دیالوگ نویسی+نقد وحشی

:19:

-منو ببوس واریا
-دیونه نشو
-میخوام دیونه بشم، اینکارو بکن
-بوسه من تن تورو به آتیش میکشه،جنس ما دوتا یک پارادوکس غمگین و پر تضاده، من نمیخوام نابودت کنم
-به گمونت با دور گرفتن خودت از من باعث نابودی من نمیشی؟
-حداقل اینجوری زنده میمونی
-من چنین زندگی ای رو نمیخوام
- انقدر خودخواه نباش دوری...ازت خواهش میکنم
- اون روزی که بی اجازه پا به رویای من گذاشتی و احساسم رو به یغما بردی باید فکر این روز رو میکردی
-بدجنس نشو..من دوستت داشتم
-همه ی اهریمن های رویا ،کسایی که دوسشون دارند رو عذاب میدن؟
-میدونی که هیچوقت قرار نبوده که من عاشقت بشم..من از ریشه و بنیان خودم روی برگردوندم فقط بخاطر قلبی که در دستای من به امانت گذاشتی..سالهاست که در رویای تو زمدگی میکنم چون به محض خروج ازیین جا قلب تو خاکستر خواهد شد،کمی منو درک کن دوری
-بابت اینکه دوستم داری باید مفتخر باشم؟
-نه..اما بابت اینکه دوست داشتنمو باور نمیکنی باید عذاب وجدان داشته باشی
-چی فکر کردی؟ فکر میکنی من عذاب نمیکشم؟ هر لحظه دور بودن از تو شبیه غرق شدن تو عمق اقیانوس تاریک، شبیه نفس کشیدن تو باتلاق پر از خون و گل، شبیه مردنه
واریا ،بیا این گناه شیرین رو به سرانجام برسون، عشق من ،خاکستر شدن قلبم در برابر دور بودن از تو درد و غمی نیست که نشه تاب آورد
-دوری،مطمئنی که اونی که اینجا اهریمنه منم نه تو؟ وسوسه های تو مثل شهد درخت قاتلیه که با لبخند از مرگ صحبت میکنه
-اینو بدون ..هر بانویی که که از دار عشق آویخته بشه ،اهریمنی فرشته گون در این جهان متولد میشه