سابقه باستانی جشن نوروز

بابلیان از دوران‌های بسیار قدیم، روز اول سال را عموماً در اعتدال بهاری جشن می‌گرفتند. این زمان اول بهار، زمانی که طبیعت از خواب زمستانی بیدار می‌شود، در حقیقت آغاز سال نو است. جشن بابلی که ایدئوگرام آن زگموگ است در حدود 2340 سال پیش از میلاد مسیح شناخته شده بود. زگموگ یازده روز نخستین ماه نیسان راکه نخستین ماه سال بود و از اواسط ماه مارس آغاز می‌گشت، در بر می‌گرفت. زگموگ را به افتخار خدای مردوک جشن می‌گرفتند و معبد بزرگ این خدا، معبد اسگیلا در بابل، مرکز این مراسم بود. چنین تصور می‌شد که در روز اول سال، همه خدایان به ریاست مردوک در آن جا گرد هم می‌آمدند تا سرنوشت سالی که در پیش بود، به ویژه حوادث زندگی شاه را، تعیین کنند. هم چنین شاه بابل می‌بایست در هر سال، در هنگام جشن زگموگ، در حالی که دست تندیس مردوک را در دست دارد، پیمان خود را با خدایان تجدید کند؛ به این مناسبت آتش می‌افروختند و تصور گردش خدا در گردونه، بخشیدن ویژگی با شکوهی به روز اول سال، سهمی داشته است. در متنی از نبوکد نسر گفته شده است در هشتمین و یازدهمین روز زگموگ در حضور خدایان دیگر که در برابر او ایستاده و متواضعانه در پیش او خم شده‌اند و او را محجوبانه می‌نگرند، سرنوشت و حوادث زندگی بشر را تنظیم می‌کند. این صحنه بنا بر الگوی بار باشکوهی که شاه به بزرگان ملک خود در روز اول سال می‌داد، به تصویر کشیده شده است.بابلیان از دوران‌های بسیار قدیم، روز اول سال را عموماً در اعتدال بهاری جشن می‌گرفتند. این زمان اول بهار، زمانی که طبیعت از خواب زمستانی بیدار می‌شود، در حقیقت آغاز سال نو است. جشن بابلی که ایدئوگرام آن زگموگ است در حدود 2340 سال پیش از میلاد مسیح شناخته شده بود. زگموگ یازده روز نخستین ماه نیسان راکه نخستین ماه سال بود و از اواسط ماه مارس آغاز می‌گشت، در بر می‌گرفت. زگموگ را به افتخار خدای مردوک جشن می‌گرفتند و معبد بزرگ این خدا، معبد اسگیلا در بابل، مرکز این مراسم بود. چنین تصور می‌شد که در روز اول سال، همه خدایان به ریاست مردوک در آن جا گرد هم می‌آمدند تا سرنوشت سالی که در پیش بود، به ویژه حوادث زندگی شاه را، تعیین کنند. هم چنین شاه بابل می‌بایست در هر سال، در هنگام جشن زگموگ، در حالی که دست تندیس مردوک را در دست دارد، پیمان خود را با خدایان تجدید کند؛ به این مناسبت آتش می‌افروختند و تصور گردش خدا در گردونه، بخشیدن ویژگی با شکوهی به روز اول سال، سهمی داشته است. در متنی از نبوکد نسر گفته شده است در هشتمین و یازدهمین روز زگموگ در حضور خدایان دیگر که در برابر او ایستاده و متواضعانه در پیش او خم شده‌اند و او را محجوبانه می‌نگرند، سرنوشت و حوادث زندگی بشر را تنظیم می‌کند. این صحنه بنا بر الگوی بار باشکوهی که شاه به بزرگان ملک خود در روز اول سال می‌داد، به تصویر کشیده شده است.