جلسات مطالعه و نقد کتاب در تلگرام

افراد حظور یافته به شرح زیر می باشند

« اينك نقد اثر بصورت كامل!

البته من فقط چيزي كه به ذهنم ميرسه را ميگم وگرنه نه نقاد هستم و نه نويسنده.ساختار و روند داستان جالب بود

بايد اعتراف كرد چنديست نويسنده ها به سرزمين هاي كنار هم علاقه مند شدن،‌سرزمين هايي كه در يكي جادو هست و در ديگري نيست و بي شك شخصيت اول تمام اين كتاب ها افرادي پر قدرت هستند كه از قدرتشان خبر ندارن و در سرزمين بي جادو زندگي مي كنند و به هر دليلي و ناگهان وارد سرزمين جادويي ميشن و ...

اينو ميشود در پادشاهي كهن،‌شمشير حقيقت و چندين كتاب ديگر مشاهده كرد!

نويسنده در اين داستان به خوبي توانسته خودش را از بين اين اثار بالا بكشد و جايگاه خوبي پيدا كند.

نويسنده به كل شيطان و خدا را كنار گذاشته تا وارد مسائل ديني نشود و يا شايد به جهاني اشاره مي كند كه انسان خودش خير و شر را ايجاد كرده و منبع قدرت ارواح هستند،‌جهاني كه ميشود گفت با تكامل ايجاد ميشود و خالقش هم توانايي كنترل ان را نداره،‌منظورم پير مرد جادوگر است كه با تمام توانايي و ايجاد مرز بين سرزمين ها توانايي كنترل سرزمين را نداره، سرزميني كه توسط نيروي خير بعد از جنگي طولاني ايجاد ميشود ولي به گونه اي اداره ميگردد كه ساكنانش ارزو دارند شخصي منفي و خونخوار بر انها حكومت كند .

اتفاقات داستان و روند انها جالب است و خب در هر فصل با موضوعي هيجان انگيز روبرو ميشويم تا اين موضوعات انتهاي داستان را تشكيل دهند البته بايد به هوش و ذكاوت شخصيت اصلي داستان شك كرد،‌ در جايي انچنان باهوش ميشود كه كسي فكرش را نمي كند و در جايي انچنان نادان كه باعث حوادث گردد ،‌در جايي مهربان و در جايي خشمگين! شخصيت اصلي ثباتي دائم ندارد.

مشود انفعالي بودن شخصيت ها را در هرجا ديد، حتي در اژدهايي خونخوار كه تن به بردگي انسان ميدهد تا تخمش را نجات دهد و زماني كه مي تواند براي هميشه نجات يابد به خواست خود تبديل به وسيله حمل و نقل ميشود كه با توجه به شخصيت پردازي او بعيد به نظر ميايد.

در جايي مي بينيم كه او براي فرار از درد كشيدن تن به بردگي مي دهد در حالي كه مي تواند درد را تحمل كند و تن به بردگي ندهد تا جان ديگران را نجات دهد و در جايي انچنان شجاع ميگردد كه در برابر درد مي ايستد! كدام وجه او را بايد باور كرد؟

داستان داراي توصيفات بسيار زيادي است البته نه در همه جا ،‌ميشود گفت توصيفات در جايي كه بايد باشد كمتر است و در جايي كه لازم نيست زياد،‌يك درخت را چندين صفحه شرح مي دهد و مرگ شخصيت منفي را در نيم صفحه خلاصه مي كند! به نظر من اين كار زياد جالب نيست و از هيجان داستان مي كاهد اما همانطور كه گفته شد،‌من نه نويسنده هستم و نه نقاد پس فقط نظر شخص خود را به عنوان خواننده مي گويم.

داستان در جاهايي به سوي ارباب حلقه ها ميرود و انگار كه نويسنده متوجه اين موضوع شده باشد انرا مسكوت گذاشته و از كنارش مي گذرد به عنوان مثال مي توان به ساموئل صاحب پيشين شمشير اشاره كرد كه مشخص نشد از كجا امد و در كجا محو شد!

البته به نظر من در جاي جاي كتاب نويسنده بدون توجه به قبل مطالب جديد اضافه مي كرد كه قبلش زمينه سازي نداشت،‌نمي خوام داستان را لو بدم تا از زيباييش براي افرادي كه هنوز نخواندن كم بشه.

در كل اثري جالب بود و در جاهايي خواننده را مجبور مي كند بي درنگ حوادث را دنبال كند و خب در جاهايي خواننده رادلسرد مي كند بطوري كه دوست دارد پراگراف ها را خلاصه بخواند و از ان بگذرد.

خب بايد جلد دو را خواند تا نظر را كامل كنم

نقد جلد دوم

من فقط چيزي كه به ذهنم ميرسه را ميگم وگرنه نه نقاد هستم و نه نويسنده.

نويسنده در ابتدا شخصيتي وارد داستان كرد كه تا يكي دو فصل اخر هيچ اثري از او نبود و در انتها همچون يك قهرمان از ناكجا اباد سر براورد و او كسي نمي توانست باشد جز يك غيب بين، بله نويسنده با استفاده از يك غيب بين و ارائه خلاصه اجمالي از داستانش كار را شروع كرد تا بتوانند خواننده را تشنه توجه و دانستن كند و تا اخر داستان با خود همراه سازد ولي ايا در كارش موفق بود؟

اصولا نويسنده هايي دست به اين كار مي زنند كه از محبوبت داستان خود اطمينان نداشته باشند و بخواند كاري كنند خواننده داستان را در فصل هاي ابتدايي رها نكند، با توجه به اين موضوع ايا اين كتاب هم جز داستان هاي كسل كننده است؟ خب به جرات مي توان گفت در پنجاه فصل ابتدايي داستان اينگونه است، بارها تصميم بر اين گرفتم داستان را رها كنم و كتابي ديگر به دست بگيرم اما بنا به دلايلي از كار خود صرف نظر كردم و خوشحالم كه كتاب را كنار نگذاشتم،‌بيست فصل انتهايي داستان ارزش مطالعه را داشت.

نويسنده در جلد دوم خالق را وارد داستان كرد و در مقابل با محافظ قرار داد اما خالق و محافظ داستان چيزي كه ما ميشناسيم نيستند،‌ خالق، هم قدرت محافظ است و چيزي از خلق شدن محافظش به دست خالق مطرح نميشود بلكه دو قدرت در كنار هم هستند كه لازمه و ملزوم يكديگر شده اند ، خالق داستان نقشي مانند تماشاچي به خود گرفته و بارها توسط نويسنده مورد حمله و هجمه قرار گرفته است و طرفدارهاي خالق را در مواردي همچون طرفدارهاي محافظ معرفي مي كند.

شخصيت اصلي داستان با تاكيد بر ارواح خوب انرا برتر از خالق معرفي مي كند تا جايي كه همين ارواح پيوند دو شخصيت اصلي داستان را ايجاد مي كنند. دوست ندارم وارد بحث دين و ... شوم اما پر واضحه است كه نويسنده با علم كامل و نه از روي سطحي نگري دست به اين نوع نگارش زده است.

تا اوسط داستان نويسنده به توضيحات و توصيفات زياد مي پردازد درست همانند جلد يك داستان اما در بيست فصل انتهايي انگار كه متوجه شده باشد اگر اينگونه ادامه دهد هم خوانندگان را از دست خواهد داد و هم داستانش بيش از 1500 صفحه ميشود ،روند اتفاقات را سرعت داده و روايت را به خلاصه اي ضمني تبديل مي كند به طوري كه در جاهايي خوانندگاني كه با روند يك جلد و نيم گذشته عادت داشته اند گيج ميشوند.

تزلزل در شخصت هاي داستان باز كاملاً نمايان است ،‌ افرادي كه در جاي جاي داستان در مورد قدرتشان توصيفات چندين صفحه اي نوشته شده است به راحتي شكست مي خورند، يكي از اين شخصيت ها مادر اعتراف گير كه در همه جاي دو جلد از قدرت بينظيرش و تغيير دادن سلسله ها حرف به ميان امده بود، به راحتي شكست خورد، خب اگر به همين راحتي ميشد انها را شكست داد چرا از ابتدا انها را شكست ندادند و يا انقدر بزرگشان كردند؟ خب نويسنده مي خواست خواننده به هيجان بياييد شكي در اين نيست.

شخصيت ريچارد هم همانند جلد قبل گاهي باهش بطوري كه همگان را شگفت زده كند و گاهي انقدر نادان كه حوصله خواننده را سر ببرد ، نمي دانم چرا نويسنده يك شخصيت ميانه ايجاد نكرد تا اينگونه فردي دو شخصيتي را خلق نكند. كليه شخصيت هاي ضعيف به ناگاه قهرمان هاي بزرگي مي شوند و شخصيت هاي قوي همچون موجودي به عرضه شكست مي خورند.

ديگر چيزي كه باز در اين داستان به چشم مي امد يك شكنجه واحد براي افراد صد البته زنان است! بله اولين چيزي كه مطرح است هيچ مردي در داستان شكنجه نميشود، غير از يك مورد كه ان هم ناچيز است و شكنجه به حساب نمي ايد،‌انگار نويسنده فقط از شكنجه تجاوز را ميشناسد و ان هم فقط براي زنان چون هيچ مردي را گرفتار نديدم. نويسنده با وارد كرد اين مسائل قصد داشته خوانندگان را بيشتر با خود همراه سازد و حس انسان دوستي انها را تحريك كند اما ايا در اين مورد هم موفق شد؟ من نه نويسنده هستم و نه نقاد به همين دليل پاسخي به سوالاتي كه مطرح كردم نميدهم.

نميدانم چرا در اين داستان هميشه بايد در دقيقه نود همه چيز درست شود؟ امداد هاي غيبي بي نظير از ناكجا اباد از راه ميرسد،‌گروه ها و جادوها براي كمك مي ايند كه اسمي از انها مطرح نيست تا شخصيت اول نجات يابد انگار كه تمام كتاب جدا نوشته شده و يكي دو فصل اخر جدا، تمام مشكلات در يكي دو فصل اخر رفع ميشوند و همه به خوبي و خوشي به زندگي خود بر مي گردند البته به غير از شخصيت هاي منفي داستان كه تا فصل هاي اخر يكه تازي مي كنند و در اخر به راحتي شكست مي خورند، به طوري كه نويسنده اي كه چندين صفحه توصيف مي نويسند در يكي دو پراگراف كوتاه شخصيت هاي منفي را نابود مي كند.

البته بايد اعتراف كرد در مواردي هم خواننده تحت تاثير قرار مي گيرد البته نه كشته شدن شخصيت منفي بلكه از ايده جالبي كه به ناگهان وارد داستان شد.

جلد دو تقريباً‌ شباهت هايي به كتاب پادشاهاي كهن داشت البته بسيار ناچيز بود و نويسنده در اين جلد سعي داشت داستانش را از كتاب هايي چون ارباب حلقه ها،‌پادشاهي كهن،‌ وراثت و ... جدا كند و هرگونه ابهام به شباهت هايي كه داستانش به اين داستان ها داشت را از ميان بردارد،‌باز هم سوال اين است ايا موفق شد؟ خب من كه زياد موافق نيستم.

همانطور كه چندين بار اشاره كردم من نويسنده يا نقاد نيستم كه بخواهم اثري را نقد كنم اينها بيشتر مطالبي بود كه به نظرم رسيد.

صد البته داستان زيبايي است اما من بيشتر سعي كردم نكات منفي را مطرح نمايم

جلد سه به شدت تكراري

و مزخرف و ضعيف بود

به شكلي كه همان اول ولش كردم

حتي خلاصه خوانيش حالمو بد كرد»

اهمم، داشتم می گفتم_ و تانوس با امممممممممم طولانیش ، ادامه داد :«نقد من از شمشیر حقیقت ، کتاب حماسیه ، اما حماسه کلاسیک ، پر از کلیشه ، زیر ژانرش شمشیر و جادو است و نویسنده جهان بینی خاصی داره.....

که یهو بنیامین گفت :«کلا هرچی بدیم دستت اینو میگی:- »

خوب تانوس هم محلش نذاشت و به ادامه نقدش پرداخت :«تا حد زیادی منفی ، و از زن ها استفاده ابزاری زیادی میکنه ، با این حال عنصر امید بیشتری داره نسبت به کتابی مثل گیم او ثرون و به همین دلیل اون قدر دارک به نظر نمیرسه .....

و با ورود سمیه نقد رونق گرفت و این شما و نقد چند ده هزار کلمه ای دوستان البت به طور خلاصه

پروتی :این رو کاملا موافقم «موافقت بانو سمیه با سخن تانوس در مورد استفاده ابزاری زنان »‌

حمید :جهان بینی نویسنده رو توضیح بیشتری در موردش می‌دی؟

پروتی :کلا کتاب رو دوست نداشتم البته به جز چند فصل اخر جلد اول... .روند داستان کند و کاملا قابل حدسه.

تانوس : برای مثال اونجایی که زد در مورد زیبایی درخت ها با ریچارد حرف می زنه رو ببین

می گه اساس جهان بر پایه قتله و درختان زیبا تر رو به قتل درختان دیگه متهم می کنه

پروتی : کلا با خدا هم مشکل داره نویسندش

تانوس :نه تو جلد اول اینطور به نظر می یاد ولی تو جلد دوم نه

حریر :من کتاب هایی رو که توش اثری از خدا نیست رو دوست دارم.باعث میشه تعصب مذهبی روی دید ما اثری نذاره.

پروتی :خب من اصلا متعصب مذهبی نیستم اما مسیر رو کلا ضد مذهب چیده توی شش جلدی که من خوندم

حریر :خالق؟توی اونجا هم باهاش موافق نبوده.این علاقه خواهران نور به خالق رو زیاده روی و بیهوده میدونست.

پروتی : و اخرش هم خواهران نور نصفشون ادم بده در اومدن روی هم رفته روند داستان قابل حدسه و فقط کشش داده

پدرام : یک نظام اقتصادی-سیاسی است مبتنی بر مالکیت خصوصی ابزار تولید که در آن وظیفه حکومت محدود به حمایت از حقوق افراد در مقابل تجاوز می‌باشد. این حمایت در مقابل دیگر افراد، دول خارجی و از همه مهم تر خود دولت را شامل می‌شود. قانون اساسی، تفکیک قوا و مکانیزم چک و اصلاح، حقوق بشر و حق نگهداری و حمل سلاح به منظور دفاع از خود، حمایت از حقوق فردی در مقابل دولت را ممکن می‌کند. در سیستم لسه فر دولت تنها شامل نیروی پلیس، دادگاه‌های قانونی و تشکیلات دفاع ملی است که با کسانی که اعمال خشونت می‌کنند مبارزه کرده و آنان را شناسایی می‌کند و نه بیشتر.لسه فر از مبانی فکری اقتصاددانان کلاسیک است که معتقد به عدم دخالت دولت در ساز و کار طبیعی اقتصاد می‌باشند.این توضیح سیستم سیاسی هست که تو کتابا سعی در تبلیغش داره

این هم اصول فلسفی کتاب هست

واقعیتی مستقل از خودآگاهی وجود دارد.

انسان‌ها از طریق ادراک حسی به طور مستقیم با واقعیت در ارتباطند.

دانش عینی از ادراک، از طریق فرایند شکل‌گیری مفاهیم و منطق استقرایی به دست می‌آید.

هدف زندگی اخلاقی مناسب، پی‌گیری خوشحالی خود (یا خودپرستی عقلایی) است.

تنها نظام اجتماعی منطبق بر این اخلاقیات، احترام کامل به حقوق فردی از طریق سرمایه‌داری لسه فر است.

و نقش هنر در زندگی انسان تغییر ایده‌های متافیزیکی از طریق تکثیر گزینشی واقعیت به یک فرم فیزیکی خاص (یک اثر هنری) است، که انسان می‌تواند از طریق احساسات آن را درک کرده و به عنوان واکنش نشان دهد.

حریر :خب من حس می کنم این همون نظام کلاسیکه چند صد سال پیشه که متناسب زمان خودش بوده...گرچه نویسنده کمی هم مطابق میل خودش مدرنیتش کرده.

پدرام :در رده بندی جلدهای کتاب بین کل مجموعه جلد یک و دو جزو قویترین ها بودن

جلد سه ضعیفترین جلد کل مجموعه شناخته شده

پروتی : جلد سه افتضاح بوداما من از جلد پنج هم زیاد خوشم نیومد

اومدن ازش سریال هم ساختن البته سریالش رو هم حرف نزنیم ازش بهتره یه اقتباس مزخرف بود که حتی به کتاب هم وفادار نموند چند قسمتش رو دیدم خوشم نیومد اصلا

پدرام : سریال اصلا در حدی نبود که بشه در موردش صحبت کرد

خیلی ضعیف

ومن یهو وارد میشوم :خوب کتاب شمشیر حقیقت از معدود کتابای فانتزی بود که خوشم اومد ازش ، و شخصیت ریچارد و کیلان جالب بودن هرچند کیلان تو بعضی از جاها یه شخصیت ترسو میشه و ریچارد تو مبارزه و اینا

حریر : سریالش خیلی بد بود موافقم.حقیقتش من قبل کتاب سریالو دیدم ولی خوشبختانه سنی که دیدمش اونقدر ها نکته سنج نبودم و ازش یه خاطره خوب برام به جا مونده بود.

پروتی : اصل داستان جلد یک جذابیتش در ماجرای عشق ریچارد و کیلان بود که ببینیم چه اتفاقی میوفته و هویت مادر اعترافگیر.اما بعد از اون توی جلد دو عملا فرق میکنه . من با یه چیز تو جلد سه مشکل داشتم ریچارد قبلا با دارکن رال مشکل داره اما خیلی راحت قبول میکنه که پسرشه قبول میکنه جانشینش باشه و بدتر از اون به موردسیت ها که اون بلاها رو سرش اوردن کلا توی زندگیش نقش میده

حریر : کتابی بود که شخصیت منفیش شخصیت اغراق شده ای نبود،یک فرد زشت چشم قرمز که عاشق سیاهی و تاریکیه...از زیبایی ها خوشش میومد ولی درونش نابود بود.که اونم به خاطر تربیتش بود.

پدرام : دلیل این که قبول میکنه به موردسیت ها نقش بده اینه که میخواد ظلم پدرش رو به اونا جبران کنه و اونا هم چون آزادی بدست میارن تصمیم میگرن به لرد رال خدمت کنن

قبول کردن دارکن رال به عنوان پدرش

پروتی : من کلا برام قابل قبول نبود که اون سمت رو قبول میکنه

از طرف دیگه کل کتاب به نظر من مشکل داره دید نویسنده به زن و استفاده ای که از زن در کتابش کرده به طرز فجیعی روی اعصابه

تمرکزش در هر اتفاق میرسه به مسائل جنسی

پدرام : اگه الان بعد از کلی فشار بگن کل دنیایی که می شناسی قراره برده بشه قبول نمی کنی فرمانده بشی؟

این توجه خالص به زن نویسنده رو هیچ جور نمیشه توجیه کرد

کلا شخصیت نویسنده شیب داره

پروتی : شیب رو رد کرده اصلا

هر جا کم میاره به همین مسئله میرسه

حریر : نه یک حقیقتی رو گفته.در اون دوره تعداد افرادی که به زن به دید مناسبی نگاه کنن کم بودن.اینجا نگاهش درست بوده و بیان کرده که خیلی بده چون ریچارد اینطوری نبود.

پروتی : هیجان داستان کم میشه یه زن رو میاره وسط

پدرام : در مورد مقایسه این کتاب و وام گیری هاش هست

به خصوص از کتاب هایی مثل چرخ زمان که اتهام اصلی رو به تری گودکایند وارد میکنه

یعنی ایده هاش رو از اونا گرفته

هر جا تو نت بزنین چرخ زمان و شمشیر حقیقت

این بحث شدید بین طرفدارای دو کتاب وجود داره

میگن کل کتاب شمشیر یه کتاب اریجینال نیست

بیشتر یه کتاب با جمع آوری ایده های کتاب های دیگه و زن ها برای نمایش دیدگاه خودشه

این نوع اتهام رنگ جدیتری در مورد شمشیر گرفته

و بحث های زیادی در این مورد وجود داره

حریر : نمی دونم چرا باهاتون موافق نیستم...من سبک کتاب رو خیلی دوست داشتم.جادوگریشخیلی خوب توی جنگاوری تنیده شده بود و کلی نکات مثبت دیگه داشت.دیدش نسبت به زن ها بد نبود،ولی خب در اون دوران زن ها به شکل کالا و برده ی جنسی بودند و تازه این کتاب به نسبتنغمه آتش و یخ خیلی ملایم ترش کرده.

پروتی : مسئله مقایسه کتاب با نغمه نیست هرچند که اصلا قابل قیاس با اون کتاب نیست سبک و قدرت نوشتش مسئله اینه که کتاب شاید درباره اون زمان نوشته شده باشه اما حرفی رو زده که امروز تو سر نویسندس ضمن اینکه در تاریخ اروپا وضع زنان اصلا اینجوری نبوده حداقل یه سری چیزها اصلا عادی نبوده در جامعه شون و الان عادی شده

حریر : نه اصلا قصد مقایسه نداشتم مجبوری

بازم نقد ادامه داشت در اخر در مورد کیلان صحبت شد که در مسایل سیاسی شجاع میشه و نظر من این بود که تو بعضی از جاها کند تصمیم میگیره و ...