آگاه‌سازی‌ها
پاک‌کردن همه
کارگاه نقد
21
ارسال
6
کاربران
22
Reactions
10.2 K
نمایش
شروع کننده موضوع 1397/12/20 17:02
در حقیقت این یکی از موضوعاتی هست که ذهنم رو مشغول کرده؛تو سایت برای هر داستان تا چه حد آزادی بیان هست؟می خوام بدونم مخاطبین سایت تا چه حد می تونن مطالب ناقد اعتقاداتشون رو (اجتماعی،مذهبی،سیاسی ...) تحمل کنن؟مثلا اگر یه نفر یه داستان نوشت و از دم هر چی که شما بهش اعتقاد داشتین رو نفی کرد(نفی کردن با به سخره گرفتن فرق داره از نظر من)شما عصبانی میشید و داستان رو طرد میکنین یا این که به روند داستان گوش میدین و اگر دلایلش منطقی بود می پذیرین؟این تاپیک رو زدم چون بعضی داستانا تو یه سری انجمن ها حتی باعث فیل_تر اون انجمن شدن.
یه نویسنده تا چه حد دستش بازه؟الآن مثلا اگر یکی بخواد یه آلترناتیو استوری برای ایران دوره ی ساسانیان و حمله ی اعراب بنویسه؛احتمالا اصطکاک های زیادی با یک سری افراد پیدا میکنه...
آیا انجمن کشش این نوع داستان ها رو داره؟
شروع کننده موضوع 1397/12/23 13:48
خب پس... ظاهرا نظرسنجی رو بی دلیل گذاشتی.
امیدوارم از اسناد تائید شده استفاده کنی نه تهمت هایی که به شیعه نسبت دادن و اهل سنت هم ردشون کردن.
نه احمد جان،بی دلیل نذاشتم.می خواستم یه بازخورد به صورت مشت نمونه ی خروار از آمادگی ذهنی بچه های سایت بگیرم،به نظرم سایت این آمادگی رو داره.
در مورد اسناد اصلا در مورد حسنین کار نمی کنم ولی نقش خلیفه ی چهارم در حمله به ایران و مشورت هاش به خلیفه ی دوم غیر قابل انکاره.روایاتی که به مشاوره های علی بن ابی طالب خطاب به عمربن خطاب در زمینه ی جنگ با ایرانی ها وجود داره از مو های سر من هم بیشتره.مشکل عده ای ازشیعیان ایرانی اینه که نمی خوان قبول کنن خلیفه ی چهارم هم در این حملات هر چند غیر مستقیم ولی نقش داشته؛چرا که اون طور که من از منابع دیدم،آنها از هم خیلی حرف شنوی داشتن و رفاقت زیادی هم بین خلیفه ی دوم و چهارم وجود داشت،دقیقا برعکس اون چیزی که اغلب روحانیون شیعه میگن.به هر صورت من به عنوان یه آدم خنثی و بدون تعصب رفتم سراغ این افراد که از بزرگان زمان خودشون بودن و نقش هایی براشون در نظر گرفتم.بالاخره باید یه نفر همچین داستان هایی رو بنویسه،نمیشه گفت چون یه عده نمی خوان قبول کنن که شیعیان هم در حمله به ایران نقش داشتن؛پس نباید سراغ قضیه رفت.
شاید خیلی کار بحث برانگیزی بشه ولی اگر بدون توهین و تعصب حرف بزنم به نظرم مشکلی نداره.
1397/12/23 17:15
نه احمد جان،بی دلیل نذاشتم.می خواستم یه بازخورد به صورت مشت نمونه ی خروار از آمادگی ذهنی بچه های سایت بگیرم،به نظرم سایت این آمادگی رو داره.
در مورد اسناد اصلا در مورد حسنین کار نمی کنم ولی نقش خلیفه ی چهارم در حمله به ایران و مشورت هاش به خلیفه ی دوم غیر قابل انکاره.روایاتی که به مشاوره های علی بن ابی طالب خطاب به عمربن خطاب در زمینه ی جنگ با ایرانی ها وجود داره از مو های سر من هم بیشتره.مشکل عده ای ازشیعیان ایرانی اینه که نمی خوان قبول کنن خلیفه ی چهارم هم در این حملات هر چند غیر مستقیم ولی نقش داشته؛چرا که اون طور که من از منابع دیدم،آنها از هم خیلی حرف شنوی داشتن و رفاقت زیادی هم بین خلیفه ی دوم و چهارم وجود داشت،دقیقا برعکس اون چیزی که اغلب روحانیون شیعه میگن.به هر صورت من به عنوان یه آدم خنثی و بدون تعصب رفتم سراغ این افراد که از بزرگان زمان خودشون بودن و نقش هایی براشون در نظر گرفتم.بالاخره باید یه نفر همچین داستان هایی رو بنویسه،نمیشه گفت چون یه عده نمی خوان قبول کنن که شیعیان هم در حمله به ایران نقش داشتن؛پس نباید سراغ قضیه رفت.
شاید خیلی کار بحث برانگیزی بشه ولی اگر بدون توهین و تعصب حرف بزنم به نظرم مشکلی نداره.
تا جایی که مشت نشون میده، اکثریت بچه هایی که شرکت داشتن مخالف هستن. به هر حال...
ممکنه روایاتِ مشورت برای جنگ رو اینجا لینک کنی؟ تا حدودی خوندم ولی کنجکاوم روایاتی که خوندی رو ببینم.
ولی درباره مملکت داری روایت کم نیست و چون موضوع حفظ چند کشور و ملت هاست، نمیتونه نشون دهنده ی دوستی باشه.
---------------
درباره حرف شنوی و دوستی هم... (انتظار همچین نظری نداشتم)
توی خصوصی چندتا لینک میفرستم. شک دارم انجمن ظرفیتش رو داشته باشه.
---------------
شاید بدون تعصب نسبت به شیعه و سنی، وارد موضوع شده باشی ولی به عنوان یه ایرانی، نسبت به اتفاقاتی که افتاده تعصب داری و ظاهرا باعث شده بدون داشتن اطلاعات کافی و درست، عجله ی نوشتن و انتشار کتاب رو داشته باشی.
احتمالا بهتر باشه دوباره مطالعه کنی.
شروع کننده موضوع 1397/12/23 17:33
تا جایی که مشت نشون میده، اکثریت بچه هایی که شرکت داشتن مخالف هستن. به هر حال...ممکنه روایاتِ مشورت برای جنگ رو اینجا لینک کنی؟ تا حدودی خوندم ولی کنجکاوم روایاتی که خوندی رو ببینم.
ولی درباره مملکت داری روایت کم نیست و چون موضوع حفظ چند کشور و ملت هاست، نمیتونه نشون دهنده ی دوستی باشه.
---------------درباره حرف شنوی و دوستی هم... (انتظار همچین نظری نداشتم)
توی خصوصی چندتا لینک میفرستم. شک دارم انجمن ظرفیتش رو داشته باشه.
---------------شاید بدون تعصب نسبت به شیعه و سنی، وارد موضوع شده باشی ولی به عنوان یه ایرانی، نسبت به اتفاقاتی که افتاده تعصب داری و ظاهرا باعث شده بدون داشتن اطلاعات کافی و درست، عجله ی نوشتن و انتشار کتاب رو داشته باشی.
احتمالا بهتر باشه دوباره مطالعه کنی.
این یه مورد از نهج البلاغه که مشاوره ی خلیفه ی چهارم به خلیفه ی دوم رو نشون میده:
نهج البلاغه خطبه 146:
« از سخنان آنحضرت علیه السلام است به عمر بن خطاب هنگامی که برای رفتن خود به جنگ با اهل ایران با آن بزرگوار مشورت نمود.
عمر گفت یا علی پس دستور چیست؟ فرمود رای اینست که تو در مدینه مانده مرد دلیری را امیر لشگر اسلام نموده بجنگ ایرانیها بفرستی و اگر هم مغلوب شده شکست بخورند تو در جای خود مانده دوباره لشگر آماده میسازی و برای سرداری لشگر اسلام نعمان ابن مقرن لیاقت دارد٬ عمر این رای را اختیار نموده نامه ای به نعمان که در بصره بود نوشت و او را مامور نمود که به سپهسالاری لشگر اسلام به جنگ ایرانیها برود…..
پس رای خود را برای نرفتن عمر بکارزار از روی برهان چنین بیان فرمود:
مکان زمامدار دین و حکمران مملکت مانند رشته مهره است که آنرا گرد آورده بهم پیوند می نماید٬ پس اگر رشته بگسلد مهره ها از هم جدا شده و پراکنده گردد و هرگز همه آنها گرد نیامده است…….
اگر چه امروز عرب اندکست٬ لیکن بسبب دین اسلام (و غلبه بر سایر ادیان) بسیار است…..
پس تو مانند میخ وسط آسیا(ساکن و برقرار) باش و آسیا(ی جنگ) را بوسیله عرب بگردان (در تجهیز لشگر و آراستگی و انتظام امرایشان بکوش) و آنان را به آتش جنگ در آورده خود بکارزار مرو …..
و دیگر آنکه اگر تو وارد کارزار شوی ایرانیها ترا ببینند میگویند: این پیشوای عرب است٬ که اگر او ار از بین ببرید (بقتل رسانید) آسودگی خواهید یافت٬ و این اندیشه حرص ایشانرا بر (جنگ با) تو و طمعشان را در (نابود کردن) تو سختتر و زیاد تر می گرداند……»
- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -
بیشمار از این نصیحت ها و گفت و شنود ها وجود داره عزیز.دیگه در درست بودن نهج البلاغه که شما نباید شک کنین.پس اگر تو داستانم بتونم روی ذهن خلیفه ی چهارم تاثیر بذادم میتونم غیر مستقیم روی ذهن خلیفه ی وقت هم اثر گذاری کنم.
1397/12/23 18:13
خب امیدوارم داستانتون بیشتر جنبه تاریخی پیدا کنه تا مذهبی و گرفتار گله و شکایت افراد متعصب قرار نگیره.
1397/12/23 21:13
این یه مورد از نهج البلاغه که مشاوره ی خلیفه ی چهارم به خلیفه ی دوم رو نشون میده:
بیشمار از این نصیحت ها و گفت و شنود ها وجود داره عزیز.دیگه در درست بودن نهج البلاغه که شما نباید شک کنین.پس اگر تو داستانم بتونم روی ذهن خلیفه ی چهارم تاثیر بذادم میتونم غیر مستقیم روی ذهن خلیفه ی وقت هم اثر گذاری کنم.
وقتی درباره شخصی حرف میزنیم باید اون فرد رو بشناسیم. طبق روایات، ایرانی ها در بین اعراب، همبستگی خاصی با امام علی داشتن تا حدی که اعراب اعتراض میکردن.
جدای از روایات و اسناد، بهترین نشونه، مذهب فعلی اکثریت ایرانی ها هست.
جالب هست بدونیم ظاهرا بعد از به حکومت رسیدن، اولین فرمان امام علی، قصاص پسرِ خلیفه دوم به خاطر کشتن یک ایرانی هست. اون هم ایرانی هایی که متاسفانه اکثریت اعراب ارزش و حقوق ناچیزی براشون قائل بودن.
درباره مشورتِ جنگی ظاهرا همین یک مشورت هست که دلیلش نه فقط به نفع اعراب و ملت های اطراف که به نفع ایران هم بود. متاسفانه امام علی راهی نداشت جز اینکه بین بد و بدتر، راهنمایی کنه. (نمیدونم اگر شما بودین چه راهنمایی میکردین)
چند پاراگراف متن و توضیح آماده کرده بودم که چرا؟ ولی انجمنی که پیدا کرد توضیح کاملی داده.
(مخصوصا که شک دارم انجمن ظرفیت بحث مذهبی داشته باشه)
چرا امام علی (ع) به خلفا در جنگ ایران مشاوره می دهد؟
---------------------------------------------
درباره نصیحت های دیگه توی موضوعات مملکت داری و قضاوت، شکی نیست که امام علی، خلفا رو راهنمایی کرده.
مثل ماجرای نجاتِ زندگیه مادرِ صاحبِ نوزاد یا نجات زن دیوانه از قضاوت اشتباه خلیفه و یا احترام به بزرگان و خانواده ی پادشاه ایران و...
از این روایات زیاد هست (غیر از اینکه انتظار داشته باشیم بدون راهنمایی، اجازه بده خلیفه با قضاوت یا تصمیم اشتباه، زندگی دیگران رو بگیره)
این لینک، نمونه مشورت هایی که گفتی رو آورده.
همکاری امام علی با خلفاء
ما یه جاهایی مجبوریم به خاطر منافع جمع، چشممون رو روی دشمنی ها و کدورتای شخصی ببندیم (اگر به فکر مردم هستیم)
برعکس، این خیرخواهی و روحیه عدالت طلبی امام علی رو میرسونه که برای حفظ مردم به خلفا مشورت میداد.
JL_D واکنش نشان داد
1397/12/23 21:52
سلام
به نظرم نوشتار هیچ حد و مرزی نداره.میتونی درباره هرچیزی بنویسی حالا اینکه به جای نقد،توهین کنی به خودت بستگی داره.خود ما قوانین رو میذاریم که مشکلی پیش نیاد!ممکنه تو یه بحث دینی،سیاسی یا... بحث بالا بگیره یا حتی سایت بسته بشه واسه همین ترجیح بر اینه که کلا مطرح نشن همچین چیزایی تو سایت.
صفحه 2 / 2
قبلی
