جاودانگی، خوب یا بد؟

سلام
به نظرم اگر شخصی با کارها وآثارش جاودانه بشود هیچ اشکالی ندارد مانند خیلی از بزرگان ادبیات و دانشمندان و ....
ولی در صورتی که انسان بخواهد با شربت جاودانگی و یه همچین چیزی خود را جاودانه کند در ابتدا علاوه بر خودخواه بودن آدمی بس ابله است چرا که برای جاودانگی ممکن است ارزشمندترین چیزهای زندگیش را از دست بدهد.
در فیلم دزدان دریایی کارئیب،جک اسپارو (جانی دپ) حرف جالبی زد، هوراهش ازش میپرسد که چرا از چشمه جاودانگی ننوشید و او میگوید دوست دارد زندگیش غیر منتظره باشد ونداند کی و چگونه قرار است بمیرد (البته اینی که گفتم دقیقش نبود).
ولی در کل اگر قرار باشد کسی جاودانه باشد دیگر زندگی برایش معنی نخواهد داشت و لذت و هیجان زندگی به کل از بین میرود، بگونه ای که شاید آرزوی مرگ خود را داشته باشد.
راستی یک نکته در مورد متن، مرده ها را فریز نمیکنند بلکه انسانهایی را که بیماری لا علاج دارند و ممکن است در آینده راه درمانی برای آنها پیدا شود را فریز میکنند و بخاطر هزینه های بالا فقط افراد خاصی قادر به این کار هستند و نتیجه صد در صدی هم ندارد.
و در کل من با جاودانگی با معجون و ... مخالفم و به نظر من انسان باید با اعمال و کارهایش و یا اکتشافات و یا اختراعات . ... و آثاری که به جای میگذارد جاودانه شود.
موفق باشید

من کلا با جاودانگی مخالفم
این طور فرض میکنیم که تو دوست داری جاودانه باشی تا به تمام چیزهایی که میخوای و تمام اهدافت برسی
وقتی که رسیدی و دیگه چیزی وجود نداشت که بخوای برای اون زندگی کنی اون وقت میخوای چیکار کنی
حالا چه افراد قدرتمند مثل هیتلر و چه افراد عادی، بالاخره یه روز از زندگی خسته میشی
حالا مرگ افراد نزدیک رو هم بهش اضافه کن

لذت جاودانگی برای کسایی از بین میره که تواناییشو نداشته باشن تا از هر روزشون لذت ببرن، کسایی که به سرعت از همه چیز زده میشن.
و به نظرم کسایی که نمیدونن جاودانگی چطوره اجازه ندارن درموردش نظر بدن، چیزی که در موقعیتش نیستن، نمیتونن تصور کنن که چجوریه. از کجا معلوم اینطور که گفته باشه؟ از کجا معلوم فرد لذت به دنیا رو از دست بده؟ جاودانه ای گفته اینو؟ از کجا معلوم شخص نتونه خودشو وفق بده؟
چاودانگی به نظرم درسته چیز غیرممکنیع برای جهان امروز اما امیدوارم در آینده علمش بیاد تا واقعا جاودانگی رو عده ای تجربه کنن

Hermit;21882:
لذت جاودانگی برای کسایی از بین میره که تواناییشو نداشته باشن تا از هر روزشون لذت ببرن، کسایی که به سرعت از همه چیز زده میشن.
و به نظرم کسایی که نمیدونن جاودانگی چطوره اجازه ندارن درموردش نظر بدن، چیزی که در موقعیتش نیستن، نمیتونن تصور کنن که چجوریه. از کجا معلوم اینطور که گفته باشه؟ از کجا معلوم فرد لذت به دنیا رو از دست بده؟ جاودانه ای گفته اینو؟ از کجا معلوم شخص نتونه خودشو وفق بده؟
چاودانگی به نظرم درسته چیز غیرممکنیع برای جهان امروز اما امیدوارم در آینده علمش بیاد تا واقعا جاودانگی رو عده ای تجربه کنن

سلام
کسی که بخواهد خودش را وفق دهد و از جاودانگی استفاده کند قبلش باید احساسات خود را نابود کند.
و در ضمن مسئله مرگ، مسئله ساده ای نیست و کسانی به دنبال جاودانگی ابدی میروند که به جهان آخرت ایمان ندارند.
مطمئن هستم در آینده انسانها خواهند توانست مرگ را به تعویق بیاندازند اما توانایی جاودانگی ابدی چیز دیگریست از از توان انسان خارج است.
تمام چیزهایی که گفتم نظر شخصی خودم بود و تمام نظرات شما قابل احترام است.
موفق باشید

eragorn;21888:
سلام
کسی که بخواهد خودش را وفق دهد و از جاودانگی استفاده کند قبلش باید احساسات خود را نابود کند.
و در ضمن مسئله مرگ، مسئله ساده ای نیست و کسانی به دنبال جاودانگی ابدی میروند که به جهان آخرت ایمان ندارند.
مطمئن هستم در آینده انسانها خواهند توانست مرگ را به تعویق بیاندازند اما توانایی جاودانگی ابدی چیز دیگریست از از توان انسان خارج است.
تمام چیزهایی که گفتم نظر شخصی خودم بود و تمام نظرات شما قابل احترام است.
موفق باشید

خب :39: احساساتش نابود بشن عقلانی تر فکر می کنه. :39:
ربطی به ایمان نداشتن به جهان آخرت نداره، به معنی ترس از مرگ و علاقه به زندگیه
نه لزوما از دست انسان خارج نیست. انسان و تفکراتش مجموعه ای از خاطرات هستن. یعنی اگه قسمتی از خاطرات شخص نابود بشن شخص رفتار فرد عوض میشه. تئوری هایی هست برای اینکه این اطلاعات خاطرات به شکل مصنوعی باشه، فقط کافیه هوش مصنوعی به اندازه ی کافی پیشرفت کنه تا این تئوری ها تست بشن، شاید انسان ها تر غالب ربات ها به زندگی تونستن ادامه بدن :39:
بلی
همچنین شما هم موفق باشین :53:

Hermit;21890:
خب :39: احساساتش نابود بشن عقلانی تر فکر می کنه. :39:
ربطی به ایمان نداشتن به جهان آخرت نداره، به معنی ترس از مرگ و علاقه به زندگیه
نه لزوما از دست انسان خارج نیست. انسان و تفکراتش مجموعه ای از خاطرات هستن. یعنی اگه قسمتی از خاطرات شخص نابود بشن شخص رفتار فرد عوض میشه. تئوری هایی هست برای اینکه این اطلاعات خاطرات به شکل مصنوعی باشه، فقط کافیه هوش مصنوعی به اندازه ی کافی پیشرفت کنه تا این تئوری ها تست بشن، شاید انسان ها تر غالب ربات ها به زندگی تونستن ادامه بدن :39:
بلی
همچنین شما هم موفق باشین :53:

انتقال افکار و تفکرات به یک هوش مصنوعی و زندگی به عنوان یک ربات قضیه اش کاملاً فرق میکند اگر منظور شما ادامه زندگی در غالب یک ربات با هوش مصنوعی باشد، حرف شما درست است و من هم قبول دارم که در آینده به این علم خواهند رسید، چون دیگر بحث افکار و ذهن شماست و دیگر ارتباطی با روح شما نخواهد داشت.
ولی جاودانگی ابدی در بدن خودتان با چیزهایی مثل معجون جاودانگی و ... غیر قابل قبول است.
موفق باشید

از نظر من نمیشه به طور قاطع گفت خوبه یا بد این به شخص بستگی داره
یکی ممکنه واقعا خوشش بیاد حتی با تمام این مشکلاتی که گفته شد
یکی هم ممکنه اصلا ازش متنفر بشه
من به شخصه خودم ازش خوشم نمیاد به نظر من یک عمر عادی و پربار داشتن بهتر از جاودانگیه

به نظر من زندگی انسان جاودانه یکنواخته چون به همه چیزهایی که دوستداره میرسه اما کسی که جودانه نیست و میدونه یک روز میمیره زندگی براش خیلی شیرین تر از اونیه که همیشه جاودانس .برای چیز هاییی که میخواد تلاش میکنه و یا در ارزوی اونا میمونه و میمره یا اینکه رویاهاشو لمس میکنه و میره به اون دنیا.هیجان جاودانه نبودن بهتره چون بعد از یه مدت جاودانه بودن(به نظر خودم)ادم از زندگی کردن خسته میشه.فکر میکنم بازگشت به سمت خدا تو فطرت انسان هاست و با جاودانگی انسان دچار سردرگمی میشه.
مرسی از تاپیک خوبت:53:

eragorn;21891:
انتقال افکار و تفکرات به یک هوش مصنوعی و زندگی به عنوان یک ربات قضیه اش کاملاً فرق میکند اگر منظور شما ادامه زندگی در غالب یک ربات با هوش مصنوعی باشد، حرف شما درست است و من هم قبول دارم که در آینده به این علم خواهند رسید، چون دیگر بحث افکار و ذهن شماست و دیگر ارتباطی با روح شما نخواهد داشت.
ولی جاودانگی ابدی در بدن خودتان با چیزهایی مثل معجون جاودانگی و ... غیر قابل قبول است.
موفق باشید

چرا غیر قبول؟ اتفاقا اگه اون فرد یه هنرمند باشه و عاشق کارش باشه
به شدت این رو دوست خواهد داشت
مجسمه ساز یا نقاشی و یا حتی داستان نویسی که بتونه تا ابدیت خلق کنه
یا حتی یه دانشمند که عاشق کارشه
عاشق اکتشافات خواهد بود و خیلی خوشحال میشه اگه بتونه تا ابدیت کار کنه
بعضیا شغلشون براشون عزیزتره، اونها خیلی جاودانگی رو دوست خواهند داشت

به نظر من جاودانگی بسته به فرد می‌تونه خوب یا بد باشه اگه فرد آدمی باشه که نتونه خودش رو با زندگی طولانی وفق‌ بده چیز جالبی نیست ولی باید اینم در نظر گرفت که میل به جاودانگی در فطرت انسان هست هر شخصی دوست داره که جاودانه بشه وهمه افراد هم بعد از مرگ و در آخرت جاودانه هستند پس اینکه بگیم جاودانگی کلا بده یه اشتباهِ، میمونه جاودانگی در این دنیا که اون هم به نظر من چیز بدی نیست اینکه هرچقدر که بخواهی وقت داشته باشی برای یاد‌گرفتن،زندگی‌کردن، دوست‌داشتن نباید بد باشه، همینطور اینکه اگه همیشه دنبال چیزای جدید باشی _که بی‌نهایت هستند_ مثل آدمای جدید برای دوستی مکان های کشف نشده یا پاسخ دادن به خیلی از سوالات بی‌پاسخ بشر اصولا چیز بدی نیست یا مثلاً اگه خسته شدی از کار یا از هر چیزی می‌تونی چندین سال از همه چی دست بکشی و برای دل خودت زندگی کنی بدون دغدغه اینکه عمرت هدر بره چون زمان زیادی‌داری، حتی درمورد اینکه گفتین اگه مرگی نباشه زندگی یکنواخت می‌شه به نظر من درست نیست چون اتفاقات زیادی می‌تونه بیفته که زندگی رو از یکنواختی خارج می‌کنه دیدن تغییر سبک زندگی انسانها و پیشرفت های جوامع توی سالهای متمادی یا از این دست مسائل، در آخر باید یادمون باشه که جاودانگی در این دنیا مدت زیادی طول می‌کشه ولی همیشگی نیست بالاخره یه روزی قیامت می‌شه پس انتظار برای قیامت هم یکی از چیزاییه که باعث می‌شه زندگی یکنواخت نباشه.

Hermit;21898:
چرا غیر قبول؟ اتفاقا اگه اون فرد یه هنرمند باشه و عاشق کارش باشه
به شدت این رو دوست خواهد داشت
مجسمه ساز یا نقاشی و یا حتی داستان نویسی که بتونه تا ابدیت خلق کنه
یا حتی یه دانشمند که عاشق کارشه
عاشق اکتشافات خواهد بود و خیلی خوشحال میشه اگه بتونه تا ابدیت کار کنه
بعضیا شغلشون براشون عزیزتره، اونها خیلی جاودانگی رو دوست خواهند داشت

سلام
غیر قبول از نظر خوردن معجون عمر و از این چیزا را میگویم
و آن نویسنده و دانشمند و... حتی اگر عمر خیلی کوتاهی هم داشته باشد با آثارش مطمئن باشید جاودانه خواهد شد
اما یک مسئله ای که هست هر انسانی میتواند تغییر کند، آن دانشمند ونویسنده و... با عمر طولانی مطمئناً به بهترین فرد در زمینه خودش تبدیل میشود و حالا اگر فردی بیاید و بهتر از او باشد، رفتار و اعمال دانشمند ما خیلی مهم است که چه کاری ممکن است انجام دهد، ممکنه از این قضیه حتی خوشحال هم بشود اما یک روی سکه حسادت به آن فرد بهتر است و یا حتی ممکن است فرد بهتر را برای خود نه رقیب بلکه دشمن ببیند، به هر حال در طولانی مدت رفتار انسان میتواند دست خوش تغییر قرار بگیرد.
همانطور که قبلاً هم گفتم انسان برای عمر جاودانه باید یا احساساتش را نابود کند و یا جنبه ای مافوق تصور داشته باشد.
حال در نظر بگیریم خداوند به انسانی معمولی عمری تا قیامت را بدهد، به نظر شما افرادی که سودای قدرت دارند، این فرد را راحت میگذارند و یا او را گرفته و موش آزمایشگاهی میکنند؟
و راستی از کجا معلوم این عشق به کار تا آخر ادامه داشته باشد، شاید او بعد از مدتی خسته بشود و بخاطر عمری که دارد به خوشگذرانی بپردازد.
و در ضمن ما در مورد عمر جاودانه حرف میزنیم نه در مورد ضد ضربه بودن، ممکنه یه شهاب سنگ بخورد به سرش و او را بکشد.:39:
موفق باشید

به نظر من جاودانگی عمر رو بی ارزش می کنه. پس بده.

اگه میشد برای خوندن همه کتابای موجود جاودانه شد خوب میشد و یا محققی ک در حال کشف موضوعی حیات بخشه ک صد سال میطوله.
اما جاودانگی به بهای تنهایی رو نمیخوام:دی (انگار بهم پیشنهاد کردن)^_^ یعنی من همچین ادم مهمی ام

eragorn;21878:
سلام
به نظرم اگر شخصی با کارها وآثارش جاودانه بشود هیچ اشکالی ندارد مانند خیلی از بزرگان ادبیات و دانشمندان و ....
ولی در صورتی که انسان بخواهد با شربت جاودانگی و یه همچین چیزی خود را جاودانه کند در ابتدا علاوه بر خودخواه بودن آدمی بس ابله است چرا که برای جاودانگی ممکن است ارزشمندترین چیزهای زندگیش را از دست بدهد.
در فیلم دزدان دریایی کارئیب،جک اسپارو (جانی دپ) حرف جالبی زد، هوراهش ازش میپرسد که چرا از چشمه جاودانگی ننوشید و او میگوید دوست دارد زندگیش غیر منتظره باشد ونداند کی و چگونه قرار است بمیرد (البته اینی که گفتم دقیقش نبود).
ولی در کل اگر قرار باشد کسی جاودانه باشد دیگر زندگی برایش معنی نخواهد داشت و لذت و هیجان زندگی به کل از بین میرود، بگونه ای که شاید آرزوی مرگ خود را داشته باشد.
راستی یک نکته در مورد متن، مرده ها را فریز نمیکنند بلکه انسانهایی را که بیماری لا علاج دارند و ممکن است در آینده راه درمانی برای آنها پیدا شود را فریز میکنند و بخاطر هزینه های بالا فقط افراد خاصی قادر به این کار هستند و نتیجه صد در صدی هم ندارد.
و در کل من با جاودانگی با معجون و ... مخالفم و به نظر من انسان باید با اعمال و کارهایش و یا اکتشافات و یا اختراعات . ... و آثاری که به جای میگذارد جاودانه شود.
موفق باشید

اینجا منظور جاودانگی به معنای واقعی کلمه هست، جاودانگی آثار فقط جاودانگی اسمه.
نه اتفاقا دقیقا افرادی که می میرند رو فریز می کنند. چون طبق گفته های علمی، تا وقتی سلول های مغزی از بین نرن جا برای برگشت به زندگی وجود داره. پس چیزی که با فریز کردن سعی در سالم نگه داشتنش دارن بیشتر سلول های مغزیه. اونم بعد از ازکار افتادن قلب.
حقیقتش نظر من راجب جاودانگی اینه که،کسی که جاودانه شده تنها مشکل پیش روش مرگ عزیزانشه. که خب، و جاودانه ای پس چه دلیلی وجود داره که نتونی عزیزانت رو جاودانه کنی؟ حتی اگه بلد نباشی، یه عمر طولانی اینو یادت میده.
و بعد...حوصله سر رفتن؟ کسل شدن؟ من همیشه به این فکر می کنم که یه عمر برای همه خواسته هام کافی نیست. من می خوام همه کتاب های جهان رو بخونم. مهندس، پزشک،فیلسوف و خلبان بشم. می خوام حداقل یه صد سالی پلیس بودن رو امتحان کنم و...
جاودانگی خسته کننده نمیشه:) ولی پایان، چیز خوبیه. پایان نه فقط برای خلاص شدن، بلکه برای این که...کامل بشی. درباره جهان بعدی حرف نمی زنم، درباره تموم شدن همه چیز حرف می زنم. سیاهی و نیستی. ما انسان ها بهش نیاز داریم.