درسهایی از جورج مارتین و پیچیده نویسی داستانی

برای چنین داستان های پیچیده ای، وقت زیادی که نویسنده برای ساخت پایه ی داستان باید بزاره ضروریه بنظرم. چون در این داستانا حوادث کوچیک مهمن، نویسنده باید موقع شروع نوشتن، کل داستانشو جزء به جزء بدونه تا دچار تناقض، رفتار های مصنوعی، بی منطق بودن داستان و ... نشه.
غیر از این، آزمون و خطای زیادی موقع ایجاد پیرنگ داستان نیازه، چون چنین پیچیدگی ای نیاز به چندین داستان داره و در نتیجه چندین برابره بیشتر زمان میبره، غیر از همه ی اینها شخصیت پردازی درست از زبان چند نفر و چنین هدایت کردن داستان نشون میده که مارتین یکی از برترین اساتید نویسندگیه، پس رسیدن به چنین درجه ای مدتها زمان میبره و کسایی که تلاش میکنن، اگه علاقه ی واقعی دارن به این سبک، باید میزان تلاش و مدت زمانش رو خیلی افزایش بدن تا به درجه ی شخصی مثل مارتین برسن.

ایجاد یک داستان لایه لایه
احتمالا همه فیلم تلقین کریستوفر نولان رو دیدن.
نولان تکنیکی که برای همه فهم کردن این فیلم استفاده رکد، تکنیکی هست که من بهش میگم، صفحه ی انفجار.
در این تکنیک داستان لایه لایه است و به وسیله نقاط مشترک داستان بهم وصل میشود. و این نقاط خیلی مهم است، این نقاطند که روابط بین لایه ها را تایین میکنند.
این نظر من

موافقم
لایه لایه
زمانبندی شده
و با برنامه
اما اکثر ما وقتی مینویسیم اینجوری نمینویسیم
من میخوام یه راهی باشه که بتونیم رو این روش کار کنیم

به نظرم داستان هارو نباید جدا جدا گفت برای این کار،اونجوری در هم تنیدنشون سخته، و به شخصیت اول داستان اول حالت مهم بودن بیشتری میده. حفظ کردن تعادل بین اهمیت شخصیت ها، داستان جذاب برای هرکدوم ( که باعث نشه وقتی به شخصیت یک نفر پرداخته میشه آدم هی دلش بخواد تموم شه که به سراغ شخصیت دیگه بری) و ایجاد نشدن دلبستگی به شخصیت ها ( این به نظرم خیلی مهمه. نکته ی دیگه ایه که توی کارای مارتین جالبه قتل عامشه. یعنی هیچ وابستگی ای به شخصیت ها نداره که عمده ی نویسنده ها دارن و علاقه پیدا میکنن به کاراکتر ها, شخصیت زیاد میاره، ولی راحت میکشه. یعنی غیر قابل پیش بینیه! این یکی از نکات قوتشه.)

اگه کسی میخواد بره سراغ این جور نوشتن، اولین کاری که باید بکنه بنظرم اینه که با یه خودکار بیوفته به جون کتابای مارتین. نکات نویسندگی از متن ( اگه خوب خونده بشه) درمیاد. باید اول کاملا با سبک مارتین و طرز نوشتنش آشنا شه، این کارو با نویسنده های دیگه هم که اینطور مینویسن انجام بده هم خوبه،
بعد اینکه کامل با این طرز نوشتن آشنا شد، زیر و بم کتاب رو در آورد.
اونموقع شروع کنه ایدشو

خوب ببینید، من کسی نیستم که بخوام اظهار نظر بکنم. ولی ببینید.
قسمتی از اینکه بشه طرح پیچیده چید اینه که به نظر من توی چیزی که من میگم(شاید غلط باشه) باید باید ایده ها و لایه ها جدا جدا باشد. برای اینکه ببینید، مثال میزنم.
دنیای اطراف ما ترکیبی است از همه چیز، شیمی، جغرافی، جامعه شناسی، علوم تجربی، زیستی و ... .
آیا ما همه ی اینها رو یک جا میتونیم درک کنیم؟
نظر من رو بخواید خیر.
برای همین ما برای درکشون جدا جداشون میکنیم.
میکنیمشون علوم مختلف و راجع بهشون تحقیق میکنیم.
برای همین میگم باید داستان و مفاهیمش جدا جدا باشد.
امسال فیلمی اکران شد به نام بیرون درون،از شرکت پیکسار.
یکی از دلایل موفقت انها به عقیده ی من این بود که مفهوم پیچیده ای را به نام احساسات را مطرح میکند و جدا جدایش میکند. غم جدا، شادی جدا و .... . برای همین همه مفهومش را فهمیدند.
حالا در لایه لایه نیز همینگونه است. ما داستان را لایه لایه میکنیم و تیکه تیکه و هر کدوم در حین استقلال خودش با دیگر خطوط رابطه دارد. برای همین راحت تر میشود پیچیدگی را در آورد.
همچنین من خودم برای خودم و نه دیگران، توصیه میکنم که باری دیگر فیلم در میان ستارگان رو ببینم که چند تا چیز مختلف را چگونه باهم توضیح داده. مفاهیمی فیزیکی.
که اینها شامل: مثال زدن ها، مدل سازی شکلی و هندسی، و .... .
امیدوارم کمی من بیسواد چیزی گفته باشم.

همونطور که احتمالا همه میدونن من در حدی نیستم که بخوام نویسندگی رو آموزش بدم ولی من خودم چون به این سبک داستان ها حتی برای فیلم هایی که نگا میکنم علاقه دارم خیلی بهش فکر کردم. به نظرم دیدن فیلم سوم شخص کمک خیلی خیلی زیادی میکنه
یکی از چیزایی که برای این سبک داستان ها احتیاجه به نظرم خلق شخصیت های جداگانست. به نظرم نویسنده نباید تمام داستان رو با یک یا دو شخصیت روایت کنه. البته منظورم اینه که شخصیت سازی کنه وگرنه که همه داستان ها کاراکتر های زیادی دارن. وقتی که تعداد شخصیت ها بالا بره دست نویسنده بازه برای هرکاری. راحت میتونی یکی دوتارو بکشی و غافلگیر کنی خواننده رو. یکی دوتاش تغییر موضع بدن و... در نهایت روایت یک داستان از چند جنبه خیلی جالب تر میشه چون خواننده با تمام جوانب و جنبه های داستان آشنا میشه

Hermit;19575:
باید اول کاملا با سبک مارتین و طرز نوشتنش آشنا شه، این کارو با نویسنده های دیگه هم که اینطور مینویسن انجام بده هم خوبه،

یه سوال برام پیش اومد. ایا بجز مارتین نویسنده دیگه ای میشناسین که اینجوری بنویسه و ترجمه هم شده باشه؟

barsavosh;19581:
یه سوال برام پیش اومد. ایا بجز مارتین نویسنده دیگه ای میشناسین که اینجوری بنویسه و ترجمه هم شده باشه؟

iهستن اما پیچیدگی کار مارتین خیلی بیشتر از همشونه

barsavosh;19581:
یه سوال برام پیش اومد. ایا بجز مارتین نویسنده دیگه ای میشناسین که اینجوری بنویسه و ترجمه هم شده باشه؟

من ک سوادشو درست و حسابی ندارم، ولی خوب چیز هایی که میدونم، حداقل در سینما
کریستوفر نولان هستش
در کتاب و رمان هم چیز هایی که دیدم خوب روایتی پیچیده داشته باشند، میتونم به شرلوک هلمز: خانه ابریشمی نوشته آنتونی هوروویتس اشاره کنم، که جالب بود، از نظر اینکه توانسته بود خط های مختلف داستانی را وصل کند. همچنین به نظرم کتاب شیاطین فضا خیلیدر این مورد عالی است! چون حالا با اینکه نسبت به نغمه شخصیت هایش کمتر است اما شیمی و روابطشان عالی است!

راست میگه نولان خوب مینویسه
دن براون هم توی کد داوینچی انصافا خوب این کارو انجام داده بود. بعدا اومد یه کتاب مشابه نوشت که اونم خوندم در ادامه کد دواینچی اما اصلا به خوبی اون نبود
به نظرم قدم به قدم برنامه ریزی کردن این نتیجه رو میده