داخل داستانای گمل میندازه، هم سوم شخصه و هم از چشم یکی از شخصیت ها برای نشون دادن دنیاش استفاده میکنه. و اینکه چطور خلق شدن اون موجود خلاقانه بود. ایده خوبی بود. هرچند نه خیلی لطیف.
و یه نکته دیگه، موضوع درباره توصیفاست، موضوع اینه که توصیفا بهتره با هم متناسب باشن. مثلا اول داستان یه بهشت رو توصیف کردید و انتظار داشتم ادامه اش جهنم باشه، کوبنده تر و قویتر.
فصل چهار:
فصل چهار فصل عجیبی بود، با یه مبارزه شروع شد و با یه راز تموم شد، رازی که شاید به راز فصل اول هم مربوط باشه.
نمیدونم، واقعا چیزی به ذهنم نمیرسه که چرا، ولی ارتباط برقرار کردن با داستان و شخصیت ها برام آسون نیست، نه برای اینکه لحن داستان یه لحنی هست که شاید حالا کمتر نوشته میشه، موضوع اینه که انگار داستان روایت های پراکنده از یه چیزه، داستان انسجامی که تمام شخصیت ها و محیط و اتفاقات رو پوشش بده رو انگار نداره، البته صرفا برای من. نممیدونم دقیق، انگار داستان یه داستان منسجم نیست، یه داستان که بتونم به خوبی دنبالش کنم، مثلا این داستان سه تا بخش داشت، ولی اینکه فکر کنم همون فصلی که اولش شروع شد.، همون فصلیه که تموم شد نیست.
و فکر کنم همون مشکل شتابزدگی داخل قلم نویسنده هست، شاید اگه نویسنده بتونه داستانش رو و فصلاش رو بخونه کمکش کنه.
فصل پنج:
خیلی هم عالی، خیلی خوبه نویسنده تصمیم گرفته که هر فصل علی رغم اینکه داستان پیش میره نخواد حتما یه اتفاق حیرت انگیز و خاص بیافته. خیلی خوبه که نویسنده اجازه میده شخصیت ها هم بخوان جذاب باشن. خیلی خوبه. احساس میکنم که قلم نویسنده داره به یه ثباتی میرسه، یکی قلمش خیلی تغییر زیادی نمیکنه، خوبه این شرایطی هست که به نویسنده اجازه میده ایده هاش و شخصیت ها رو با دستای بازتری بیان کنه. هرچند هنوز شخصیت ها و اتفاقاتی که براشون میافته یا افتاده به خوبی دنبال نمیشه داخل طول فصل. و باز داستانی که تعریف میشه قطعه های پراکنده ای از یه داستان بزرگترن. ارتباط بین متن گاهی قطع میشه، و انگار نویسنده داخل بیان توصیف حال و احساس شخصیت ها مشکل داره. شخصا نمیتونستم احساسشون درک کنم. و البته تعادل بین نوشته هم. نمیدونم. داستان سختیه و امیدوارم نویسنده بتونه ازش به خوبی بر بیاد.

و یه چیز دیگه، تو همه اینا کمی مشکلات علائم نگارشی بود، از بعضی از جمله ها چندتا برداشت میشد کرد.
امیدوارم نویسنده به داستان گوییش ادامه بده. این ایده از اون داستاناییه که ارزش منتظر موندن داره.

اول از همه ممنون از نظر واقعا نقدتون. بسیار دقیق و حساب شده بود. خوشحالم از اینکه وقت گذاشتید و این متن حساب شده رو نوشتید. بگذارید من هم جدا جدا پاسختون رو بدم. اما قبلش بگم من خودم رو یه نویسنده رمان نمیدونم. اغلب داستان های کوتاه و متن های ادبی نوشتم که بیشتر تمرکز روی ارایه های ادبی و زیبایی کلمات با حسو حال جملاته. نوشتن یک داستان بلند کاملا متفاوته. با اینکه بخاطر علاقم به جهان های خارج از این دنیای خسته کننده علاقه خیلی زیادی دارم به فانتزی و به قولی جو منو گرفت و این داستان رو در پانزده سالگیم نوشتم مدتی غرق در افکارم با این داستان زندگی کردم و اونو با کوچکترین جزییات روی کاغذ آوردم که نمیشه بهش گفت رمان چون واقعا بی سرو ته. مثل دفتر خاطرات میمونه بیشتر. تبدیلش به یه رمان کار سختیه. البته من الان روی داستان دیگه ای کار میکنم و اینو برای تمرین خودم مینویسم تا قلمم بهتر بشه. که به لطف افرادی مثل شما تصورش سخت نیست. شاید خودپسندی باشه اما ایده خیلی خوبی داره آرزو میکردم شخص دیگه ای مینوشتش تا بخاطر کاستی های قلم من ارزشش رو از دست نده ولی به قولی بیایید فقط کتابی رو بنویسیم که دوست داشتیم بخونیم
درباره مقدمه گفتید که احساسی بود و لحن یکدست نداشت همینطور قطعه اول دومینو نبود. با یکدست نبودن لحن موافقم چون ابتدا سعی داشتتم مقدمه دارای جملات خاص با لحنی مرموز که به گدشته اشاره داره باشه اما وقتی جلو رفت و خواستم تاریخ رو بگم فهمیدم بی مزه میشه اینطوری و بهتره متن کمی نزدیک تر بشه به بقیه لحن داستان اما اینطوری نیست که یک جمله با لحن حماسی آهنگین مثلا فعلش بهش نخونه یا جمله بعدی متناسب نباشه با این یکی پس یکدستی نگارشی داشت. و درمورد قطعه اول دومینو بنظرم میشه فصل اول رو براش در نظر گرفت اما این مقدمه هم اشاره داشت به جریان سنگ و و ماجرای مهاجرت اقوام که در اواخر این جلد متوجه میشید چقدر مهمه هرچند مقدمه در یک کتاب رکن نیست و حتی میتونه نوشته نشه چون کاملا به طبع نویسنده بستگی داره. درباره احساسی بودن هم نمیدونم چی بگم اگر شما بعنوان یک خواننده از بیرون میگید پس احتمالا درسته به هرحال خودم متوجه نشده بودم. و اینکه من اینو فقط برای این نوشتم که خواننده متوجه فضای داستان بشه آنچنان قصدی نداشتم تا سر زنجیر رو بدم به دست خواننده و هدایتش کنم. فقط برای آشنایی با جهانی بود که درش داستان هست بدون اینکه رازی معلوم بشه. در واقع مقدمه رو خودم جدیدا اضافه کردم و در اون دست نوشته های قدیمیم چنین چیزی وجود نداشت.
مهم ترین سوال خودم از خواننده اینه که توصیفات به اندازه هست؟ کم گویی یا زیاده گویی نمیشه ؟فضا سازی درسته؟ ممنون که بالاخره یکی جواب این سوالمو داد. ببینید همونطور که گفتم این داستانو قبلا نوشتم و قلمم خام بوده با توصیفات و فضا سازی خیلی خیلی زیاد. که بنظرم خسته کننده بود. مثلا همیشه توضیح وضع هوا ، محیط و شکل ابرها و و و که به قولی شورش در اومده بود. واسه همین اکثرشونو حذف کردم و دوباره جملات جدید با همون مضمون نوشتم. نمیدونم چقدر لازمه و یا چطور چون پشت سر هم نیومدن. مثلا وقتی دارم واسه اولین بار داستانو مینویسم اصلا بهش فکر نمیکنم فقط مینویسم . من اونجام و دارم میبینم. اما چون فاصله زیادی بین خلق و بازبینی افتاده نمیتونم خوب درش بیارم. سخته برام که این بنظر خودم بزرگترین نقطه ضعف این داستانه. در رابطه با توضیح دنیا هم من اصلا عجله ندارم بنظرم خواننده باید خودش کم کم به این چیزا برسه
درباره ارتباط با شخصیت ها گفتید. در واقع اگر شما با شخصیت آدریان ارتباط برقرار نکردید نشون میده من موفق بودم. نمیخوام فکر کنید نقش اول داستانم اونه و باید طرفدار اون باشید. هنوز افرادی هستن که به اندازه ی آدریان در داستان ها نقش دارن اما وارد نشدن یا اگه بشن به این زودی ها داستان روشون متمرکز نمیشه.
و واقعا در گفتن ویژگی های دنیای خلق شده هیچ عجله ای نداشتم. در واقع اصلا سعی نمیکنم توضیح بدم اینارو. شخصا فکر میکردم گفته بشه چرا درباره ی دنیا و نظام جادویی توضیحی داده نمیشه. اما اینکه شتابزده عمل میشه فکر نمیکنم درست باشه
درباره علایم نگارشی هم واقعا شرمندم. میدونم با توجه به سبک قلم من نیاز زیادی به استفاده از ویرگول و نقطه هست اما شاید گاهی سر جاشون نباشن. امیدوارم فعلا باهاش کنار بیایید. وقتی پارت اول این جلد تموم بشه. یه بازبینی و ویراستاری کلی تموم اینهارو حل میکنیم
و در آخر باید بگم بله داستان سختیه. خیلی سخت چون علاوه بر اینکه گِل داستان خشک و قدیمی شده حجم باورنکردینی هم داره و میدونم این نشونه یه نویسنده ضعیفه که مطالبی روکه لازم نیست در داستان بیاره یا مواردی رو که لازمه بگه، نگه اما با اینکه من مطالعه زیادی داشتم و رمان های زیادی هم خوندم هنوز بعنوان یه نویسنده برام سخته چهارچوب رو کامل دربیارم. بنظر خودم اغلب کم گویی میشه چون نگرانم این حجم تموم نشه. ولی فکر کنم طبق حرف های شما ایده خوبی نیست. طولانی بشه بهتر از اینه که بد بشه.

خطر اسپویل
واقعا که فکر نکردید دارم یه داستان ابر قهرمانی مینویسم با نقش اولی که همرو میزنه میکشه؟ یه هدف دارم از سی فصل ابتدایی. آدریان باید خیلی قدرتمند نمودار بشه و بنابر دلایلی بی رحم اما خوش ذات یه تناقض بنظر خودم جذاب. بقیشم بهتره بمونه داخل داستان بخونید. البته بزارید یه سر نخ بدم بهتون منم مثل اکثر داستان نویس ها معتقدم نقش اول داستان باید ضعف هاش بقدری باشن که در داستان بتونه تکامل پیدا کنه تا خواننده باهاش احساس نزدیکی داشته باشه. درکش کنه و از موفقیت هاش و غلبه بر ضعف هاش احساس خوشحالی کنه. حالا ما شخصیتی داریم که چه از نظر قدرت بدنی چه جسمی و حتی روانی نزدیک به کمال قرار داره. بنظرتون خیلی بی مزه نیست بخوام با این سبک داستانو بنویسم؟ پس ماجرا چیه؟ شاید بگید پس چرا اصلا از این زاویه داسانو مینویسید. جوابش سخت نیست چون نقش منفی هارو بیشتر دوست دارم. حتی بنظرم نقش مثبت هم باید شخصیت تاریکی داشته باشه وگرنه چطور میشه به بدی پیروز شد؟ مگه داستان کودکانست که همه چیز به خوبی و خوشی تموم بشه و نقش مثبت از پس آدم بدها بر بیاد اونم با روش های فضایی. باید منطقی باشیم. اما خودم از زاویه دید آدریان شروع کردم چون علاقه زیادی به شخصیت های منطقی و بیرحم دارم. بنظرم قهرمان هایی که میتونن دنیارو نجات بدن نباید افراد احساساتی با افکار پوچ ایده ال در جوامع امروزی باشن. قدرت لازمه های خودش رو میطلبه

من از ادریان خوشم میاد
پچه خوبیه هم زور داره هم مخش میکشه همم خبیث دیگه چی میخواید من عاشق نقش اول خبیث و شیطانیم

سلام سلام
به اطلاع دوستان میرسونم فصل دست منه
بهتونم نمیدم
نویسنده گفته زین پس سه شنبه ها فصل بذاریم پس ما هم سه شنبه ها فصل میگذاریم

نویسنده جان کند شدی قبلا زودتر فصل بهم میرسوندیا جوش نزن تو فصلا رو تلگرام کن من سر فرصت بهش میرسم