بحث در مورد عناصر مردم پسند: جومونگ!

Hermit;22843:
تودوتا چیز نامربوط رو داری قاطی میکنی :)))
منتقد اصلا اگه بخواد بر اساس نظر عوام نقد کنه که منتقد نیست. تازه اون ساختار داستان و نوع پیشروی رو میبینه. اصلا ربطی نداره چیزی که گفتی :)) 😐
کلا چیزی که من میگم رو اشتباه برداشت کردی انگار. تو چیزی که به سلیقه ی فعلی مردم نباشه رو هم خوب بنویسی. این سلیقه ی جدید در اونها ایجاد میشه و خوششون میاد. سلیقه ی آثاری شبیه به آثار تو.

اصلا بحث تاثیر گذاری نبود :)) بحث این یود که سلیقه ی جدیدی توی جامعه ایجاد میشه.
آیا ژانر علمی تخیلی یه نوع تفکر قدیمیه؟ 🙂

برای بحث کردن هم بگم که من همیشه سعی میکنم توی بحث کردنام از دید طرف مقابل هم نگاه کنم. با دلیل و منطق پیش برم و فکر کنم روی بحث. بحثی که داشتیم هیچکدوم از دلیلات ذره ای قانع کننده نبود.
توی این بحث هم نیست 🙂
سلیقه ی مردم رو مقدم نذار،خودت بنویس حتی اگه جزیی از سلیقه ی مردم نبود. موقعی که خوب نوشتی، جذاب بود، مردم بهش علاقه مند میشن و نوع نوشتنت میشه سلیقه

و از طرفی غلطه چون ما داستانو واس خودمون که نمینویسیم حال کنیم، برای بقیه مینویسیم، پس باید اونا رو هم در نظر داشت.
البته میشه مردم رو در نظر نداشت و با یه هنر فوقالعاده شما جذبشون کنید، نه اونا شما رو.

خداییش من اینو اول بحث گفتم
من نگفتم که نمیشه بدون در نظر داشتنشون هم جذبشون کرد.
من تو بالا هم گفتم، میشه کاری کرد بدون نظرشون:)
من اصلا با مرتضی مشکلی ندارم، پدر مسئولیت پذیر سولو هستی دیگه:دی
عزیز دور دونه بوک پیج
ولی مرتضی من چیزی که بهش رسیدم از عمری نفهمی و نفهمی و نفهمی این بود که منتقدا همون مردمن منتهی با سواد بیشتر.
ببین بحث سلیقه یه نظر یه از خیل عظیم از جامعه است از نظر من. تو بخوای نخوای نظرشون تغییر میکنه!
به نظر من اینه که باید عنصر زمان و آینده رو بالکل بیخیال شیم
چون به نظرم اینجا بحث اثر گذاری در آن واحد هستش.
درباره ایجاد سلیقه هم، آثار علمی تخیلی اولیه با استقبال رو به رو شدن، آسیموف، فیلیپ کی دیک، ژول ورن و ... .
بازم برای ایجاد سلیقه باید یه کاریشون کنی خوششون بیاد.
تومثلا کارگردان فیلم ماهی و گربه
من فیلمو دیدم
بهت میام میگم که برادر من این چه پایان بندیی بود؟
این داستانا چرا تموم نشدن؟
چرا فلان جای فیلم کشش داستان افتاد؟
اینا چه ربطی بهم داشتن؟
و بعد تو بگی اینا نظر منه و فلان خب معلومه دوتامون راه مونو کج میکنیم(گرچه من صورت شما رو میبوسم در نهایت از بس آقایی:))
به نظرم تا یه حدی، نه همش باید سلیقه مردم باشه.
بازم دارم میگم مرتضی جان یه بحثه، خب معلومه با دو سه تا حرف کدوممون قانع میشیم. حالا سه چهار صفحه یه چیزی:دی
به سولو هم سلام برسون:دی

الکی داری یحثو کشش میدی 🙁

اینی که گفتی تیکه ی اولش مشکل داره. من میگم تو برای خودت بنویس, خوب بنویس، هم خودت کیف میکنی هم دیگران!
جوری میگی انگار من گفتم منتقدا آدم فضایین. اونها همون مردمن با سطح سواد بیشتر در این زمینه، که تخصصشون اینه که داستان رو بدرستی بسنجن. نه بر طبق نظر عوام.

وجود نداشتن سلیقه به این معنی نیست که ممکن نیست بوجود بیاد.

شعر نو وقتی اومد یه عده حتی یر علیهش اقدام میکردن. ولی اینقدر کار های خوب داده شد تا جزوی از سلیقه ی مردم شد.

درسته باید کاری کنی خوششون بیاد، اگه خوب بنویسی خوششون میاد.
اگه بر طبق سلیقه ی مردم بنویسی و بد باشه هم خوششون میاد عده ای، ولی دلیل بر اینه که نویسنده ی خوبی هستی؟ راه خودتو برو. نوشتن بر قصد اینکه روی سلیقه ی مردم باشه فقط محدود میکنه نویسنده رو.
داستانی رو یاید نوشت که خودمون میخوایم، نه چیزی که مردم میخوان. چیزی که ما میخوایم تگه خوب باشه همون چیزی میشه که مردم میخوان.
چیزی که مردم میخوان یه راهی هست که قبلا عده ای رفتن.
آدم باید بره دنبال راه خودش.
نمیدونم دیگه چجوری اینو بیان کنم 🙂

اینم یه سخن از استیو جابز در مورد اینکه آدم باید راه خودشو بره :39:
"
زمان شما محدود است، آن را با تقلید از زندگی فرد دیگری هدر ندهید!"
-استیو جابز

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

و من وقت و کالری برای چهار صفحه بحث کردن ندارم
اگه دیدم نمیخوای از دید من نگاه کنی به قضیه بیخیال میشم :))

almatra;22818:
راستش من نمیخوام بحث کنم، چون بلد کار نیستم.
ولی با این حرف در حد نظر مخالفم. چون اینطور چیزا به جایی نمیرسه.
مثال میزنم:
فیلمx را در سینمای ایران دیدم، بله، تا حدی فیلمش دلی بود. و همین دلی بودن زارت زد فیلمو پوکوند. ما فیلمو برای یه عده روشنفکر باحال نمیسازیم. داستانو واسه یه عده نمینویسیم. داستان و فیلم اگر جوری باشند که از بیسواد ته کوچش تا استاد دانشگاه هارواردش بفهمه هنره.

منم بلد کار نیستم. در واقع هیچ کس نیست. فقط داریم نظراتمونو میگیم؛ تریبون آزاده :1:
بستگی داره "دلی" رو چی ببینید! همون داستان های اینترنتی هم که مثال زدم دلی هستن و وضع شون اینه!
یک نکته اینجا هست، با x و y کردن بحث به جایی نیمرسه! مثال بزنید تا دقیق بررسی شه. گرچه چند سالی هست تلوزیون ملی رو کنار گذاشتم.
هنوزم میگم؛ نویسنده باید برای خودش بنویسه نه برای سلیقه ی مردم! سلیقه ها متفاوته ولی این روزا یه کتابایی تو سایت های اینترنتی (که محدودیتی برای نویسنده نذاشتن) هستن که قشنگ نشون میده مردم امروز ایران چی میپسندن! البته سلایق با دگرگونی جوامع دگرگون میشن و بهتر میشن یا بدتر. و همون قدر که آدم کوته فکر هست، هر چند بسیار کمتر، آدم ژرف اندیش هم هست!
قبول دارم، اثری خوبه که همه از روشنفکر و دانشمند تا مردم عادی بپسندنش؛ ولی اینجور داستانا که با کیفیت هم باشن، کمن. و این نکته رو هم باید در نظر گرفت که بیشتر مردم ما درگیر کلیشه هان و به آثار و قضایا سطحی نگاه میکنن.
من داستانامو برای خودم مینویسم، اگه عقایدم درست بود و اثرم خوب، اثرم جاودانه میشه ولی اگه اشتباه بود، کسی سراغش نمیره.
جمله ای تو یه مستند شنیدم "اداب و رسوم و عقاید تغییر میکنن؛ ممکنه قهرمان یه دوره، شیطان دوره ی بعدی بشه." این برای آثار ادبی هم صادقه!
یه داستانک میگم؛ روزی یکی از فلاسفه ی یونان که اسمش یادم نیست :دی از جایی میگذشت؛ کسی گفت : « عاشق خودت و کتاباتم. » (البته نه اینجوری :دی) فیلسوف زد زیر گریه. گفتن « چرا گریه میکنی؟ این که ازت تعریف کرد! » گفت « چون این مرد دیوانه ست! ».... امیدوارم منظورمو گرفته باشید :1:

اشوزُشت سپید;22887:
منم بلد کار نیستم. در واقع هیچ کس نیست. فقط داریم نظراتمونو میگیم؛ تریبون آزاده :1:
بستگی داره "دلی" رو چی ببینید! همون داستان های اینترنتی هم که مثال زدم دلی هستن و وضع شون اینه!
یک نکته اینجا هست، با x و y کردن بحث به جایی نیمرسه! مثال بزنید تا دقیق بررسی شه. گرچه چند سالی هست تلوزیون ملی رو کنار گذاشتم.
هنوزم میگم؛ نویسنده باید برای خودش بنویسه نه برای سلیقه ی مردم! سلیقه ها متفاوته ولی این روزا یه کتابایی تو سایت های اینترنتی (که محدودیتی برای نویسنده نذاشتن) هستن که قشنگ نشون میده مردم امروز ایران چی میپسندن! البته سلایق با دگرگونی جوامع دگرگون میشن و بهتر میشن یا بدتر. و همون قدر که آدم کوته فکر هست، هر چند بسیار کمتر، آدم ژرف اندیش هم هست!
قبول دارم، اثری خوبه که همه از روشن و فکر و دانشمند تا مردم عادی بپسندنش؛ ولی اینجور داستانا که با کیفیت هم باشن، کمن. و این نکته رو هم باید در نظر گرفت که بیشتر مردم ما درگیر کلیشه هان و به آثار و قضایا سطحی نگاه میکنن.
من داستانامو برای خودم مینویسم، اگه عقایدم درست بود و اثرم خوب، اثرم جاودانه میشه ولی اگه اشتباه بود، کسی سراغش نمیره.
جمله ای تو یه مستند شنیدم "اداب و رسوم و عقاید تغییر میکنن؛ ممکنه قهرمان یه دوره، شیطان دوره ی بعدی بشه." این برای آثار ادبی هم صادقه!
یه داستانک میگم؛ روزی یکی از فلاسفه ی یونان که اسمش یادم نیست :دی از جایی میگذشت؛ کسی گفت : « عاشق خودت و کتاباتم. » (البته نه اینجوری :دی) فیلسوف زد زیر گریه. گفتن « چرا گریه میکنی؟ این که ازت تعریف کرد! » گفت « چون این مرد دیوانه ست! ».... امیدوارم منظورمو گرفته باشید :1:

قضیه عقیده نیست
اون فیلمم فیلم ماهی و گربه بود.
واسه گروه هنر و تجربه.
من از نظر یه سری نکات میگم.
از نظر نکات تکنیکی و جذابیت.
عقیده اصلا مطرح نیست.
مثال مینم:
فیلم اینتر استلار یا درمیان ستارگان، یه عقیده بود، با پایان بندیی که بماند.
فرضیه های علمیش فکر کنم دو سه تا کتابو میشد.
هنر نولان این نبود که یه فیلم بسازه کسی نفهمه، فیلمی بر اساس عقیدش ساخت که همه فهمیدن!
یه سری فیلما نه، یه سری کتابا هستند با ادعای داشتن پیچیدگی و عقیده ای که هرکسی نمیفهمه، با روشن فکری زیاد میان وسط. این به جایی نرسه اصلا بحثی نیست.
من نمیگم تابع مردم باشید(کج فهمی اشتباه من که باعث شد دو صفحه من ومرتضی حرف بزنیم.)
من یه جورایی دارم میگم یه سری تیپا نباشه.
بابت اشتباهم از مرتضی عذر خواهی میکنم