نيمه اول “باغ راما” شرح سفر قهرمانان داستان به مبدا راما است. در طول اين مسير نامشخص، كه معلوم نيست چند سال نوري مقصدش با زمين و منظومه شمسي فاصله دارد و طي چه مدتي به پايان مي‌رسد، نويسنده(ها) با شرح كشفيات قهرمانان داستان، سفينه راما را بيشتر به خواننده معرفي مي‌كند. و راه‌هايي براي تغذيه و زندگي سه مسافرش ابداع مي‌كند كه هم براي طرفداران موضوعات علمي-تخيلي درخشان و اعجاب‌برانگيز است و هم يادآور ماجراهاي يك رابينسن كروزوئه ديگر، اينبار در فضا است.
اما نوبت به بحث توليدمثل و ادامه بقا كه مي‌رسد، موضوع از حيطه علم و تخيل عبور مي‌كند و بحث فلسفه و اخلاق مطرح مي‌شود.نيكول ژاردن كه به ويكفيلد علاقه دارد، با اين واقعيت روبرو مي‌شود كه در سفر احتمالا بي‌بازگشت‌شان و در مقصد ناشناخته‌اي كه به آن خواهند رسيد، او به عنوان تنها جنس ماده از نوع خود وظيفه “تكثير” نوع بشر را برعهده خواهد داشت. و در اينصورت بچه‌دار شدن تنها از يك مرد نمي‌تواند زنجيره ادامه‌دار توليدمثل نوع بشر را در خارج از منظومه شمسي باعث شود. پس آيا او مجاز است كه از هر دو مرد همسفرش بچه‌دار شود؟!
كلارك با انتقال داستان خلقت به سال ۲۲۰۰ و در داخل سفينه‌اي كه به سوي مقصد نامعلومي در حركت است، هم سر به سر آدم و حوا مي‌گذارد و هم اخلاقيات پذيرفته عصر ما را در موقعيتي كاملا متفاوت به مبارزه مي‌طلبد. جالب اينجاست كه در اين ميان تصويري كه كلارك از نيكول ژاردن به عنوان زن/مادر/عامل زايش به دست مي‌دهد، تصوير انساني است مسئول نسبت به آنچه كه برعهده‌اش گذاشته شده و متحير در مقابل عواقب اخلاقي آن. اما در مقابل قهرمانان مرد داستان در لايه‌اي بشري‌تر، مدام درگير موضوع “مالكيت”‌اند و هيچگاه موفق نمي‌شوند از اين چنبره سنتي خارج شوند.اما دليل علاقه من به “باغ راما” نه نيمه اول كتاب، بلكه نيمه دوم آن است!
راما بالاخره به مقصد مي‌رسد. به مبدا حركت خود. به “ايستگاه مركزي”. در آنجا، اراده‌اي كه راما را بوجود آورده و او را به ماموريت‌هاي مختلف گسيل داشته به قهرمانان داستان اعلام مي‌كند كه يكبار ديگر بايد به زمين برگردند و براي برآوردن منظور “خالق راما” اينبار تعداد بيشتري از جنس خود به همراه بياورند. راما، پس از ايجاد محيط‌زيستي مناسب انسان در درون آن، براي سومين‌بار رهسپار منظومه شمسي مي‌شود و پس از رسيدن به “خانه”، نيكول ژاردن حكومت منظومه شمسي را راضي مي‌كند تا تعدادي از افراد داوطلب براي بازگشت با راما را همراه سفينه كند.
سفينه براي سومين بار منظومه شمسي را ترك مي‌كند. اينبار با يك جامعه كوچك از انسان‌ها كه در “باغ راما”، محيط‌زيستي كه براي آنها در داخل سفينه ايجاد شده، تا رسيدن به مقصد زندگي مي‌كنند.اين اجتماع كه با پاي خودشان از درهاي سفينه وارد شده‌اند، پس از چندي به همان موجودات دو پايي تبديل مي‌شوند كه همه‌مان مي‌شناسيم و …….