چشمانت را ببند

بر روي صندلي چوبي قديمي كنار شومينه نشسته بود و در حالي كه به موزيك كلاسيك آرامش بخشي گوش مي كرد يك فنجان قهوه در دست گرفته بود و مي نوشيد. فنجان را بر روي ميز عسلي كنار دست صندلي گذاشت و چشمانش را بست و به گذشته ي خود نگاهي انداخت. دوران كودكي خود را به ياد آورد، غذا هاي خوش مزه ي مادر، اسباب بازي هاي كودكانه، شيطنت هاي بچگي و بازي هايي كه در دوران كودكي انجام مي داد، اما يك چيز هميشه خاطرش را مي‌آزرد آن چيز مرگ مادرش بود. دوران خوشي اش با يك اتفاق تلخ به پايان رسيد و وارد دوران نوجواني شد.
خاطرات خوش مدرسه هميشه در ياد او بود ولي زندگي كه بدون تلخي كه ديگر زندگي نيست به هر حال هميشه بي حوصله شدن پدرش، رفتار هاي تحقير آميز نا مادري اش، توجه بيشتر پدرش به برادري كه از نا مادري‌اش داشت، نگاه هاي ترحم انگيز اطرافيان باعث آزارش مي شد. اين دوره هم گذشت و زندگي را ادامه داد.
به دانشگاه رفت و مدرك فوق ليسانسش را اخذ كرد. به دنبال كار گشت ولي بازار كار در آن روز ها زياد خوب نبود و فشار هايي كه پدرش بر روي او مي‌گذاشت زندگي را براي او زهر كرده بود. آشناييش با پيمان آغاز بيشتر بد بختي هايش بود و راه و رسم خماري را از او ياد گرفت. پدرش همان روز هاي اول او را ترد كرد و از خانه بيرون انداخت. او در باتلاقي به نام اعتياد گير كرده بود و با هر تقلايي كه كه از خود نشان مي‌داد بيشتر در كثافت غرق مي شود، اما يك روز به خود آمد و ديد كه پنج سال از بهترين زمان عمرش را در بد‌بختي و كارتن خوابي گذرانده. تصميمش را گرفت و با رفت كمپ ترك اعتياد دوباره از نو زندگي را شروع كرد. دوران جواني را هم با تمام فراز و نشيب هايش پشت سر گذاشته بود و دوران جديدي را پيش رو داشت.
زن و زندگي اي براي خودش دست و پا كرده بود و فرزند دومش در راه بود. چند سالي ميشد كه در نجاري آقاي فرهادي كار مي‌كرد و ديگر براي خودش حرفه اي شده بود، تصميم گرفت كارش را گسترش دهد و به خاطر همين كارگاهي براي خودش بسازد و مستقل مشغول به كار شود. با كمك آقاي فرهادي كارش سريع گرفت و كم كم كارگاهش را گسترش داد و ديگر در كل تهران كار هايش معروف شده بود.
وارد دوران ميانسالي شده بود و فرزندانش بزرگ شدند. دخترش چند ماه پيش عروسي كرده بود و پسرش براي تحصيل به آلمان داشت مي رفت. كم‌كم خود را بازنشسته كرده بود و كار گاه را به دست دامادش سپرده بود. كار كارگاه حسابي گرفته بود و طوري شده بود كه مبلمان به كشور هاي خارجي صادر مي كردند. رابطه اش با خانواده اش بهتر شده بود و دست برادرش را هم گرفته بود و به كار آورده بود. همه چيز داشت خوب ميرفت كه همسرش بر اثر يك سكته‌ي قلبي مرد. كمي افسرده شده بود و از خود را از قيد و بند دنيا آزاد مي ديد. به خاطر همين زندگي را ول كرد و همراه پسرش به آلمان رفت و در آن جا ساكن شد.
چشمانش را باز كرد و خود را در حال يافت. از صندلي بلند شد ولي در يك لحظه دردي را در سينه اش احساس كرد، رويش را برگرداند و به ساعت روي ديوار نگاه كرد و فهميد كه خيلي از ساعت قرصش گذشته. سرش گيج رفت و بر روي صندلي افتاد و اينبار چشمانش را براي هميشه بست.