آشنایی با اصول و قواعد ویرایش

این بخش خیلی خوبیه ولی پراکندست به نظرم بهتره اموزشاتون بر اساس یه روند ثابت و از پایه شروع بشه نه اینکه هر دفعه از یه چیزی گفته بشه که اگه کسی خواست بخونه گیج بشه
خسته نباشید

blackmarauder;274:
این بخش خیلی خوبیه ولی پراکندست به نظرم بهتره اموزشاتون بر اساس یه روند ثابت و از پایه شروع بشه نه اینکه هر دفعه از یه چیزی گفته بشه که اگه کسی خواست بخونه گیج بشه
خسته نباشید

البته شما درست یمگید اما چیزی که ما میخوایم اصول نگارش هست که خب فکر نمیکنم از نقطه و ویرگول اولیه تر چیزی باشه.
اون جزوه ای هم که دوستمون گذاشتن اصول کلی ویرایش استاندارد رو داخلش داره منتها ما میخوایم دقیقا بگیم هر علامت در چه فضایی باید استفاده بشه تا کاربردشو یاد بگیریم وگرنه راحت میشه دو تا سرچ تو گوگل زد و کپی کرد.انشالله در مراحل بعدی به اون فاز هم میرسیم

proti;276:
البته شما درست یمگید اما چیزی که ما میخوایم اصول نگارش هست که خب فکر نمیکنم از نقطه و ویرگول اولیه تر چیزی باشه.
اون جزوه ای هم که دوستمون گذاشتن اصول کلی ویرایش استاندارد رو داخلش داره منتها ما میخوایم دقیقا بگیم هر علامت در چه فضایی باید استفاده بشه تا کاربردشو یاد بگیریم وگرنه راحت میشه دو تا سرچ تو گوگل زد و کپی کرد.انشالله در مراحل بعدی به اون فاز هم میرسیم

بسیار ممنون

من پيشنهاد دارم نكات اموزشي مناسبو توي پست اول بزاري يا ادرسشو انجا بزاري.

*HoSsEiN*;284:
من پيشنهاد دارم نكات اموزشي مناسبو توي پست اول بزاري يا ادرسشو انجا بزاري.

یا اصلا میشه یه تاپیک واسه این زد

Lord.Morteza;303:
یا اصلا میشه یه تاپیک واسه این زد

خب همين تاپيك براي اينكاره ديگه! اينجا قراره اموزش داده بشه .

استاد سميه بفرما ادامه بده .

من همیشه یه سوال داشتم
توی متن داستانها، اعداد رو باید به حروف نوشت یا رقم؟
آیا تفاوتی داره؟

barsavosh;451:
من همیشه یه سوال داشتم
توی متن داستانها، اعداد رو باید به حروف نوشت یا رقم؟
آیا تفاوتی داره؟

اصولاً با حروف نوشته ميشه چون شكيلتر ميشه و بله خيلي فرق داره اعداد بيتر در عنوان ها به كار برده ميشه مثل اگه بخوان يك مبلغ زياد كه توجهي را توي خبر جلب كنه از عدد استفاده مي كنند ولي طبق اصول نويسندگي بايد حرف بكار برد .

یک ایراد نگارشی که من همیشه باهاش مشکل دارم، اینه که به جای "است" از "هست" استفاده می کنم. معمولا برای نوشتن هر متنی، نباید از "هست" استفاده بشه.

اما یک سوال
نکاتی که تا اینجا گفته شده خوب بود اما، تا اینجا هر چی گفته شده مربوط به ایرادات نگارشی هست. خواستم ببینم ویراستار تنها ایرادات نگارشی رو برطرف می کنه؟
یعنی به محتوای داستان کار نداره؟

amir;1818:
یک ایراد نگارشی که من همیشه باهاش مشکل دارم، اینه که به جای "است" از "هست" استفاده می کنم. معمولا برای نوشتن هر متنی، نباید از "هست" استفاده بشه.

اما یک سوال
نکاتی که تا اینجا گفته شده خوب بود اما، تا اینجا هر چی گفته شده مربوط به ایرادات نگارشی هست. خواستم ببینم ویراستار تنها ایرادات نگارشی رو برطرف می کنه؟
یعنی به محتوای داستان کار نداره؟

اگه فقط غلط های نگارشی باشه که هرکس توانایی انجامش رو داره!! بعد نویسنده خودش با خوندن دو تا کتاب خوب راحت یاد میگیره که...
در کل ویرایشگر روی فضای داستان به نویسنده کمک میکنه مثلا اگه دید جایی اشتباهه و میتونه بهتر بشه ایده ی خودش رو میگه و بعد ویرایشگر باید تا حدودی از اتفاقات داستان مطلع باشه:(s1203):

amir;1818:
یک ایراد نگارشی که من همیشه باهاش مشکل دارم، اینه که به جای "است" از "هست" استفاده می کنم. معمولا برای نوشتن هر متنی، نباید از "هست" استفاده بشه.

اما یک سوال
نکاتی که تا اینجا گفته شده خوب بود اما، تا اینجا هر چی گفته شده مربوط به ایرادات نگارشی هست. خواستم ببینم ویراستار تنها ایرادات نگارشی رو برطرف می کنه؟
یعنی به محتوای داستان کار نداره؟

خب اين بيشتر به نويسنده بستگي داره!
گاهي نويسنده فقط درخواست ويرايش نگارشي داره و نمي خواد به متنش كاري داشته باشن،‌اين نويسنده خيلي به اثرشون ايمان دارن .
يكي ديگه ميگه هرچي دوست داري بهش اضافه كن و يك جورايي انتظار دارن ويرايشگر در نوشتن كمكشون كنه، اين نويسنده ها به متنشون ايمان ندارند و يا ميخوان بهتر از چيزي هست بشه!
و اما ...
ويرايشگر بيشتر نكات ويرايشي را درست مي كنه با خواندن داستان نظرشو ميگه تا خود نويسنده نكات مجهول و اشتباهي كه در روند و ايده داره را اصلاحه كنه!

amir;1818:
یک ایراد نگارشی که من همیشه باهاش مشکل دارم، اینه که به جای "است" از "هست" استفاده می کنم. معمولا برای نوشتن هر متنی، نباید از "هست" استفاده بشه.

اما یک سوال
نکاتی که تا اینجا گفته شده خوب بود اما، تا اینجا هر چی گفته شده مربوط به ایرادات نگارشی هست. خواستم ببینم ویراستار تنها ایرادات نگارشی رو برطرف می کنه؟
یعنی به محتوای داستان کار نداره؟

ببینید این کاملا به همکاری نویسنده و ویراستار بستگی داره
یه ویراستار مایله کمک کنه و نویسنده هم کمک میخواد کارش هم خوبه انجام میدن مثلا مهدی و مرد نامرئی برای من هردوی این کارا رو کردن مهدی که رسما سه چهار فصل رو پا به پای من نوشت و ایده های نابی داد

کار اصلی ویراستار رفع مشکلات ادبی نگارشی و ویرایشی هست درباره خط به خط داستان میتونه نظر بده رفع اشکال کنه و سوتی بگیره
و به نویسنده توصیه هایی بکنه مثلا اینجا اگه اینجوری باشه بهتر میشه یا اینجا اونجوری باشه بدتر میشه
مقدار همکاری ویراستار و نویسنده کاملا اختیاریه اگه با هم مچ باشن خیلی خوب میتونن همکاری کنن

اى (حرف ندا) همیشه جدا از منادا نوشته مى‌شود:
اى خدا، اى که
این، آن جدا از جزء و کلمهٔ پس از خود نوشته مى‌شود:
استثنا: آنچه، آنکه، اینکه، اینجا، آنجا، وانگهى
همین، همان همواره جدا از کلمهٔ پس­از خود نوشته‌ مى‌شود:
همین خانه، همین‌جا، همان کتاب، همان‌جا
هیچ همواره جدا از کلمهٔ پس از خود نوشته مى‌شود:
هیچ‌یک، هیچ‌کدام، هیچ‌کس
چه جدا از کلمهٔ پس از خود نوشته مى‌شود، مگر در:
چرا، چگونه، چقدر، چطور، چسان
چه همواره به کلمهٔ پیش از خود مى‌چسبد:
آنچه، چنانچه، خوانچه، کتابچه، ماهیچه، کمانچه، قباله‌نا‌مچه
را در همه جا جدا از کلمهٔ پیش از خود نوشته مى‌شود، مگر در موارد زیر:
چرا در معناى «براى چه؟» و در معناى «آرى»، در پاسخ به پرسش منفى.
که جدا از کلمهٔ پیش از خود نوشته مى‌شود:
چنان‌که، آن‌که (= آن‌کسى‌که)
استثناء: بلکه، آنکه، اینکه
ابن، حذف یا حفظ همزهٔ این کلمه، وقتى که بین دو عَلَم (اسم خاص اشخاص) واقع شود، هر دو صحیح است:
حسین‌بن‌على/ حسین‌ابن‌على؛ محمّدبن‌زکریاى رازى/ محمّدابن زکریاى رازى؛ حسین‌بن‌عبدالله‌بن‌سینا/ حسین‌ابن‌عبدالله‌ابن‌سینا
به در موارد زیر پیوسته نوشته مى‌شود:
1. هنگامى که بر سر فعل یا مصدر بیاید (همان‌که اصطلاحاً «باى زینت» یا «باى تأکید» خوانده مى‌شود):
بگفتم، بروم، بنماید، بگفتن (= گفتن)
2. به‌صورت بدین، ‌بدان، بدو، بدیشان1 به کار رود.
3. هرگاه صفت بسازد:
بخرد، بشکوه، بهنجار، بنام
به در سایر موارد جدا نوشته مى‌شود:
به برادرت گفتم، به سر بردن، به آواز بلنـد، به‌سختى، منـزل‌به‌منـزل، به نام خدا
تبصره: حرف «به» که در آغاز بعضى از ترکیب‌هاى عربى مى‌آید از نوع حرف اضافهٔ فارسى نیست و پیوسته به کلمهٔ بعد نوشته مى‌شود:
بعینه، بنفسه، برأی‌العین، بشخصه، مابازاء، بذاته
ـ هرگاه «باى زینت»، «نون نفى»، «میم نهى» بر سر افعالى که با الف مفتوح یا مضموم آغاز مى‌شوند (مانند انداختن، افتادن، افکندن) بیاید، «الف» در نوشتن حذف مى‌شود:
بینداز، نیفتاد، میفکن
بى ‌همیشه جدا از کلمهٔ پس از خود نوشته مى‌شود، مگر آنکه کلمه بسیط‌گونه باشد، یعنى معناى آن دقیقاً مرکب از معانى اجزاى آن نباشد:
بیهوده، بیخود، بیراه، بیچاره، بینوا، بیجا
مى و همى همواره جدا از کلمهٔ پس از خود نوشته‌ مى‌شود:
مى‌رود، مى‌افکند، همى‌گوید
هم ‌همواره جدا از کلمهٔ پس از خود نوشته مى‌شود، مگر در موارد زیر:
1. کلمه بسیط‌گونه باشد:
همشهرى، همشیره، همدیگر، همسایه، همین، همان، همچنین، همچنان
2. جزء دوم تک‌هجایى باشد:
همدرس، همسنگ، همکار، همراه
در صورتى که پیوسته‌نویسى «هم» با کلمهٔ بعد از خود موجب دشوارخوانى شود، مانند همصنف، همصوت، همتیم جدانویسى آن مرجّح است.
3. جزء دوم با مصوت «آ» شروع شود:
همایش، هماورد، هماهنگ
در صورتى که قبل­از حرف «آ» همزه در تلفّظ ظاهر شود، هم جدا نوشته مى‌شود:
هم‌آرزو، هم‌آرمان
تبصره: هم، بر سر کلماتى که با «الف» یا «م» آغاز مى‌شود، جدا نوشته مى‌شود:
هم‌اسم، هم‌مرز، هم‌مسلک
تر و ترین همواره جدا از کلمهٔ پیش از خود نوشته مى‌شود، مگر در:
بهتر، مهتر، کهتر، بیشتر، کمتر
ها (نشانهٔ جمع) در ترکیب با کلمات به هر دو صورت (پیوسته و جدا) صحیح مى‌باشد:
کتابها/ کتاب‌ها، باغها/ باغ‌ها، چاهها /چاه‌ها، کوهها/ کوه‌ها، گرهها/ گره‌ها
اما در موارد زیر جدانویسى الزامى است:
1. هرگاه ها بعداز کلمه‌هاى بیگانهٔ نامأنوس به کار رود:
مرکانتیلیست‌‌ها، پزیتیویست‌ها، فرمالیست‌‌ها
2. هنگامى که بخواهیم اصل کلمه را براى آموزش یا براى برجسته‌سازى مشخص کنیم:
کتاب‌ها، باغ‌‌ها، متمدن‌ها، ایرانى‌ها
3. هرگاه کلمه پردندانه (بیش­از سه دندانه) شود و یا به «ط» و «ظ» ختم شود:
پیش‌بینى‌ها، حساسیت‌‌ها، استنباط‌ها، تلفّظ‌ها
4. هرگاه جمع اسامى خاص مدّ نظر باشد:
سعدى‌ها، فردوسى‌ها، مولوى‌ها، هدایت‌ها
5. کلمه به هاى غیرملفوظ ختم شود:
میوه‌ها، خانه‌ها
یا به هاى ملفوظى ختم شود که حرف قبل از آن حرف متّصل باشد:
سفیه‌ها، فقیه‌ها، پیه‌ها، به‌ها

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. گونهٔ قدیمى حرف اضافهٔ «به» فقط در کلمات بدین، بدان، بدو، بدیشان باقى مانده است.
http://www.persianacademy.ir/fa/pishvand.aspx