بحث کنیم!

اولا منظورت از پلات مخور چی هست؟
دوما شخصیت سازی انواع مختلف داره و همیشه نیازه فقط در داستان کوتاه به علت سرعت در وقوع حوادث نیازی به پرداختن زیاد به شخصیت نیست.
البته یک نکته هم بگم اگه اول شخص بنویسی واقعا باید شخصیت را شرح بدی منظورم حتی احساسات و تفکراتشه ولی در دانای کل اینطور نیست یعنی نیازی به پفتن تفکراتش نیست.

به نظر من شخصیت سازی در داستان یکی از موضوعات مهم چون ما باید جوری داستان رو بنویسیم که خواننده بتونه در تخیلات خودش به راحتی فضای داستان و ظاهر و باطن شخصیت هارو بشناسه

شخصیت سازی عنصر اصلی داستان هست به نظر من

داستان بدون شخصیت پردازی مثل اش بی رشته هستش
شما نمیتونی داستانت رو بنویسی اگه خواننده نتونه باهاش ارتباط برقرار کنه و ارتباط خواننده از همزاد پنداری و ارتباط با شخصیت میاد ولو اینکه خیلی کمو کوتاه باشهالبته در داستانهای چند جمله ای و مینیمال جریان یه کم متفاوته

شخصیت پردازی ؟؟؟
داستان بدون شخصیت پردازی مثه ماکارونی بدون گوشته
یه داستان باید جوری شخصیت پردازی شده باشه که خواننده بتونه شخصیت رو بشناسه و درکش کنه من که داستانی رو که شخصیت پردازی خوبی نداشته باشه نصفه ول میکنم چون نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم کتاب باید جوری باشه که ادم احساس کنه که واقعیه من کتابی رو خوندم که انقد واقعی بود که اشکم بخاطر شخصیت اصلی در اومد و کتابی خوندم که ببخشید ببخشید به درد لا جرز دیوار هم نمیخورد
شخصیت سازی یکی از دلایلیه که باعث میشه ادم از کتاب خوشش بیاد و یا عاشق کتاب بشه
بنظرم اگه یه کتاب داستان عالی داشته باشه و شخصیت سازی خوبی نداشته باشه عملا خواننده زیادی نخواهد داشت
و برعکس اگه یه کتاب داستان جالبی نداشته باشه اما شخصیت سازی عالی داشته باشه مطمئنا خواننده خواهد داشت

خب، اول اینکه من نمیدونم داستان پلات محور چیه.:22: و دوم اینکه به نظرم شخصیت پردازی بسته به بلند یا کوتاه بودن داستان متفاوته. تو یه داستان کوتاه چون خواننده حداکثر چند دقیقه در حال خوندن داستانه، نیاز چندانی به عمق دادن به شخصیت کاراکتر ها نیست. در متن های خیلی کوتاه مثل داستانک حتی نیازی به شخصیت پردازی نیست! اما در داستان های بلند شخصیت پردازی خوب خیلی مهمه، چون یکی از اجزاییه که باعث جذب خواننده میشه. خواننده حداقل چند ساعت با داستان بلند همراهه، پس نویسنده باید شرایطی رو فراهم کنه که خواننده بتونه شخصیت های داستان رو درک کنه و تا حد زیادی اونارو واقعی بدونه. در غیر این صورت احتمال اینکه داستان توسط خواننده کنار گذاشته بشه خیلی زیاده. درک کردن شخصیت های داستان باعث درک هدف داستان میشه و وقتی یه خواننده هدف داستان رو درک کنه خود به خود به خوندن ادامه میده.
البته همه اینا نظر شخصی منه و ممکنه کلا غلط باشن. در ضمن در مورد شخصیت پردازی در سبک های مختلف هیچ نظری ندارم! :دی